Andere band met je moeder?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo mama' s van Nederland

Sinds afgelopen juni mag ik mezelf  voor t  eerst  troste mama noemen. Mijn zoontje werd 10 weken te vroeg geboren en na 2 maanden ziekenhuis en een verhuizing..als alleenstaande..maar das t probleem niet.. heb ik een zware tijd gehad... onder andere door bemoeienissen van alles en iedereen die t zo goed bedoelen en die afhankelijkheids positie waarin ik verkeerde.. maar nu ik en mn kindje al even de rust hebben gevonden ( en hij doet t SUPER!!).. blijft 1 ding knagen...

De band met mn moeder is niet meer zoals daarvoor helaas..herkennen jullie dat??

Tijdens de zwangerschap kwam ik bijna dagelijks op bezoek en  struinden we als moeder en kind naar alle babywinkels en waren we bijna altijd met ons tweetjes als er iets werd gekocht (zij had nog eerder een ledikantje dan ik hahaha)
Na die hectische tijd van ziekenhuis, verhuizing en kraamvistie..had ik echt RUST nodig en tijd om echt  ons leventje samen  te beginnen, die 180 graden anders is dan mn leventje hiervoor..
Nadat er iets was voorgevallen, iets wat me echt teveel werd, is de band echt anders met mn moeder en ik heb steeds t gevoel dat ik overdreven beschermend ben als ik bij hun ben (bijvoorbeeld ivm roken wat ik absoluut niet toesta in t bijzijn van mijn zoontje, ook niet onder de afzuigkap!! en  de hond die mn zoontjes voet al eens in zn bek heeft gehad, jasje al kapot heeft gebeten en  waar nonchelant op gereageerd wordt) en ik ben ook jaloers!! Tis MIJN KIND!
Hopelijk maak ik dit niet voor niets openbaar, herkennen jullie dit en willen jullie hier graag op reageren.... of is t n te grote taboe?

Liefs S
 
Ja ook mij band met me moeder is erg veranderd.
Eigelijk al voor me zwangerschap toen ze een nieuwe vriend kreeg.
Echt een bal van een vent. Die ook totaal niet weet hoe hij zich in het openbaar en bij kinderen   moet gedragen.
Mijn moeder ziet dit niet en vind dat we hem geen kans geven.
Nou kansen heeft hij zat gehad maar bv proberen een kind van 3 jaar bier te voeren vind ik niet normaal.
Sinds Merel geboren is nu 12 weken terug heb ik haar 3 keer gezien.
Ze belt bijna niet en komt nauwelijks langs.

Daar door heb ik ook zoiets van als jij niet wil hoeft het van mijn ook minder.
Ook zegt ze dat ik meer naar de moeder van mijn vriend trek.
Ja die komen wel regelmatig en bellen minimaal een keer per week hoe het gaat.
Verder gaan we er ook inderdaad regelmatig heen maar dat is meer omdat mijn vriend het wil.
Moet ik dan zeggen mijn moeder komt niet bij ons dus wil ik jou ouders ook niet zien.
Ach familieproblemen ze zijn er overal denk ik.
De een wat meer dan de ander.
Ik vind helemaal niet dat je overdreven beschermend reageer.
Hier in huis wordt sinds de geboorte van Merel ook beslist niet gerookt.
Zelfs niet onder de afzuigkap.wie wil roken kan buiten gaan staan.
en met die hond je kunt nooit voorzichtig genoeg zijn met een kind als er een hond in de buurt is.
Al is de hond nog zou lief.
Wij hebben zelf ook een hond en als hij naar haar voetje zou happen denk dat ik zou flippen.
Hij mag bij haar komen snuffelen maar alleen als wij erbij zijn en hij mag haar beslist niet likken.
goed dat jasje weet niet hoe dat gebeurt is. Een ongelukje kan natuurlijk altijd
Maar hoeveel andere mensen het ook beter denken te weten het is en het blijft jullie kind.
Dus jullie mogen bepalen wat ermee gebeurt.
Zelfs tijdens het evt oppassen in   de belangrijke punten.
Als jij zegt ik wil dat ze bv per dag 2 snoepjes krijgt maximaal (noem maar iets hoor)hebben ze dat te respecteren. een uitzondering kan natuurlijk altijd maar alles in het redelijke

wat een verhaal he.
Probeer toch eens met je moeder te praten je zit er wel mee dat het zo moet anders zou je dit zo niet opschrijven.
leg haar uit wat het allemaal van die hond etc met jou doet.
En dat je het jammer vind dat het zo moet gaan.
best kans dat zij er ook erg mee in haar maag zit. zo te lezen hadden jullie een hele close band.

