Angst voor de bevalling

Hallo allemaal,

Ten eerste voor iedereen de beste wensen en het jaar dat we allemaal moeder zullen worden..erg spannend allemaal!!

Zit wel erg met de bevalling in mijn hoofd..Wat kan ik verwachten en is het zo hels zoals sommige vrouwen/mannen vertellen?? Ik ging voor een thuisbevalling maar naar horrorverhalen dat je hiernaar de muren moet sauzen (ivm bloedspetters) weet ik niet meer zo zeker. Toch lijkt me ook lekker om thuis te bevallen in je eigen omgeving en wanneer alles achter de rug is onder je eigen douche te stappen en hiernaar weer lekker in je eigen bed. Een ziekenhuisbevalling heeft toch ook weer voordelen, geen troep en je kunt pijnstilling krijgen (niet onbelangrijk)..

Er zijn hier natuurlijk ook dames die voor de 2e of 3e keer zwanger zijn en het al eens hebben meegemaakt. Hebben jullie nog tips om mijn keuze te bepalen?

Liefs,
een toch onzekere mama to be...
 
Tja... een bevalling doet pijn. Het is geen eitje voor de meesten en als de klus er op zit, dan is het een hele ervaring. Ik was de pijn niet direct vergeten. En ik heb een erg pijnlijke eerste bevalling gehad. Toch heb ik het goed weten vol te houden door goed te puffen en te ontspannen. Mijn man heeft zich helemaal moe gemasseerd en had het daarna in zijn rug. Ik heb geen pijnstilling gehad en niet in bad gelegen. Hierdoor vond ik het wel erg pijnlijk.
Bij de tweede keer wilde ik wel graag iets kunnen doen en heb ik heel lang in bad gelegen. Het hete water verlichtte de pijn en ik kon tussen de weeën door zelfs nog kletsen. Dat kon ik de eerste keer niet. Ook heb ik de tweede keer de geboortetens gebruikt zodra ik uit het bad kwam.
Ik vond het heerlijk en mijn man hoefde niet te masseren en ik kon de weeën goed het hoofd bieden. Die kun je op www.geboortetens.nl bestellen of info ophalen. Je krijgt m zelfs vergoed door je verzekering.

Als het jou rust geeft om in het ziekenhuis te bevallen, dan moet je dat gewoon doen. Ik ben 2 keer thuis bevallen en vond het een fijne plek om te bevallen, niks geen bloedspetters en horrorverhalen. 2 keer een mooie bevalling. En als het wel nodig is ben je ook zo in het ziekenhuis.

Meid, bespreek met de vk een ruggeprik als je er zo tegenop ziet. Het is gewoon niet niks en als jij je daardoor beter kan ontspannen en niet zo tegen de bevalling op ziet moet je dat gewoon afspreken.
 
Hoi, ik ben ook zwanger van de 1e en kan er ook soms onwijs tegen opzien.
Wij gaan poliklinische bevallen. Geeft ons een prettig gevoel, na de bevalling gaan we gewoon weer naar huis.

Bespreek je angsten met je verloskundige, zij kan je deels wel geruststellen.

x yvonne
 
ik ben 3x thuis bevallen me altijd heel goed bevallen (haha) maar bloedspetters aan de muur heb ik nog nooit gehad hoor dat is echt nep hoor.. geloof ik.. ik heb wel is gehad er vruchtwater tegen de kast spoot maar dat was het dan ook wel. nu moet ik door de laatste bevalling in het ziekenhuis bevallen. mijn laatste was 10 pond dus voor de zekerheid daar.. maar over het ziekenhuis hoor je ook vaak horror of filmverhalen en zie er ook als een berg tegen op.. heb wel van de week een gesprek gehad met verloskundige en het lijkt of de rust in mijn hoofd iets terugkeert maar het blijft nog wel spoken heb op de een of andere manier nog geen kleertje gewassen of kamertje ingeruimd het is wel helemaal al geverfd. maar schuif het verder nog helemaal weg,., gek hee..
 
ik snap je heel goed heb wel een beetje hetzelfde, ben soms ook echt bang voor de bevalling.ik ga wel in het ziekenhuis bevallen omdat wij dat toch fijner vinden,maar weet echt niet wat ik kan verwachten qua pijn je hoort zoveel verschillende dingen.laat het maar op me afkomen, maar soms raak ik wel een beetje in de stress ivm de bevalling.
 
