Allemaal bedankt! Nu thuis..


Hoi mama's,

Allemaal onwijs bedankt voor jullie vele lieve reacties via hier, Hyves, per sms, belletje  of kaartje!!!! Erg hartverwarmend.. Wat ben ik blij met jullie!!

Gisteren middag ben ik ontslagen uit het ziekenhuis, welliswaar nog steeds "ziek". Zoals jullie al wisten waren ze bij de laatste ingreep vergeten het operatiegaas uit mij te halen. Dit heeft bijna een week in mij gezeten en zorgde voor een ongelooflijk heftige bloeding. Het liep er snachts ineens  als een straal uit en stopte niet meer. Als een idioot en in paniek  naar het ziekenhuis en daar werd bij controle een prop gaas in mij gevonden zo dik als een vuist. Schrok me helemaal rot! Weer naar huis gestuurd met de woorden dat de antibiotica  de ontsteking wel zou genezen.  

De ochtend erna idem dito, hevig bloedend naar het ziekenhuis. Bleek met een echo dat daar waar het gaas had gezeten een grote wond zat (doordat het tegen de huid had gedrukt en dus los was getrokken) en dat er ook nóg steeds in mijn baarmoeder een restje weefsel zat!!  Ook was alles zwaar ontstoken en  zat tegen een bloedvergifteging aan. Ik had bijna 39 graden koorts. Het enge aan alles was het abnormale bloedverlies. Na deze echo, in een gynaecologestoel, lag er  één grote plas bloed op de grond, ook  de stoel zat helemaal onder.  Dat was erg heftig om te zien en was dan ook helemaal van streek..

Ik werd gelijk opgenomen en kreeg  via een infuus antibiotica toegediend die de onsteking zou gaan aanpakken. In de 4 dagen dat ik er lag is de onstekingswaarde gezakt van 150 naar 80, maar dit moet uiteindelijk  0 worden. De laatste dag nog een echo gehad en alles zag er nog "onrustig" uit. Wat  betreft het weefsel (placenta-restje) in mijn baamoeder was er een overleg. Men "dacht" dat dit wel vanzelf zou oplossen omdat het in mijn baarmoederwand zat en het er anders eruit gesneden moest worden en daar wilde ze niet aan. Mijn baarmoeder had al teveel te verduren gehad. Ze hadden liever ook niet gezien dat ik nog vloeide, maar mocht dus tóch naar huis. Ze wisten ook niet meer wat ze moesten doen op afwachten na..
Op de vraag of al deze ingrepen invloed zouden kunnen hebben op mijn vruchtbaarheid werd ontwekend en bot  geantwoord: "Daar kan ik u geen antwoord op geven, maar u heeft nu toch een gezond kind?.." Eikels!! Jullie geloven toch wel dat hij toen  even de wind van voren kreeg! Mijn herstel kon volgens hem nog weken duren, pff..

Het ziekenhuis heeft  de  medische blunder gemeld bij een commissie en erkend, en ook de betreffende gynaecoloog is bij me geweest om zijn excuses te  maken. Zometeen zelf nog een klacht indienen, al staat mijn hoofd er niet naar. Weer mijn kostbare tijd steken in zaken waar ik alleen maar boos en verdrietig van wordt! Zijn ze me eigenlijk niet waard..

en nog zo iets, Gwen had haar neusje dicht en vroeg aan de zuster zoutwater en een spuit om haar neusje te spoelen. Kwam ze terug met de spullen en legde ze me uit hoe het moest (wist het al maar oke) en moest dan met de spuit in haar neus etcetcetc.. ik dacht nog wat een smalle spuit, maak het open had die doos me een injectienaald gegeven!! Ik haar dus weer geroepen dat ze me een andere naaldloze spuit kon brengen.. Ze schrok zich rot en bood haar excuses aan. Voor hetzelfde geld wist ik van niks en had ik dit in de neus van Gwen gestoken, het was immers nacht en zag weinig.. ongelooflijk wat een prutziekenhuis..   Ook mijn bel deed het niet, had zel een paar keer gebeld maar er kwam steeds niemand, of per toeval. Moet er niet aan denken als er écht iets was geweest.. De bel is toen vervangen.

Nu dus thuis met een antibioticakuur van 2 weken en afwachten hoe dit gaat aflopen. Heb er wel een flinke klap van gehad, en Roger ook.. Maar als ik die kleine meid in mijn armen hou kan ik alleen maar zeggen :"Het is wel een eerlijke ruil.." Ze is zo lief, mooi en tevreden.. Daar heb ik dit alles echt wel voor over  (gehad)!!!..

Nu hopelijk even rust zodat ik de boel tussen mijn oren kan ordenen. Maar met dit zonnetje  wordt je al een stuk vrolijker en positiever, heerlijk!

enne,.. deze is voor jullie voor alle steun!



Liefs,

Esmé mv Kay en Gwen








 
 

Hai Esmé,

jee wat een verhaal meid. Echt ongelofelijk dat er zoveel bij één persoon kan gebeuren en zoveel kan misgaan.

Maar wel goed te lezen dat je positief blijft en bent hoewel het echt niet niks is wat je schrijft. Bewondering voor je dat je zo luchtig kan neerzetten.

Ik wens je een heel voorspoedig herstel. Dat je nu in alle overdaad kan genieten van man en kinderen en natuurlijk het zonnige voorjaarsweer. Straks kun je lekker wandelen en er-op-uit.

Liefs Renske
 
Hoi Esme,

Fijn dat je weer thuis bent.

Wat een verhaal!!
Ongeloofelijk zeg, echt een prutsziekenhuis!
Alles wat er fout kon gaan is gebeurd onderhand.

Kan me voorstellen dat je nu ook tijd nodig hebt om alles te verwerken, het is niet niks geweest.
En ook voor   Roger en Kay natuurlijk.
Tuurlijk als je naar je meisje kijkt maakt het een hoop goed. maar zo had het nooit mogen lopen natuurlijk!

Ik wens je heel veel kracht en dat je snel opgeknapt mag zijn!!!

Elise mv Merel en Thomas.

(dikke knuf van Merel aan Kay en van Thomas aan Gwen, hihihihi)
 
Lieve Esmé,

Lekker dat je nu thuis bent, maar wat ontzettend vervelend dat het herstel nog zo lang gaat duren. We horen het vanzelfsprekend wel als we iets voor jullie kunnen doen.

Ik kom van de week wel effe alleen bij je kijken.

Dikke zoen voor jullie alle vier,

Evelien
 
Hoi Esme

Wat heerlijk dat je weer thuis bent. Ik kan me wel voorstellen dat je nog niet helemaal gerust bent.
Misschien ten overvloede: Maar trek bij iedere vorm van onzekerheid aan de bel!!! Beter een keer teveel gebeld dan een keer te laat...

Jeetje wat een pummels daar! Maar goed, aan dat gezeur heb jij niets.

Ik wens jou (jullie) heel heel heel veel strekte toe.
Kijk naar je mooie meisje, knuffel je lekkere mannetje (de kleine dan he) en dan weet je weer wat ECHT belangrijk is in het leven....

Liefs
Margo
mv Stefan 13-07-06
en Daniek 13-03-09
 
Meid, wat een verhaal.... Wat heb jij een  vervelende periode tot nu toe  zeg! Weet niet wat ik kan zeggen om je te troosten, maar hoop alleen dat alles nu beter zal gaan. Volg je gevoel en geniet van je gezinnetje!

Lfs, Janneke
 
Hey Esmé,

Tsjonge zeg, ik zit elke keer met verbijstering en verontwaardiging je verhaal te volgen. Hoeveel fouten kunnen ze maken bij 1 patiënt zeg! Echt niet normaal!!

Vind het echt knap dat je zo positief blijft. En ik hoop dat je nu eindelijk kunt gaan genieten van je mooie gezinnetje! Tuurlijk, als je naar je wondertjes kijkt maakt dat wel veel goed, maar je hebt wel een rottijd achter de rug zo.

Heel veel sterkte met het herstel verder.

Liefs Annemarie
 
hoi, wat een verhaal zeg! Neem je nu lekker de tijd, doe rustig aan.... Je lijf heeft veel meegemaakt, en heeft echt de tijd nodig om te herstellen. Maar die artsen, je snapt het vaak niet, hun kijken heel anders als wij. Hopelijk knap je snel weer op, groetjes Wendy
 
Terug
Bovenaan