Hallo zijn hier nog meer moeders die alleen voor hun kinderen zorgen? Hoe is jullie verstandhouding met de vader ? Ik sta er binnenkort alleen voor over 2 maanden verwacht ik mijn kindje. De vader en ik zijn uit elkaar en maken alleen maar ruzie (met tussenpozen dat we elkaar niet zien). Ik wil graag een goede verstandhouding opbouwen met hem ( ben ik al deze maanden druk mee geweest) wat tot nu toe jammer genoeg niet gelukt is. Ik blijf hoop houden voor mijn kindje dat we ooit op een goede manier met elkaar kunnen communiceren. Iemand tips?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
alleenstaand
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
allereerst vind ik het altijd erg jammer om te horen dat er echt geen andere oplossing is dan een 'scheiding'.
Kunnen jullie samen echt geen andere oplossing vinden?
en waar ligt de oorzaak van jullie ruzies?
Kunnen jullie samen niet in relatietherapie? ( je hoort van veel stellen die daar baat bij hebben )
En hebben jullie er echt al ALLES MAAR DAN OOK ALLES aan gedaan heb ik 1 tip:
* probeer het kind zoveel mogelijk buiten jullie 'slechte verstandhouding' te houden. Een kind is heel gevoelig voor een slechte verhouding tussen vader en moeder ( vandaar dat ik je oproep om bijvoorbeeld in therapie te gaan samen )
Ik denk dat er eens meer informatie moet komen over het kind dat de dupe is van al die echtscheidingen in deze samenleving
VECHTEN WE ER NOG WEL ECHT VOLLEDIG VOOR??????????????????????????????
Kunnen jullie samen echt geen andere oplossing vinden?
en waar ligt de oorzaak van jullie ruzies?
Kunnen jullie samen niet in relatietherapie? ( je hoort van veel stellen die daar baat bij hebben )
En hebben jullie er echt al ALLES MAAR DAN OOK ALLES aan gedaan heb ik 1 tip:
* probeer het kind zoveel mogelijk buiten jullie 'slechte verstandhouding' te houden. Een kind is heel gevoelig voor een slechte verhouding tussen vader en moeder ( vandaar dat ik je oproep om bijvoorbeeld in therapie te gaan samen )
Ik denk dat er eens meer informatie moet komen over het kind dat de dupe is van al die echtscheidingen in deze samenleving
VECHTEN WE ER NOG WEL ECHT VOLLEDIG VOOR??????????????????????????????
Hoi het is goed bedoeld je reactie maar ik heb geen relatie met de vader. Ben dus ook nooit gescheiden van hem geweest. De oorzaak van onze ruzies ligt aan het feit dat hij steeds zegt voor ons kind te willen meezorgen (prima naar mijn idee, graag) en de week erop weet hij het ineens niet meer. Ik weet dus steeds niet waar ik aan toe ben met hem. En dus gevolg: ruzie want ik wind me daar vreselijk over op. We wilden allebei overigens graag een kind. En hadden van te voren al afgesproken de zorg samen te delen. Nu trekt hij zich dus elke keer terug om vervolgens te verkondigen dat hij zijn zorg gaat dragen. En daar word ik helemaal knettergek van. Ik weet niet wat hij wil. Van hem krijg ik geen duidelijkheid.
sorry dan had ik het verkeerd begrepen Kaatje.
Het is een zeer ingewikkeld probleem. Zou hij niet eens met iemand anders over deze situatie kunnen spreken, zodat hij misschien een betere kijk en wat zekerder wordt over wat van zorgen voor een kind verwacht wordt.
Ik vind het moeilijk je hiermee te helpen. Als hij echt niet de zorg wil delen, is het heel moeilijk om hem daartoe toch te 'dwingen'. Je zou dan heel bewust moeten kiezen de zorg alleen op je te nemen. Misschien als hij het kindje in zijn armen heeft, worden zijn onzekerheden anders. Betrek hem zoveel mogelijk en jong mogelijk bij het kind zodat hij er vanzelf een band mee opbouwt ( als jullie dat samen tenminste willen)
STERKTE!!!
Het is een zeer ingewikkeld probleem. Zou hij niet eens met iemand anders over deze situatie kunnen spreken, zodat hij misschien een betere kijk en wat zekerder wordt over wat van zorgen voor een kind verwacht wordt.
Ik vind het moeilijk je hiermee te helpen. Als hij echt niet de zorg wil delen, is het heel moeilijk om hem daartoe toch te 'dwingen'. Je zou dan heel bewust moeten kiezen de zorg alleen op je te nemen. Misschien als hij het kindje in zijn armen heeft, worden zijn onzekerheden anders. Betrek hem zoveel mogelijk en jong mogelijk bij het kind zodat hij er vanzelf een band mee opbouwt ( als jullie dat samen tenminste willen)
STERKTE!!!
Hoi,
Moeilijk zo'n situatie. Ik verwacht zelf over 3 maanden mijn eerste kind en de vader en ik zijn ook uit elkaar. Hij wil graag het kind zien enz. Maar daar gaan wij nog over om de tafel zitten zodra hij er is.
Maar kaatje, je wordt zelf gek van die onzekerheid (het niet weten waar je aan toe bent). Als ik jou was zou ik op een gegeven moment lekker voor jezelf en je kind kiezen. Want zo'n vader valt niet echt op te bouwen toch? En als later het kind wil weten wie zijn vader is kan dat altijd nog. Ik zou deze man ook niet zomaar zijn kind laten erkennen watn dan heeft hij volgens mij ook bezoekrecht (maar dit weet ik niet helemaal zeker, ben ik nog aan het uitzoeken). Je moet gewoon weten wat je van hem wilt en wat voor een toegevoegde waarde hij kan leveren aan het (gelukkige) leven van je kind.
Succes ermee.
groetjes shelley
Moeilijk zo'n situatie. Ik verwacht zelf over 3 maanden mijn eerste kind en de vader en ik zijn ook uit elkaar. Hij wil graag het kind zien enz. Maar daar gaan wij nog over om de tafel zitten zodra hij er is.
Maar kaatje, je wordt zelf gek van die onzekerheid (het niet weten waar je aan toe bent). Als ik jou was zou ik op een gegeven moment lekker voor jezelf en je kind kiezen. Want zo'n vader valt niet echt op te bouwen toch? En als later het kind wil weten wie zijn vader is kan dat altijd nog. Ik zou deze man ook niet zomaar zijn kind laten erkennen watn dan heeft hij volgens mij ook bezoekrecht (maar dit weet ik niet helemaal zeker, ben ik nog aan het uitzoeken). Je moet gewoon weten wat je van hem wilt en wat voor een toegevoegde waarde hij kan leveren aan het (gelukkige) leven van je kind.
Succes ermee.
groetjes shelley
Het lijkt me een hele klus om het alleen te moeten gaan doen. Maar als ik je verhaal zo lees, is het beter alleen dan met iemand waarvan je niet weet wat je daaraan hebt.
Probeer allereerst voor jezelf op een rijte te zetten wat jij belangrijk vindt voor je kindje, welke rol jij jezelf wil toebedelen en aan wie nog meer (ouders, zussen, vrienden). Daarnaast is het verstandig om de voogdij te regelen alvorens je kindje geboren wordt, dit doe je bij de kantonrechter. Tevens is het goed om na te denken over de achternaam. Van rechtswege krijgt het kindje jouw naam dus als je niets regelt dan draagt het kindje jouw achternaam.
Verder kun je zelf maar ook de vader laten nadenken in hoeverre je het ouderschap wil gaan delen: gaat hij ook het kind door de week opvoeden en verzorgen, of alleen in het weekend of om en om het weekend.
Welke beslissing je ook neemt, zorg dat je het al voor de geboorte goed geregeld heb en het liefst op papier hebt staan, dat voorkomt misverstanden en een hoop strijdt, want daar heeft jullie kindje niets aan. Veel sterkte!
Probeer allereerst voor jezelf op een rijte te zetten wat jij belangrijk vindt voor je kindje, welke rol jij jezelf wil toebedelen en aan wie nog meer (ouders, zussen, vrienden). Daarnaast is het verstandig om de voogdij te regelen alvorens je kindje geboren wordt, dit doe je bij de kantonrechter. Tevens is het goed om na te denken over de achternaam. Van rechtswege krijgt het kindje jouw naam dus als je niets regelt dan draagt het kindje jouw achternaam.
Verder kun je zelf maar ook de vader laten nadenken in hoeverre je het ouderschap wil gaan delen: gaat hij ook het kind door de week opvoeden en verzorgen, of alleen in het weekend of om en om het weekend.
Welke beslissing je ook neemt, zorg dat je het al voor de geboorte goed geregeld heb en het liefst op papier hebt staan, dat voorkomt misverstanden en een hoop strijdt, want daar heeft jullie kindje niets aan. Veel sterkte!
Hij weet niet in wat voor vorm hij voor ons kindje wil zorgen. Maar hij wil het wel. Lekker duidelijk dus. Het kind krijgt wel mijn achternaam. En ik wil hem niet ons kindje laten erkennen, hij geeft nu al aan dat hij niet weet wat hij met een baby aan moet. Maar hij wil het wel. Kunnen jullie het nog volgen. Ik probeerde hem vanaf begin af aan erbij te betrekken. Maar ik kon zijn vage gedoe op een gegeven moment niet meer aan.
En ik zou het van te voren wel op papier willen zetten, maar hoe bepaal je wanneer een omgangsregeling in gaat? Wat is het beste voor een kleine baby? Heeft iemand daar ervaring mee?