Als dit niet je eerste is, hoe was / waren jullie vorige zwangerschap ( pen )?

Mijn eerst zwangerschap was niet leuk.
Ik ben in de eerste 16 weken 10 kilo afgevallen en had bijna geen buik, de buren wisten niet eens dat ik zwanger was totdat we met Kim naar huis kwamen.
Ik voelde me ziek en ellendig en kon eigenlijk alleen maar liggen, eten/drinken en spugen.
Toen ik 32 weken zwanger was is Kim geboren, de dokters konden helaas niet vinden waaraan het gelegen heeft. Ze heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen voordat we haar eindelijk mee naar huis konden nemen. Ik zelf heb nog een week in het ziekenhuis gelegen, maar dat was meer om bij ons kind te zijn. Daarna moest ik naar huis, dit is toch een van de moeilijkste dingen die ik ooit gedaan heb, want naar huis gaan zonder kind is heel onnatuurlijk.
Met Kim is het, ondanks de te snelle start, goed gegaan. Zij is nu drie jaar en vindt het leuk om een grote zus te worden.

Bij deze zwangerschap voelde ik de misselijkheid alweer aankomen en ben meteen naar de dokter gerend. Ik wist nu dat er medicijnen waren tegen de misselijkheid en die wilde ik ook hebben. Ik moet zeggen dat het nu een stuk beter gaat. Ik ben nu 11 weken zwanger en heb nog niet veel gespuugd. Datgene wat ik eet blijft ook aardig binnen, maar het moeten dan wel kleine porties zijn. Verder ben ik wel heeeeel erg moe en moet ik als ik thuis kom van mijn werk even een uurtje liggen voordat ik verder met de dag kan gaan. Lang leven de t.v. waar ik kim makkelijk een uur voor kan zetten.
Ik maak me wel zorgen over het verloop van deze zwangerschap en zal blij wezen als er 32 weken voorbij zijn.
Wat mijn buik betreft zie ik nu wel dat er iets begint te groeien, wel kan ik mijn gewone kleren aan, maar ik merk wel dat ze iets strakker gaan zitten.
 
Met Justin had ik vrijwel nergens last van.
Niet misselijk en maar 13 kilo aangekomen, omdat ik alleen maar vreselijkie trek had in fruit. Yipy. Wel een zwangerschaps masker en bekkeninstabiliteit. Maar kon dit goed opvangen met hakken (dan had ik geen pijn).

In de week dat ik moest bevallen, voelde ik me heel ziek en had een giga buik
De weeen zijn op  zondag begonnen en 's nacht s om 2 uur naar het ziekenhuis met 7 cm sluiting.
Mijn vliezen zijn daar door hun gebroken en vanaf die tijd kon ik niks meer.
Niet staan, niet liggen, niet zitten en niet op mijn zij liggen.
Ik had zo'n pijn in mijn rug. Toen bleek dat zijn hoofd vast zat en dat er geen cm meer bij was gekomen. Om 5 uur had ik nog 7 cm. Ik moest op mijn zij gaan liggen en kleine beetjes persen. Mijn buik was zo slap, dat het net leek alsof mijn rug brak.

Ze hebbene hem met de hand gedraaid en vanaf  6 uur had ik 10 cm en  mocht ik persen.
Maar omdat ik zoveel pijn had in mijn stuitje naar mijn rug. Kon ik niet persen.
Als ik perste  leek het net alsof ik mijn rug aan het breken was. Maar ik deed het toch. Maar het vlotte niet ik was al een uur aan het persen en toen hebben de zusters in het ziekenhuis hem eruit geduwd terwijl ik perste.

Hij is uiteindelijk 7:30 uur geboren.

Ik heb 2 weken niet kunnen lopen, zitten en liggen.
Het duurde nog eens 4 maanden voordat ik eindelijk mijn benen bij elkaar kreeg. Lag en liep toen al die tijd in sprijdstand
Ik heb Justin zijn 1ste luiers niet kunnen verschonen en in bad doen.
Als hij huilde kon ik niet naar hem toe gaan om hem te troosten. Dit deed mijn man of de kraamvrouw. Ik lag daar maar.
ik heb toen 6 weken gebloed en na die 6 weken begon ik weer te bloeden, 6 weken lang. Volgens de dokter heel normaal.
Ik ben toen in een depresie geraakt en kreeg pillen, die ik 2 maanden geslikt heb.
Ik ben ermee gestopt zonder overleg en ben er zelf zonder hulp  uit gekomen. Het heeft alleen 7 maanden geduurd.

Ik denk niet dat dit mij weer gebeurd, ik heb zelf voor een 2de gekozen. En ben nu alweer helemaal gelukkig met mijn dikke buik. En ik ben pas 10 weken.
Iedereen die ik tegen kom roep ik BEN ZWANGER. Dus ik ga er hoopvol tegen aan.

Groetjes Sandra
 
Bij de 2e zie je het altijd veel sneller, want de boel is al opgerekt!
Pancreatitis, zozo....voor de leken onder ons: alvleesklierontsteking!
Bij mij is het volgens mij anders: wat bloedverlies gehad, soms misselijk en een dag steken in mijn rommelige buik. En vaak wakker 's nachts, dat had ik de vorige keer alleen op het eind, volgens mij.
 
hihihi ik dacht na het journaal van afgelopen donderdag dat iedereen wel zou weten wat een pancreatitis is met al die alarmerende berichten over onderzoeken bij alvleesklierpatienten. Ik heb mijn flesjes actimel maar weggegooid .

Maarreh sorry het komt omdat ik er zelf gewend aan ben geraakt het zo te noemen.

Mijn buik is nu toch wel al aan het groeien. Mijn broeken passen nog steeds makkelijk maar ik hou wat meer vet vast op mijn buik en mijn taille is al weg. Wel veel eerder dan bij de eerste.
 
Terug
Bovenaan