Ik ben ook zwanger van de eerst.. ik wilde nooit een kindje omdat ik doodsbenauwd ben voor de bevaling.
Ik ben onverwacht zwanger geworden en tja.. het moet eruit dus keus heb ik niet meer ;)

ik was dus altijd super bang, maar kan het nu van me af zetten..
tja... dat het pijn doet is en blijft een feit...
ik wilde in eerste in stantie lekker thuis bevallen maar ik woon 3 hoog en heb geen lift, dus dat lijkt me niet handig. We gaan toch maar naar het ziekenhuis.
Ik zat wel te denken om een ruggenprik te vragen als het niet meer gaat, maar ik zit met een probleem... er is een vreemde ziekte bij mijn vader vastgesteld.. iets met zijn zenuwen.. wat het precies is weet ik niet, maar hij kan amper lopen en dat zal alleen maar erger worden. Er is niets aan te doen.. en het is erfelijk...vooral voor dochters..... en laat een ruggenprik dat kunnen beinvloeden !! Het kan bij mij dan bv sneller komen, of verergeren.... dussssssssss dat is wel liets waar ik rekening mee zal moeten houden. Hij is er net mee bezig dus echte duidelijkheid hebben we nog niet. Maar ja ik wil geen risico nemen..

Nou ja al met al zie ik het wel hoe het allemaal loopt. Ik probeer me er zo min mogeijk druk om te maken. Zolang de kleine maar gezond is en goed ter wereld komt.. Ik laat het allemaal over me heen komen... het is 1 dag (of iets langer) afzien... en dan erna komt het vast wel weer een keertje goed !

We zullen zien !!!

Ps. bij mijn vk praktijk wordt er speciale gesprekken georganiseerd mocht je er tegenop zien en angsten hebben.. dan praten ze met je en bekijken ze waar de angst vandaan komt en wat je ermee kan doen. Misschien wordt dat bij jou ook wel aangeboden?
Succes !! En het komt goed !!
 
hoi dames

onthoud 1 ding, alles kan gebeuren!
er is dus niet 1 lijn of 1 manier. Het kan zo verschilend zijn.

Bedenk goed vooraf hoe jij over pijnbestrijding denkt, hoe jij je ontspannen voelt en wat je dan nodig hebt. Ook welke rol je man wil en kan spelen hierin.
Dan weet hij evt wat hij kan doen behalve toekijken.

Ik weet dat ik bij erge pijn en vermoeidheid nogal ruw in de mond kan worden en ik vloek normaal nooit! Ik ben dominant dus iemand moet mij dan bij de les houden. lief mijn handje vasthouden en aaien maakt mij alleen maar boos. Helaas waren mijn man en beste vriendin daar niet toe in staat toe, maar onze verloskundige (onverwacht toch ziekenhuis geworden) gelukkig wel. Ik kreeg de wind van voren en toen kon ik mij concentreren en inhouden. Dat heb ik gewoon nodig.
Mijn man vind het doodeng, dat hij bij mijn hoofd staat en handje vasthoud is het enige wat ik van hem verwacht, de gameboy gaat wel mee voor hem. Mijn vriendin is er voor de steun en navelstreng knippen.

Ik had 24 uur lang hele pijnlijke voorweeen elke 5 min. Dat is niet hoe het normaal gaat hoor, kwa omschrijving leken dit echte pijnlijke gewone weeen maar omdat de ontsluiting er niet was bleken het voorweeen te zijn geweest.
Mijn vk stuurde mij naar het ziekenhuis en daar beenprik nachts gehad en overdag ruggeprik om te kunnen slapen, toen weenopwekkers. Zo heftig als de voorweeen was zo waren er geen gewone weeen. Maar de persweeen kwamen wel en dat heb ik maar ff mooi zonder verdoving gedaan. Dat stukje viel mij achteraf mee, ja pijn maar ook het oergevoel wat je krijgt en de verdoving die jouw lichaam zelf start als je gaat persen.

Ik was bang dat ik met 4vk niet degene zou krijgen die ik mag, ik ben niet zo van het vertrouwen, kreeg ik uiteindelijk iemand van het ziekenhuis die ik nooit gezien had, achteraf nog niet want ik was te ver heen hahahaha ze heette mia dat is alles wat ik weet.

Een vriendin deed er 18 uur bi jde 1e over en 3 uur bij de 2e, de 1e pijnloos en de 2e juist heel pijnlijk.

dus laat het los en zorg dat de mensen die er zijn weten hoe ze jou kunnen aanspreken en geruststellen.
 
ik wil eerst even zeggen dat ik nog geen reacties heb gelezen. wil eerst mn eigen ervaring delen.

toen ik voor t eerst zwanger was keek ik ook op tegen de bevalling.
mijn tante kwam toen met een goede tip:
denk dat het zooooo veel pijn doet, dat je je dat niet kan voorstellen! je zal door een hel heen gaan, maar er iets moois voor terug krijgen!
mijn moeder kwam met het volgende:
er zijn miljarden vrouwen jou voor gegaan. het is hun ook allemaal gelukt (ook toen er nog geen pijnbestrijding bestond!!!) waarom zou het jou dan niet lukken?
die 2 dingen heb ik goed in mn hoofd opgeslagen.
toen mijn weeen begonnen had ik heel veel pijn.
vk gebeld en die is langs gekomen.
ik had pas 1cm ontsluiting!!!! help! hoe moest ik dit in gods naam overleven? was mijn gedachten! als ik nu pas 1cm ontsluiting heb hoe overleef ik dan die andere 9!
14 uur later had ik pas 3cm ontsluiting! ik dacht dat ik door de grond ging! ik kon wel huilen!
perongeluk werden mn vliezen gebroken. dit voelde heel gek. er ging een druk van mn buik af.
ik moest in bad gaan liggen, dan zou het minder pijn doen.
dat bad was mijn redding. ik ging van 3 cm naar 5 cm in een uur tijd.
toen ik dat hoorde ging ik weer in bad. blijkbaar gaat het zo een stuk sneller. dacht ik.
ik weer in bad en een half uur later kreeg ik persweeen! ik heb t gevoel alsof ik moet poepen! zei ik tegen mn moeder. mn man haalde de zuster (kraamhotel) maar het kon niet, zei ze en kwam niet kijken.
mn moeder zag dat t menis was, ik was nl aan t meepersen. snel ging ze weer naar de zuster toe. mn man had me ondertussen uit bad getilt omdat ik al aan t persen was, lag hij me zo op t bed. half afgedroogd en geen kleding aan. ze kwam kijken en stond perplex: volgende wee mag je mee persen, je kleintje is er al bijna.
ik gooide mn handen in de lucht en riep YES!
2 persweeen later was ze geboren.
flink uitgescheurd omdat ik niet goed naar de zuster luisterde (ze zei dat ik moest stoppen met persen maar dat deed ik niet want wilde die kleine eruit hebben)
maar mn dochter was geboren!

mn 2e bevalling ging ongeveer t zelfde alleen luisterde ik nu wel goed naar de vk, waardoor ik nu niet inscheurde.

hoe kijk ik terug op mijn bevallingen:

ja, een bevalling doet pijn
ja, een bevalling duurt lang (meestal dan)
ja, op een gegeven moment kan je wel huilen van de pijn, vermoeidheid en omdat je gewoon niet meer wilt

maar was het het waard?? dubbel en dwars!!!
is het echt waar wat ze zeggen dat je je pijn gelijk bent vergeten? JA! zodra je je kindje ziet, denk je niet meer aan je bevalling!

de eerste bevalling was dus in het kraamhotel
de 2e in het ziekenhuis (kraamhotel moet je minimaal 3 dagen blijven en ik wilde de oudste niet zo lang missen en ik mocht ook niet thuis bevallen dus dan maar ziekenhuis)
nu wil ik thuis bevallen. we gaan nu verhuizen naar een normaal huis dus nu mag het.
bloedspetters op de muur??? t lijkt mij een beetje overdreven eerlijk gezegd.
pijnbestrijding?? vind ik niet nodig. ik doe t wel zonder. is me nu 2 keer gelukt dus de 3e komt er ook zonder pijnbestrijding
troep? de vk ruimt alles netjes op en je bed wordt verschoont.
t lijkt me juist heerlijk om thuis te bevallen!
gewoon in mn eigen vertrouwde omgeving.
als t snachts gebeurd kunnen de kids gewoon door blijven slapen ( ik maak geen geluid tijdens de bevalling)

over dat laatste wil ik nog wel ff wat kwijt.
ik had tijdens mn eerste zwangerschap een beetje te veel naar van die bevallingsverhalen gekeken.
al die vrouwen gillen zo!
vraag me eigenlijk nog steeds af waarom????
ten eerste schiet je er niks mee op
ten 2e kost je dat heel veel kracht
ten 3e gaat de druk dan naar je hoofd ipv je buik waardoor het langer duurt
ten 4e kunnen heel je ogen gaan doorlopen van t bloed vanwege de druk op je hoofd.
nee ik heb dat eigenlijk nooit gesnapt.
tip is dus om niet te gaan gillen maar om al je energie in je buik te steken :)

nog een laatste tip:
zorg dat je dextro in je bevallingstas hebt!
dit geeft je extra energie wanneer jij dat nodig hebt!
ga niet te veel eten en drinken tijdens je weeen. daar kan je misselijk van worden en gaan overgeven.

nou, dat was het geloof ik wel :D ik ga nu slapen en ik lees morgen alle andere reacties wel hahaha

liefs, do
 
Terug
Bovenaan