Ik probeer zelf een redelijke band te onderhouden met mijn moeder. Er is nog meer voorgevallen dan die nieuwe vriend.
Zo heeft ze heel duidelijk partij gekozen voor me zus zonder ook maar te proberen het verhaal van mijn kant te bekijken.
Later moest ze toegeven dat ik toch wel gelijk had dat ik bij mijn standpunt bleef.
Maar dat is wel hard hoor de manier waarop ze dat deed.
Met me zus is de band inmiddels redelijk herstelt maar  met me moeder is het nog neit goedgekomen.
Denk ook omdat ze altijd veel beschermerder naar me jongste zusje is geweest dan naar mij en me oudste zus.
Dit was een beetje de druppel die een hele grote emmer deed overstromen.
Maar ik heb nog wel behoefte aan contact met me moeder maar worden zoals het ooit was nee dat gaat denk ik   niet meer lukken.
maar ik wil wel weer gewoon gezellige dingen met haar kunnen doen.
Want ze is wel me meoder iemand waarvan ik ondanks alles heel veel hou.
En ik wil dat Merel   alle opa's en oma's leert kennen

Karin
 
Hallo,

Ik herken je verhaal...
Mijn verhaal is wel wat anders, mijn moeder is erg dominant en ik bescheiden (soms echt te) en introvert.

Ik heb daar soms echt last van, maar merk wel dat ik sterker word, vooral nu ik moeder ben.

Toen ik zwanger was, wilde mijn moeder ook alles met mij samen doen.. spulletjes kopen, mee naar de vk, ze is bij de bevalling geweest...
Toen Tom er eenmaal was, was er alleen maar aandacht voor hem, wat ik me wel kan voorstellen...maar tot op een bepaalde hoogte,  maar interesse in je dochter en schoonzoon tonen mag ook wel. Het leek wel alsof ze in hem "verzoop".

Toen moest ik weer aan mijn werk, mijn ouders hadden voorgesteld om 3 dagen op te passen... dit wilde ik niet, Tom ging 1 dag naar de creche, 2 ochtenden naar hun, en 1 dag was papa thuis. Die 2 ochtenden is 4 maand goed gegaan...
Ik liep tegen zoveel dingen aan, los in het wip stoeltje, roken, los op de bank, vingers in zijn mond (hij had veel last van spruw dus ik heb meerdere malen vriendelijk doch dringend gevraagd of ze hier mee wilden stoppen) thee drinken met hem op schoot.
Toen ik over de thee begon, kreeg ik de wind van voren.
Dat was voor mij de druppel.

Ik ben weggegaan, omdat Tom er ook bij was...en ik hem niet midden in een ruzie / woordenwisseling wil hebben. Heb mijn moeder thuis gebeld, toen Tom op bed lag.
Weer kreeg ik de wind van voren.

Ik ben er nu achter, het contrast valt me nu gewoon pas echt op, dat mijn moeder alleen maar interesse heeft in haar eigen ding. Als zij maar plezier kan hebben, dan is het goed. Ook met haar eigen zwangerschappen, ze dronk, rook, en feeste gewoon door.

Ik ben anders, en voor mijn moeder is dit heel moeilijk.

Ik hou haar nu op een afstandje, ze komen zo nu en dan eens langs voor Tom, of ik ga daar eens op bezoek. Maar zoals het was word het niet meer.

Maar het doet wel pijn, ook al heb ik nooit echt een "moeder" moeder gehad, toch geef ik haar vaak de voordeel van de twijfel, en elke keer krijg ik de deksel op mijn neus.

Ik weet nu wel, ik leef mijn leventje, met mijn man, en mannetje..
Ons huisje-boompje-beestje. En wat hun daar ook van zeggen en denken...
Je moet er schijt aan hebben... en nog vind ik dit soms echt moeilijk.

Liefs NENS
 
Hoi,

Ik herken je verhaal wel. Nou heb ik 3 ouders(schoonouders, moeder en stiefmoeder). Iedereen is enthousiast en wil van alles doen. Het liefst wil iedereen elke week langs komen. In het begin kwam ook iedereen 1x per week langs en dan ook nog blijven eten. Mijn dochter werd verschoond, er werd met haar gewandeld, ik kon niets meer zelf doen. Vreselijk....Op een gegeven moment heb ik tegen mijn eigen moeder gezegd dat ik even behoefte had aan rust!! en dat ze echt niet elke week   hoefte langs te komen. Mijn partner heeft het tegen zijn eigen ouders gezegd, want ook zij kwamen elke week langs en dan niet voor een paar uurtjes ...nee gelijk van 14.00-19.00 met eten erbij. Ik kon er niet meer tegen...Iedereen hield haar maar vast en ze sliep nog amper. Ik werd er zo zenuwachtig van.
 
Hoi,

Ik herken je verhaal wel. Nou heb ik 3 ouders(schoonouders, moeder en stiefmoeder). Iedereen is enthousiast en wil van alles doen. Het liefst wil iedereen elke week langs komen. In het begin kwam ook iedereen 1x per week langs en dan ook nog blijven eten. Mijn dochter werd verschoond, er werd met haar gewandeld, ik kon niets meer zelf doen. Vreselijk....Op een gegeven moment heb ik tegen mijn eigen moeder gezegd dat ik even behoefte had aan rust!! en dat ze echt niet elke week   hoefte langs te komen. Mijn partner heeft het tegen zijn eigen ouders gezegd, want ook zij kwamen elke week langs en dan niet voor een paar uurtjes ...nee gelijk van 14.00-19.00 met eten erbij. Ik kon er niet meer tegen...Iedereen hield haar maar vast en ze sliep nog amper. Ik werd er zo zenuwachtig van.
 
nog even een aanvulling op jouw mailtje. OOk ik liep tegen dingen aan. In het begin sliep onze dochter amper. Ze was 16 uur wakker en de ouders maar zeggen. Ze is zo wakker kijk maar hoe grote en heldere ogen ze heeft. Ik dacht ze moet slapen... Overstuur lag ze in bedje en toen begonnen de ouders zich er weer mee te bemoeien hoe zielig het was dat ze in haar bedje lag te huilen en of ze er niet uit mocht, laat haar toch in de box slapen. PRikkels..allemaal overdreven bla bla bla. Ik kon wel janken...
 
Hoi allemaal,

Dit verhaal komt mij ook zo bekend voor!
Ik was altijd beste vriendinnen met mijn ma ook tijdens mijn zwangerschap.
Ik ben haar jongste dochter ennuh ze was altijd zo een van dat ze mij zou
uithelpen met alles. Tuurlijk zou ik alles gaan doen maaruh toch zou je het fijn
vinden als je ma je in de verandering van je leven zou steunen.

Zij is tijdens mijn bevalling bij geweest en ik had helemaal niks aan haar,
ze was helemaal emotioneel (wat ik eigenlijk wel kon begrijpen). Daarna
is ook 1 keer maar langs geweest (tijdens mijn kraamperiode).
Ze is toen gelijk een maand op vakantie geweest ennuh als ze mijn zoontje
nou vast heeft dan begint hij te huilen geef ze hem snel weer terug met opmerking
dat hij 1 kennig is! Maaruh ze weet het wel allemaal beter of hij heeft honger.
Terwijl als ik met mijn zoontje thuis bent is er niks aan de hand. Als mijn schoonmoeder langs komt dan houdt zij mijn zoontje gewoon vast ook al huilt hij.
Ik had het allemaal niet van mijn schoonmoeder verwacht wel van mijn ma!.
Maar mijn moeder is echt super verandert ze komt ook niet meer langs! Alles is voor haar belangerijker dan mijn gezinnetje.

Nou ik dacht dat ik de enige was met dit probleem dus niet!

Groetjes
 
Hoi ik ben nancy 23 jaar een heb een dochtertje van 5 maanden Fenna.

Ik las net de verhalen van jullie allemaal. Het klinkt misschien hard maar wees blij dat jullie je moeder nog hebben. Fenna is 26 juli 2007 geboren met een keizersnede. dus ik moest in het ziekenhuis blijven. mijn moeder is toen nog komen kijken naar haar kleindochter waar ze zich zo op verheugde. De dag erna belde ze me s'morgens op dat ze even naar het ziekenhuis moest omdat ze vocht vast hield en daarna zou ze langs komen. Toen bleek dat ze voor de zekerheid zelf in het ziekenhuis moest blijven. en ik zou om 18.00 tijdens het bezoek uurtje met de rolstoel naar boven worden gebracht naar mijn moeder, maar om 16.00 kwam de arst mij vertellen dat mijn moeder een hart stilstand had gehad en overleden was. Ik dacht dat de grond onder me weg zakte. Ik heb veel afleiding door mijn dochtertje en mijn man is een goede steun voor me. Maar ik mis haar elke dag.

groetjes nancy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan