Alleen...

Hoi mama 3007,

Ik leef heel erg met je mee. Heb een beetje hetzelfde. De eerste was er meteen. We hebben zelfs gewacht om aan nr 2 te beginnen met het idee van: als dat weer zo snel gaat... En nu dus al 1,5 jaar niks. Wij hebben het aan niemand verteld omdat we er zo zenuwachtig van werden dat iedereen telkens vroeg hoe het nu zit. Voordeel is dus dat niemand ernaar vraagt en dat ik me niet alleen hoef te voelen. Het grote nadeel daaraan is dat iedereen denkt dat we het hierbij houden. Op elk kraambezoek krijgen we dus wel de grap: jullie hebben het slim bekeken, één kind is gemakkelijk te hanteren, etc. En dat doet ook veel pijn.

En wat dat loslaten betreft, ik denk dat dat alleen werkt als je echt zelf gelooft dat je geen kind meer wil. Zolang je 'probeert' los te laten helpt het volgens mij geen bal. Maar goed we hebben het niet voor het kiezen hè.

Succes ermee en schrijf het hier allemaal maar lekker van je af!!!

xxx
 
Meid, 9 rondes lijken me een heel eind. Hebben jullie al kinderen? Zeker als het je eerste is dan is het zo moeilijk om er rustig in te staan. Wij waren in ronde 5 zwanger van de eerste. Ik vond het zo lang duren. Helaas liep die zwangerschap fout en moesten we opnieuw beginnen. Mensen begrijpen het gewoon niet, zeker degenen niet bij het allemaal vlotjes verloopt. Elke kinderwagen en elke maxicosi is reden om ongerust te worden: zou het bij ons nog wel eens gaan lukken? Je krijgt rare reacties: "Ach joh, gewoon ontspannen en dan lukt het ineens wel!" "Gewoon heerlijke seks hebben deze maand en je zult zien dat je dan ineens wel zwanger bent!" Het deed mij heel veel pijn zoveel onbegrip en domme adviezen te krijgen. Waarom slaan de mensen gewoon niet een arm om je heen en delen in je zorg. Natuurlijk mogen dierbaren je echt wel eens op je plek zetten. Zo zette mijn beste vriendin om liefdevol op mijn plek toen ik heel verdrietig was na ronde 2. Zij was nl al 2 jaar bezig (heeft nog steeds geen kinderen). Van zo iemand kun je het beter hebben want die begrijpt je gevoel.
We waren toen na 5 rondes weer zwanger wat wel goed ging. Maar toen we voor een tweede gingen, begon het bij mij gewoon weer opnieuw. Ik vond het gewoon lastig om te wachten, gelukkig waren wij toen in ronde 3 al zwanger en was die vervelende wachttijd snel voorbij.
Je hebt een grote wens en die wil je het liefst nu vervuld zien. En tja... natuurlijk heb je er geen invloed op dan regelmatig te vrijen, maar het is echt niet bewezen dat het langer duurt als je er meer mee bezig bent. En ook niet dat stress er invloed op zou hebben. Waarom worden sommigen door de pil heen zwanger en waarom moeten anderen er maanden op wachten?? Ik snap er nog steeds niks van. Vrienden van ons waren bij de eerste in de eerste ronde zwanger en bij de tweede duurde het bijna anderhalf jaar en ze deden niks anders. Gewoon vreemd dus.

Meid, probeer te relativeren... je mag de hoop echt nog niet opgeven. Je zit echt nog niet in de gevarenzone. 98,5% van de stellen worden binnen 2 jaar zwanger. En 1,3 % worden met hulp zwanger... maar een heel klein percentage blijft ongewenst kinderloos. De kans is dus echt heel klein.

Zet m op!
 
Hoi mama3007,

Ik tel de rondes niet meer, maar de jaren.
Wij zitten nu op 11 jaar en 9 maanden voor onze eerste.
Ik had al blij geweest als we er ééntje hadden, als het dan nie hd gelukt voor een tweede dan had ik er meer vrede mee gehad.
Toen ik een jaar of 5 was wilde mij ouders er een tweede bij. Toen werd ze 40 toen zei ze nuhoef het van mijn niet meer, en 2 maanden laterwas ze zwanger.
Tussen mijn broer en mijn zit 12 jaar.
Nogmaals ik gun het niemand toe om zolang te moeten wachten.
Ik ben blij dat mijn broer en schoonzus een pracht kindje op de wereld hebben gezet, en wij wachten maar weer af, we doen toch nietanders
 
Hoi mama3007,

Ik zou het verhaal geschreven kunnen hebben!
We zijn nu in ronde 10 voor nummer 2. Onze knul wordt inmiddels 4 in juni. We hebben langer moeten wachten met de poging voor een 2e, ivm met flinke rugklachten van mij. De wens is er dus al langer en daardoor lijkt het alsof we nog langer bezig zijn. (klinkt misschien raar, maar goed)
Bij onze eerste was ik binnen 2 maanden zwanger. Had dus ook stiekem gehoopt dat ik dit keer ook snel aan zou tellen. En ja, ik weet het, er zijn mensen die al jaren bezig zijn voor de eerste (overigens respect dat diegenen het zo lang vol houden!) en we moeten blij zijn want we hebben al een kindje. Maar de wens voor nummer 2 is zo sterk! En nu begint ook voor ons te spelen dat het leeftijdsverschil wat groter wordt... Mijn broer en ik schelen 5 jaar en heb altijd geroepen dat ik het fijner zou vinden als mijn kids wat dichter op elkaar zouden zitten.

Onze ouders en schoonzus weten inmiddels ook van onze pogingen. En net als jij krijg ik inderdaad telkens te horen, je moet het loslaten, je bent er veel te veel mee bezig bladiebla...
Nou vind ik dat zelf reuze meevallen, we genieten nog van de seks en ben er de hele maand niet echt mee bezig. Tot de week voor de nod! Dan wordt ik wat zenuwachtig, zou het wel, zou het niet. Ben er inmiddels ook achter dat ik mijn lijf niet meer vertrouw, en na vele gezondheidsklachten de afgelopen jaren heb ik zoiets dit kan er ook nog wel bij ;(
En ja als het dan weer niet is gelukt dan ben ik weer even boos en verdrietig!! Gelukkig lukt het me de laatste 2 maanden om het snel van me af te zetten en door te gaan met de volgende ronde.

Hopelijk is het toch raak voor jullie en anders gaan we gewoon heel hard duimen dat we naar de november mama´s mogen!!

Liefs Suus
 
Heel herkenbaar het alleen voelen, omdat weinig mensen dit meemaken. Mijn man vindt het ook verdrietig, maar staat er , net als die van jou, toch wat makkelijker in.

Bij onze eerste was ik na 19 rondes zwanger. We zitten nu al in ronde 24. En dit wordt m ook niet, wegens gezondheidsproblemen bij mij en koorts bij mijn man. We hebben al een IUI met hormonen achter de rug en gaan daar als alles weer beter gaat, weer mee verder. Maar wat is het zwaar. Na al die rondes kan ik niet 'het maar los laten' of 'me niet druk maken'. Inmiddels merk ik wel dat ik wat meer ga accepteren dat het misschien niet gaat lukken en we met zijn drietjes blijven. Dat helpt wel iets.

En verder vooral goed voor mijzelf zorgen en proberen te genieten van mijn gezin. Hoe moeilijk het ook is.
Wenser
 
Goh ladies....bedankt voor al jullie lieve reacties. En kijk eens met hoeveel lotgenoten ik (helaas voor ons) ben.
Het van me afschrijven en jullie berichten helpen!!

Ik wacht nu nog steeds op mijn ongesteldheid maar die komt er aan...ik voel t.

Het is ok....we gaan ons weer met goede moed op de nieuwe rondes storten. Het is niet anders.

Jullie sterkte allemaal. Respect voor jullie dat jullie (de een wat langer dan de ander) dit zo volhouden.

En ik hoop natuurlijk dat de komende tijd heel veel positieve berichten komen hier!! X
 
i know the feeling...
Maar volgens mij hoef ik niet meer te reageren gezien je laatste berichtje !!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan