Alleenstaande moeders??

A

Anoniem

Guest
Hoi aanstaande moeders,

ik ben een moeder van 28 jaar en momenteel zwanger van de tweede.
Ik probeer eigenlijk in contact te komen met alleenstaande moeders, ben namelijk door mijn vriend in de steek gelaten toen ik 10 weken zwanger was, maar heb 100% voor dit kindje gekozen!!!

Ik heb op internet al naar andere forums gezocht, maar die sites gaan alleen maar over donoren, en dat is dus niet aan de orde...

Het is misschien niet de goede manier, maar ik hoop toch in contact te komen met andere moeders.

Teiger78
 
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zelf ben gelukkig geen alleenstaande moeder maar wilde je er even op wijzen dat er op dit forum meerdere topics zijn over alleenstaande moeders, eentje daarvan is
A.S vader heeft de kuierlatten genomen, nu dus alleenstaande a.s mamma. Voor de andere zul je even zelf moeten verder bladeren.


Hopelijk heb je hier wat aan,

Groetjes Anja
 
Hey hallo,
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!
Het is al een hele tijd geleden dat ik op dit forum heb meegeschreven, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik wel heel vaak meelees... De enige keer dat ik zelf een topic ben gestart was omdat ik mij toen ook afvroeg of er net als ik meer alleenstaande moeders op het forum actief waren. Sindsdien lees ik er vaker iets over. Je bent dus zeker niet de enige! Ik zelf word ook een alleenstaande moeder. De verwekker van mijn kindje was er naar eigen zeggen nog niet aan toe om vader te worden en woont ook niet in Nederland. Toch heb ook ik voor de volle 100 % voor mijn babytje gekozen en hoewel ik het zeker af en toe eenzaam en moeilijk vind sta ik nog steeds heel sterk achter deze beslissing. Ik weet zeker dat wij het alleen ook heel goed kunnen! Sowieso ben ik veel liever alleen dan met een man die het eigenlijk niet wil. Ik heb ook veel steun aan familie en vrienden, ik hoop dat jij dat ook hebt. Heel veel geluk en sterkte  toegewenst in ieder geval!
Liefs Bebek
 
quote: anja1975 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-11-2006 16:13:03'));

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zelf ben gelukkig geen alleenstaande moeder maar wilde je er even op wijzen dat er op dit forum meerdere topics zijn over alleenstaande moeders, eentje daarvan is
A.S vader heeft de kuierlatten genomen, nu dus alleenstaande a.s mamma. Voor de andere zul je even zelf moeten verder bladeren.


Hopelijk heb je hier wat aan,

Groetjes Anja


Dank je wel voor je reactie, ben net pas ingelogd en weet nog niet precies waar ik alles kan vinden maar nu moet het me gaan lukken :) Groetjes Teiger78

 
quote: bebek reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-11-2006 16:34:45'));

Hey hallo,
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!
Het is al een hele tijd geleden dat ik op dit forum heb meegeschreven, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik wel heel vaak meelees... De enige keer dat ik zelf een topic ben gestart was omdat ik mij toen ook afvroeg of er net als ik meer alleenstaande moeders op het forum actief waren. Sindsdien lees ik er vaker iets over. Je bent dus zeker niet de enige! Ik zelf word ook een alleenstaande moeder. De verwekker van mijn kindje was er naar eigen zeggen nog niet aan toe om vader te worden en woont ook niet in Nederland. Toch heb ook ik voor de volle 100 % voor mijn babytje gekozen en hoewel ik het zeker af en toe eenzaam en moeilijk vind sta ik nog steeds heel sterk achter deze beslissing. Ik weet zeker dat wij het alleen ook heel goed kunnen! Sowieso ben ik veel liever alleen dan met een man die het eigenlijk niet wil. Ik heb ook veel steun aan familie en vrienden, ik hoop dat jij dat ook hebt. Heel veel geluk en sterkte  toegewenst in ieder geval!
Liefs Bebek




Hoi Bebek,

Het is zo dat ik me al een beetje zorgen maak over hoe alles verder gaat, heb namelijk weinig echte vrienden, wel een hele lieve zorgzame familie maar hoe ga je het inplannen met de bevalling, wie neem je mee, wat ga je op de geboortekaartjes vermelden, zijn allemaal dingen die vooral 's nachts door mijn hoofd malen. Wanneer moet ik het mijn andere dochterte vertellen dat ze een broertje of zusje krijgt. Mensen in de buurt durven niet echt een gesprek met me aan te gaan, vinden me namelijk toch zielig. Ben benieuwd hoe jij je hier door heen slaat!!

Groetjes Teiger78
 
Hoi Teiger !

