ANONYMOUS_USERNAME
New member
hoi ik snap jullie reactie maar ze weet niet beter dan dat haar ouders uit elkaar zijn ik ben al in haar leven sinds ze 8 maanden is dus ach ik ken haar bijna haar hele leven al.
en met haar moeder over leggen nou dat gaat niet ze doet heel stoer maar ze verteld ons niets ze vind dat het ons niet aan gaat ,ook heben we al een schrift geprobeerd maar daar schrijfd ze aleen maar in wat we in haar oogen fout doen of hebben gedaan,nou daar was het schrift niet voor dus zijn we er maar mee gestopt.
we hebben zelfs een bemiddelaar in de arm genomen maar na 1 gesprek liep dat zo uit de hand dat we bijna over de tavel werden getrokken dus dat was ook niks.
maar we zijn nu een paar maanden verder en ach we hebben up en downs
ze is nog erg veel moe en ook wel dwars maar ja dat zal er ook wel bij horen toch merk ik al wel verschil nou dat ze op school zit ze speel langer en vaker aleen maar hoord wel alles en zit er toch graag bij .
maar ja toch vind ikhet jammer dat ze niet bij ons kan woonen ik denk dat we haar een rustiger leven kunnen bieden haar moeder heeft een eigen zaak en ik krijg elke keer weer het gevoel dat ze dan die vrijdag zo snel mogelijk van haar af moet.
de afspraak was vrijdag 15;30 uit school ophalen maar nu gaat ze vrijdag middag niet naar school en moeten we haar maar eerder ophalen omdat ze anders terug moet komen van de zaak om haar over tedragen aan ons nou we kunnen dat niet omdat we ook moeten werken en dan krijg je van die opmerkingen dat zoek je maar een oplossing
en afgelopen vrijdag was zn dag we hadden afgesproken op het station toen we net aan kwamen lopen wees ze ons aan en stuurde haar zonder verdere begeleiding de parkeer plaats over en stapte zonder verder tekijken in en reed weg
nou sorry maar mn bek viel open dat doe je toch niet maar mevrouw moest zo snel mogelijk weg,toen ik er later over wou bellen was ze niet eens teberijken niet op dr mobiel of op dr werk
maar ja ik kan er niks aan doen
dus we maaken er maar het beste van
en met haar moeder over leggen nou dat gaat niet ze doet heel stoer maar ze verteld ons niets ze vind dat het ons niet aan gaat ,ook heben we al een schrift geprobeerd maar daar schrijfd ze aleen maar in wat we in haar oogen fout doen of hebben gedaan,nou daar was het schrift niet voor dus zijn we er maar mee gestopt.
we hebben zelfs een bemiddelaar in de arm genomen maar na 1 gesprek liep dat zo uit de hand dat we bijna over de tavel werden getrokken dus dat was ook niks.
maar we zijn nu een paar maanden verder en ach we hebben up en downs
ze is nog erg veel moe en ook wel dwars maar ja dat zal er ook wel bij horen toch merk ik al wel verschil nou dat ze op school zit ze speel langer en vaker aleen maar hoord wel alles en zit er toch graag bij .
maar ja toch vind ikhet jammer dat ze niet bij ons kan woonen ik denk dat we haar een rustiger leven kunnen bieden haar moeder heeft een eigen zaak en ik krijg elke keer weer het gevoel dat ze dan die vrijdag zo snel mogelijk van haar af moet.
de afspraak was vrijdag 15;30 uit school ophalen maar nu gaat ze vrijdag middag niet naar school en moeten we haar maar eerder ophalen omdat ze anders terug moet komen van de zaak om haar over tedragen aan ons nou we kunnen dat niet omdat we ook moeten werken en dan krijg je van die opmerkingen dat zoek je maar een oplossing
en afgelopen vrijdag was zn dag we hadden afgesproken op het station toen we net aan kwamen lopen wees ze ons aan en stuurde haar zonder verdere begeleiding de parkeer plaats over en stapte zonder verder tekijken in en reed weg
nou sorry maar mn bek viel open dat doe je toch niet maar mevrouw moest zo snel mogelijk weg,toen ik er later over wou bellen was ze niet eens teberijken niet op dr mobiel of op dr werk
maar ja ik kan er niks aan doen
dus we maaken er maar het beste van