A
Anoniem
Guest
<p>hi allemaal. </p><p>Ik wil even checken of ik apart ben of dat er toch meer mensen zijn die dit zo ervaren. </p><p>Na 2 jaar werden wij eindelijk zwanger. Helemaal happy natuurlijk. In het begin balen dat die buik zo langzaam groeide maar nu denk ik daar wel anders over. Ik ben dagelijks bezig met de groei van mijn buik. Angst dat hij uiteindelijk zo groot wordt dat het na de bevalling allemaal niet meer in shape komt en dat ik der een pudding buik en uitgelubberde buikspieren aan overhou. Ik voel me best schuldig want aan de ene kant ben ik dol gelukkig dat het eindelijk gelukt is na 2 jaar. Maar aan de andere kant kan ik mijn gedachten niet losmaken van al die doem scenario's </p><p> </p><p>Herkenbaar? En misschien tips om het wat dragelijker te maken? Merk dat de hormonen me der ook nog eens behoorlijk emo om maken! ?</p>