Altijd blij en gelukkig????

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo allemaal,

Ik val maar direct met de deur in huis: zijn jullie 24 uur per dag, 7 dagen per week helemaal gelukkig en blij met je kindje??

Mijn zoontje is nu bijna 9 weken en het is een heel lief jongentje en hij huilt echt heel weinig en toch trek ik het af en toe niet. Ik vind het vreselijk van mezelf, maar soms kan ik er even niet tegen om hem te horen huilen of met hem bezig te zijn. Ik schaam me echt, maar ik kan het niet helpen en ik vraag me echt af of ik de enige ben.
Vandaag heb ik hem na zijn voeding direct naar bed gebracht omdat ik echt even moest bijkomen. Hij is direct in slaap gevallen, dus blijkbaar was hij ook wel moe, maar het was echt een egoistische daad van me, ik wilde gewoon even alleen zijn.

De meeste dagen geniet ik er heel erg van hoor en zit ik als hij wakker is, steeds met hem te keuvelen en dan vind ik het allemaal heerlijk. Maar af en toe dus niet. moet wel zeggen dat ik vanacht ook heel slecht heb geslapen dus dat speelt ook wel mee, maar ik vraag me echt af is dit normaal???

Ik hoop echt dat ik niet de enige ben die hier last van heeft.

Stier2204
 
Hallo!

Je hoeft je zeker niet te schamen hiervoor hoor! Ik weet niet of dit je eerste kindje is maar in het begin is het allemaal nog zo ontzettend wennen.
Mijn zoontje is inmiddels alweer 6 maanden maar ik heb zeker in het begin ook opstart "problemen" gehad. Die roze wolk, waar iedereen het altijd over heeft, nou ik vond dat helemaal niet zo. En ik heb echt een super lief kind, bijna nooit huilen maar soms ben je het wel eens even zat om 24 uur per dag moeder te zijn. Je houdt ongeloofelijk veel van je kindje maar je hebt soms ook tijd voor jezelf nodig. Probeer er straks een keer lekker uit te gaan met je man/vriend en eens een keer tijd voor jezelf te plannen.
Of ga een keer lekker shoppen en regel oppas. Je zult zien dat je je daarna weer beter voelt. Een nacht slecht slapen speelt natuurlijk ook altijd mee.

Meid, schaam je er niet voor, iedere moeder heeft hier denk ik wel eens last van.

Groetjes Daan mv Tijs
 
Ik herken het. Mijn dochter is inmiddels ook al 6 maanden en het gaat nu erg goed. Maar de eerste 3 maanden heeft ze heeeeel veel gehuild. Wist soms echt niet waar ikhet moest zoeken. Ik zei ook regelmatig: dit vertellen ze er niet bij als je zwanger wilt worden. Hele nachten beneden gezeten met haar. Dacht ook waar ben ik aanbegonnen, als ik dit van tevoren had geweten had ik er nooit aan begonnen. Nu is het een hele vrolijke meid en zou haar echt niet meer willen missen. Het blijft keihard werken zo'n kleine in huis erbij maar denk ook  aan alle leuke momenten, als ze weer eens een rare kop trekt of iets grappigs doet.
 
Hoi,

De eerste 3 maanden was ik een totaal ander mens dan nu. Ik heb een keer (schaam, schaam) heel hard tegen de wieg geschopt omdat ik mijn frustraties niet meer kwijt kon. Ik was  echt bang dat ik mijn dochtertje wat aan zou doen als ze huilde.
En dan huilde ze zelfs maar heel weinig, dus ik had echt niet te klagen.
Het is dan een soort wanhoop dat zich meester maakt van je. Een groot deel komt volgens mij gewoon door het chronisch slaap gebrek. En het andere deel waarschijnlijk door de hormonen. (die mag je overal de schuld van geven)
Setrkte, het gaat vast snel weer over.
groeten ELke
 
Ik denk dat het heel normaal is. Ik ben nog nooit zo labiel geweest in mijn leven. Het is echt Jantje lacht, Jantje huilt bij mij. Mijn man begrijpt er niks van.

Ik merk wel dat als ik moe ben dat het dan veel erger is. Gelukkig heb ik een moeder die regelmatig oppast en mijn man ontlast me soms ook. Probeer zoveel mogelijk te slapen en da eens lekker naar de kapper. dat soort dingetjes helpt wel. En voel je niet schuldig.
 
hoi,

Jeetje,wat herkenbaar! Ik stond er eigenlijk niet zo bij stil of dat wel 'normaal' is, dat je niet altijd even blij bent.
Hormonen en een tekort aan slaap heft er vast en zeker mee te maken. Voor mij is het mijn eerste kindje, (10wk) en waar is de roze wolk?
Mijn man vind het zelf ook erg zwaar. Hij vind het allemaal maar tegen vallen, terwijl ook wij een baby hebben die je bijna niet hoort. Omdat mijn man regelmatig aangeeft dat hij het o zo zwaar heeft...... hou ik mezelf wel sterk. Maar als ik alleen ben vloeien er echt wel wat tranen. Niet altijd, ligt helemaal aan mijn bui.
Het vreemde vind ik dat je er weinig moeders over hoort. Ik ervaar dat men het toch een soort vreemd vind dat ik zeg dat de roze wolk ver te zoeken is.
Lang leve dit forum!

Anita
 
Geen roze wolk wel roze momenten. Gelukkig vullen manlief en ik elkaar redelijk aan. Als ik er even door zit; pakt hij het heel lief op. Heeft hij een dag dat het wat minder is kan ik weer wat meer doen. Alleen als we beide doodmoe zijn gaat de stekker van de telefoon eruit en worden afspraken afgezegd. Denk heel egoïstisch eerst aan ons nieuwbakken gezin en dan pas aan de rest van de wereld.
Ik slaap ook nog steeds tussen de middag een uurtje of twee; om te voorkomen dat ik oververmoeid raak. Mannetje slaapt  's nachts ook nog niet door en ik merk dat ik het  anders gewoon niet trek.  
 
Hallo allemaal,

Wat ben ik blij jullie reacties te lezen! Ik dacht echt dat ik de enige was. je hoort hier nooit iemand over. Ik ervaar trouwens ook zeker wel roze momentjes, het is niet zo dat ik tegen een depressie aan zit. Alleen soms van die dagen dat ik er even doorheen zit.

Misschien heel slecht, maar hierdoor heb ik soms ook echt al wel weer zin om te gaan werken. Dat had ik absoluut niet van mezelf verwacht, bleef eigenlijk alleen werken omdat het financieel nodig is, maar ik merk nu dat ik het ook voor mezelf nodig heb. Even niet meer alleen moeder zijn, maar ook even weer mezelf zijn en over andere zaken dan voeding en luiers na te denken.

Mijn man begrijpt hier echt helemaal niets van. Hij heeft echt zoiets van: man het is toch heerlijk om de hele dag thuis te zijn en niets te doen.... jullie kunnen je misschien voorstellen dat ik dat niet echt een leuke opmerking vind, ik bedoel ik zorg er wel voor dat onze zoon niets te kort  komt, het huis aan kant is, het eten op tafel staat en al het andere wat er bij het thuis leven komt kijken. Zo net kon ik hem echt wel even achter het behang plakken. De hele week heeft ons zoontje een feestje 's nachts, waardoor ik een aantal keren het bed uit moet en vannacht 3,5   uur met hem bezig geweest ben. Niet bevordelijk voor je rust. Mijn man wordt niet wakker van het huilen, dus hij weet vaak niet hoe vaak en hoe lang ik niet in bed gelegen heb.  Nu zegt mijn man net, oh ik ben zo moe, heb zo hard gewerkt deze week.

Tuurlijk kan hij ook best moe zijn, maar ik trok de opmerking helemaal even niet. Ik dacht echt: hoe denk je dat ik me voel!!!!
Hij vindt dus dat ik overdag moet slapen of anders 's avonds om 20.00 naar bed moet gaan. Tuurlijk voor mijn rust is dat goed, maar overdag lukt het zelden, want als ik net alles aan kant heb en wil gaan liggen is het kleintje er weer. En 's avonds vind ik het juist ook lekker om even een paar uurtjes voor mezelf te hebben

Sorry ik moest het even kwijt. verder is mijn man echt een schat hoor en hij denkt ook echt met alles mee en hij wil me ook echt helpen waar mogelijk.

Groeten Stier2204
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan