Heel herkenbaar, alleen is dit bij mij pas gekomen nadat ik daadwerkelijk een miskraam had gehad. Bij mijn eerste zwangerschap dacht ik er niet over na en was ik er niet bang voor. Toen we voor een tweede kindje wilde gaan, stopte het hartje helaas met kloppen. Hier was geen duidelijke oorzaak voor, mijn partner en ik zijn ook beide nog vrij jong en drinken of roken niet, leven gezond. En toch kan dit helaas gebeuren. Na deze miskraam was ik heel bang dat het zich weer zou herhalen. Bij de zwangerschap die volgede, was ik ook continue bang dat het mis zou zijn. Iedere echo was ik weer zenuwachtig dat het niet meer zou leven. Tot ik het kindje begon te voelen, dat gaf mij zo veel rust. Want zo lang ik het kindje kon voelen, was er niets aan de hand.
Ik denk dat die angst vrij normaal is, zelfs als je nooit eerder een miskraam hebt gehad. Want het is natuurlijk echt je grootste nachtmerrie.. Probeer het een beetje aan de kant te zetten en te genieten van je zwangerschap, hoe moeilijk dat ook kan zijn.. Hopelijk zijn die eerste weken snel voorbij en heb je binnenkort een positieve echo! Want een goede zwangerschap komt veel vaker voor dan een miskraam.
Maar weet dat de echte zorgen in je leven gaan beginnen vanaf het moment dat je zwanger wordt haha. Nu ben je bang voor een miskraam, straks misschien voor wiegendood. Misschien een beetje extreem, maar bij me dochter van 1.5 ben ik steeds bang dat ze ontvoert wordt of dat ik haar kwijt raak. De zorgen eindigen nooit..
Ik denk dat die angst vrij normaal is, zelfs als je nooit eerder een miskraam hebt gehad. Want het is natuurlijk echt je grootste nachtmerrie.. Probeer het een beetje aan de kant te zetten en te genieten van je zwangerschap, hoe moeilijk dat ook kan zijn.. Hopelijk zijn die eerste weken snel voorbij en heb je binnenkort een positieve echo! Want een goede zwangerschap komt veel vaker voor dan een miskraam.
Maar weet dat de echte zorgen in je leven gaan beginnen vanaf het moment dat je zwanger wordt haha. Nu ben je bang voor een miskraam, straks misschien voor wiegendood. Misschien een beetje extreem, maar bij me dochter van 1.5 ben ik steeds bang dat ze ontvoert wordt of dat ik haar kwijt raak. De zorgen eindigen nooit..