Hier nog zo'n alleenstaande aanstaande mamma ! Je had op mijn topic gereageerd zag ik en ik zie net jou Topic, dus regaeer ik ook even. Mijn ex  was bij 10 weken ook verdwenen............ Hij zei er niet voor gekozen te hebben en refereert voornamelijk "wijzend naar mijn buik" met DAT, en DAT is dus mijn beeb. Ik heb er inderdaad voor 100 % voor gekozen. Ben 37 en dit wordt mijn eerste kindje dus geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om anders te beslissen. Er spoken bij mij ook 500 dingen door mijn hoofd en kan niet echt rust vinden maar ben er van overtuigd dat ik het zeker gaat redden ! Het zal niet makkelijk worden nee, zal erg zwaar zijn ja, maar ik heb ook inderdaad lieve familie die voor me klaar staan en fijne vrienden die helpen maar uiteindelijk komt het toch op jezelf neer. Ik vind dat wanneer je er dus voor kiest ( zoals wij ) ondanks alle tegenslagen van de a.s vaders er toch volledig voor te gaan dat je dan ook diep van binnen weet dat je het zeker gaat redden !!!!
Wij vrouwen zijn sterk !   Sterker dan de wegrennede mannen in ieder geval !
Ik probeer overal het positieve uit te halen en wanneer mensen me medelijdenwekkend aankijken recht ik mijn rug en zeg heel stoer dat ik geen vent nodig heb en het alleen wel rooi ! En geloof me............... dat gaat ook lukken, ik geloof in mezelf.

Meid, probeer net zoals ik het op je af te laten komen.................... zorgeloos zal het nooit zijn, maar pak je rust ( zeker in je hoofde )

Groetjes !
BIanca
 
Hi Teiger,

hier een "halve "alleenstaande.

De verder heeft nog steeds niet geaccepteerd dat ik zwanger ben en praat er niet over. Hij zegt dat hij de baby niet wilde ( ondanks dat hij wist dat ik met de pil was gestopt) en dat hij er niet aan toe was. Hij zegt nu te proberen er aan toe te zijn als.......wanneer......geen idee., maar ondanks dat ik hem maar steeds tijd geef heb ik er ook zo langzamerhand genoeg van.

ook cultuurverschillen etc. en hij zal zoiezo niet in staat zijn op financiëel gebied etc te hepen, en woont ook niet officiëel bij mij ( en dat laat ik ook zo!). Ik hoop dat hij emaotioneel nog iets voor het kindje kan betekenen en zo nee, dan kan hij helemaal opdonderen.

groetjes v mm, 24wkn3dg
 
Hoi Teiger,

Ja ik begrijp dat je je zorgen maakt om dit soort dingen, daar ben ik nu inderdaad ook mee bezig. Vroeg me laatst af wat ik op het geboortekaarte ga zetten en zag toen opeens allerlei problemen, maar als ik er nu weer over na denk heb ik steeds meer zoiets van lekker boeiend. Ik ben trots op mijn babe en op mezelf, en dat komt er ook gewoon lekker op te staan! Wat kan mij het oo schelen wat andere mensen denken? Eerlijk is eerlijk, het ene moment voel ik zo sterk dat ik de hele wereld aankan en op andere momenten maak ik me alleen maar zorgen om alle financiele aspecten en om de enorme verantwoordlijkheid die op mijn schouders rust. Het wisselt bij mij gewoon heel erg (maar dat zullen alle zwangere vrouwen wel herkennen haha). Wat ik in ieder geval echt met mezelf heb afgesproken is dat ik negatieve reacties van mensen gewoon van me af laat glijden... En met negatief bedoel ik dan eigenlijk de reacties van mensen die zoals jij ook zegt, toch voornamelijk medelijden lijken te hebben. Het is waarschijnlijk goed bedoelt, maar ik heb er niet zoveel aan en trek het me daarom eigenlijk ook niet meer aan. In het begin wel hoor, toen werd me zo vaak gevraagd waarom ik eigenlijk niet voor een abortus heb gekozen? Kwam ik er soms te laat achter dat ik zwanger was? Ongelooflijk die brutaliteit. Zulke mensen schap ik dan ook een tijdje uit mijn leven. Toch heb ik over het algemeen het gevoel dat ik erg gesteund word door mijn omgeving en zelfs door vage kenissen en halve onbekenden! Mensen vinden het over het algemeen heel erg knap en stoer dat je dit in je eentje kan, en hoewel ik me vaak alles behalve stoer voel, laat ik dat wel lekker over me heenkomen! Een verschil tussen jou en mij is wel dat dit mijn eerste kindje is en dat ik dus ook niet weet hoe het is om mijn zwangerschap wel met een man te delen. Ik dacht uit jouw verhaal te kunnen opmaken dat jij dat wel al ervaren hebt? Dat lijkt me dan behoorlijk heftig. Ik weet natuurlijk gewoon niet beter!
O en over de bevalling, daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik heb mijn moeder en mijn beste vriendin gevraagd en die wilden heel graag aanwezig zijn. Mijn beste vriendin gaat dan ook gezellig die paar keer mee wanneer partners welkom zijn op de zwangerschapsgym. Eigenlijk lijkt dit me een heel prettig gezelschap voor een bevalling. Lekker vrouwen onder elkaar!

Liefs, Bebek
 
Terug
Bovenaan