Anderen baby laten oppakken en vasthouden

M

MommyToBe2204

Hallo allemaal

Ik heb een zoontje van nu 6 weken oud. Hij is na een heftige bevalling(spoedkeizersnede) gezond ter wereld gekomen. Al vanaf het moment dat hij geboren is heb ik er moeite mee om anderen hem te laten vasthouden of op te laten pakken. Ik heb dan ook na de bevalling met mijn vriend afgesproken dat niemand hem nog mag vasthouden en/of oppakken behalve wij en het ziekenhuispersoneel.

Toen wij na een week weer thuis waren mochten de opa's en oma's en onze broer en zussen de baby vasthouden. Ik merkte dat ik hier nog erg veel moeite mee had en nam hem dan ook na 10 min gelijk weer over bij mij

Het wordt nu wel iets makkelijker voor mij maar wil nog steeds liever niet dat anderen hem vasthouden. Mijn schoonmoeder vraagt iedere keer als ze hem ziet minstens 3x of ze hem mag vasthouden en wanneer dit niet het geval is(wanneer hij ligt te slapen, bij ons zijn fles krijgt of als ik het gewoon liever niet wil) dan zit ze er continu bovenop. Ze komt vlak naast me zitten(zowat bij mij op schoot) of hangt continu boven zijn wiegje/wandelwagen. Mijn bloed begint dan ook te koken wanneer ik even de kamer uitloop en mijn vriend vervolgens mijn schoonmoeder de baby laat vasthouden..

Nu heeft mijn eigen moeder er nogal een handje van hem op te pakken zonder te vragen. Ze heeft het nu al 2x geprobeerd waarbij wij haar handen moesten wegduwen en zeggen dat we dat niet willen. Vandaag deed ze het weer maar was ik niet in de gelegenheid haar tegen te houden waardoor ze dus ongevraagd opeens met hem op schoot zat. Elke keer als we zeggen nee of als we haar erop aanspreken krijgen we als reactie "ja ik heb er zelf 3, weet echt wel hoe het moet" (ik kom uit een gezinvan 3)

Mijn geduld met mijn schoonmoeder en eigen moeder begint nu een beetje op te raken



Is het normaal dat ik dit denk en voel of ben ik echt te bezitterig over mijn zoontje?



Gr
 
Dit is heel normaal. Ik heb bij de een meer moeite mee als bij de ander. Ik wil ook het liefst niet dat mensen zomaar mijn dochtertje pakken. Gelukkig wordt het ook meestal pas gedaan als wij zeggen dat het mag.

Met kraambezoek gaf ik ze zo aan iedereen, maar nu ze wat ouder is wil ik dat ook echt niet meer. Maar dit heb ik niet bij iedereen. Als ze lekker in de box ligt te spelen in bed ligt te slapen etc. Wil ik ook dat ze blijft liggen. Mocht ze een beetje huilen of jengelen wil ik ook niet dat mensen er gelijk naar toe vliegen en oppakken. Laat ons dat gewoon doen. Als mijn schoonvader haar ziet en ze ligt lekker in haar wagen te slapen dan aait en praat hij tegen haar net ofdat ze wakker is en ze wordt dan ook wakker waar ik mijn eigen heel erg aan irriteer. Ik heb dit al een paar keer gezegd. Gaat het niet werken, dan ga ik het duidelijker maken.

Ik zou zo ie zo tegen je moeder zeggen ook al heeft ze er 3 opgevoed dat het daar niet om gaat. Jij bent haar ouder en wil dit gewoon niet hebben.

Heb je dit wel aan je vriend verteld dat je het echt niet leuk vond dat je schoonmoeder uiteindelijk toch de kleine kreeg.

 
Bedankt voor je reactie!

Ja heb achteraf wel tegen mijn vriend gezegd dat ik het niet leuk vond(om nou in bijzijn van mijn schoonfamilie in discussie te gaan vond ik ook zo raar). En sindsdien kijkt hij mij aan voordat hij hem aan iemand geeft, alsof hij mijn goedkeuring wilt. Als ik het niet wil zeg ik het ook, maar soms krijg ik dan wel scheve  gezichten of een reactie van "ah fftjes kan toch wel" of "ja maar ik doe rustig".

Tegen mijn moeder blijf ik het gewoon zeggen dat ik het niet wilt, totdat ze het een keer snapt. Maar door dit alles zie ik toch wel een beetje op tegen het moment dat ik weer ga werken, en hij naar de oma's gaat.

Wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben!
 
Dat gevoel wat jij nu hebt dat als je moet gaan werken heb ik nu heeeeeeeel erg. Ik ben bang dat ze signalen missrn van honger en moe en dat mijn dochter overstuur raakt om wat voorkomen had kunnen worden. Bang dat ze niet echt aan het ritme houden wat je aangeeft. ( mijn dochter is nu 10 weken) maar zolang ze wakker zijn liever bij hun willen houden. Noem maar op. Ik mag over 3 weken weer werken en heb er veeeeeel meer moeite mee dan ik dacht. Niemand kent je kind zo goed als jijzelf en je partner. Maar ik denk ook dat als je eenmaal weer aan het werk bent even dat het gevoel hopelijk minder wordt. Anders wordt je echt gek. Dus nee je bent niet de enige hahah. En tegen mijn moeder zeg ik het makkelijker dat ik iets niet wil dan tegen schoonmoeder.
 
Hoi, ik wou toch nog even reageren. Op dit moment ben ik nog zwanger van onze eerste dus het gevoel wat jij/jullie beschrijven heb ik (nog) niet gehad. Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet zomaar wil dat iedereen je kleintje oppakt te pas en te onpas. Laat staan vreemden/mensen met wie je niet zo heel erg close bent.

Toch vind ik het gedrag van je ouders en schoonouders helemaal niet zo raar. Je moet je voorstellen dat hun evenals jou harstikke blij zijn met je kleintje en hem het liefst de hele dag willen vertroetelen. Iets wat de meeste opa's en oma's ook het liefst blijven doen voor hun kleinkinderen voor de rest van hun leven. Dat is waarom we ook allemaal zo gek zijn op ze. :)

misschien kan het geen kwaad je ook een klein beetje in te leven in hun en te begrijpen waar deze drang vandaan komt om zoveel mogelijk (knuffel)tijd met jouw kleintje te willen doorbrengen. Natuurlijk beslis jij nog steeds als ouder, maar het nooit goedkeuren is denk ik ook niet de beste weg om te gaan. Zowel voor jouw band met je ouders als die van je kleintje met je ouders.

Mocht ik hier straks zelf ook last van krijgen dan zie ik het juist als een goede oefening ook voor mijzelf om ook anderen (niet vreemden natuurlijk) te vertrouwen in de omgang met mijn kleine. Om hiermee juist te beginnen bij je eigen (schoon)ouders is denk ik perfect omdat je van hun weet dat ze op zn minst jou succesvol hebben grootgebracht en dat ze heus geen gekke dingen zullen doen. Aan het einde van de dag zul je je kleintje met de jaren steeds meer moeten durven loslaten, misschien sneller dan je zou willen, en dat begint denk ik al met het toevertrouwen van je kleintje aan de meest belangrijke mensen in jouw leven buiten je eigen gezinnetje.

Maar goed zoals ik al zei, ik heb dit gevoel zelf (nog) niet ervaren en weet dus ook nog niet hoe moeilijk het voor je kan zijn om dit ook daadwerkelijk te doen.
 
@wendy..ik was in mijn zwangerschsp ook zo. Dacht dat ik mijn dochtertje makkelijk kon weg brengen etc. En nu ze geboren is ben ik echt helemaal omgedraaid. Ook met andere dingen dacht ik veel makkelijker in mijn zwangerschap. Dacht vaak bij vriendinnen hoe is het of nee dat heb ik echt niet.. maar nu ik zelf bevallen ben weet ik precies wat ze bedoelen hahahha. Ik moet zeggen bij mijn eigen moeder heb ik er geen last van maar dat is eigen en vertrouwd. Hoelang moet je nog wendy?
 
@justborn ik ben nu 25 weken zwanger dus heb er al een aardig eindje opzitten maar moet toch echt nog even wachten voor onze kleine er is. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er moeite mee krijgt zodra je baby er is en ik weet ook zeker dat ik dat ook wel zal hebben. Ik denk/hoop dat ik het niet zal hebben in het geval van onze eigen ouders en broer en zus. Zij staan zo dicht bij ons dat ik het ze ook 100% gun. Mocht ik daar toch moeite mee krijgen dan zal ik mezelf toch moeten dwingen me erover heen te zetten denk ik. Maar goed dat zien we tegen die tijd wel :)



In het geval van mommytobe zou ik toch aanraden in ieder geval de opas en omas een kans te geven met de kleine. Niet alleen zijn ze waarschijnlijk erg trotse grootouders maar als je het vasthouden elke keer weigert zullen ze toch op zoek gaan naar manieren en momenten om het zonder jouw toestemming te doen. In jouw geval zou ik met dat in het achterhoofd er geruster op zijn als het in ieder geval gebeurt als ik er bij ben zodat ik een oogje in het zeil kan houden als moeder en hun de kans krijgen mijn vertrouwen op dat vlak te winnen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan