Hey Nelleke,
Ik vind "allergie-kind" ook negatief klinken, maar over "huil-baby" doe ik dan weer niet moeilijk (als woord). Misschien is het laatste gewoon meer ingeburgerd en zijn we daar aan gewend. "Allergie-kind" hoor je maar weinig.
Zoals al werd opgemerkt denk ik ook dat we in onze dagelijkse communicatie met onze kinderen veel bedoelde en ook onbedoelde boodschappen meegeven. En ook boodschappen die hun eigen beeld gaan vormen of belemmeren.
En dan in een iets andere catagorie: ik ben allergisch voor negatieve boodschappen.
Dus als Julian weer eens aan de staart van de kat trekt, zeg ik liever niet: "niet doen, mag niet", maar wel: "je doet poes pijn, ga maar aaien, dat is lief". Een klein kind heeft naar mijn idee altijd een alternatief nodig en dat kan het zelf nog niet altijd bedenken. Daarom doe ik dat voor hem. Bovendien blijf je als ouder vaak zelf ook hangen in het negatieve gebeuren, terwijl als je het ombuigt er na 5 tellen al niks meer aan de hand is.
Groetjes,
Ellen mv Julian