het verhaal tot nu toe
er was eens een baby geboren in juli en het was een meisje met mooie ogen, maar die ogen kunnen je zo vertederend aankijken dat je erin wegsmelt, maar dat geeft niet want als moeder ben je gewoon lekker verliefd op je eigen kind, en zo hoort het ook te zijn in de hectische wereld van het ouder zijn. Wat houden we toch veel van onze kleine maar dan moeten we naar het consultatie bureau en daar hebben ze altijd wel wat te zeuren dan doe je dit verkeerden dan weer dat, maar gelukkig is er zoiets als moederinstinct. Want dat is het beste van allemaal.Daar kan geen cb tegen op want een moeder weet wat goed is voor haar kindje. Een wijkverpleegkundige bedoelt het misschien goed wat goed is voor een kindje, maar dan weten wij het beste toch, maar goed de baby met die mooie grote ogen heeft als geen ander wat meegemaakt maar dat is wat zij niet weten het was namelijk een eigenwijs kindje dat zelf wel aangaf hoeveel eten ze nodig had maar ze mocht niet zoveelwant dan wordt ze te dik maar ach wat is te dik. het ene kindje anders dan een ander en sommige baby's zijn lekker vol of juist vol als ze groter worden en ze raken dan niet kwijt dan moet je wel uitkijken maar nu ach een lekker volle baby heeft ook wel wat toch? En als ze groter dan verbranden ze met al hun energie weer veel calorieen en zijn dan zo weer op hun eigen gewicht. Ook zeuren ze op van alles en nog wat laat ze maar zeuren we doen het toch op onze eigen manier en als ze dat fout vinden dan hebben ze pech. Vandaag krijgt hij zijn...