Angst voor weer een miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ruim een jaar en 3 maanden geleden heb ik een miskraam gehad. Dit heeft mede ervoor gezorgd dat ik depressief ben geworden.
Nu ben ik eindelijk weer zwanger en hier heel blij mee. Maar nu merk ik dat ik nauwelijks blij durf te zijn. Ik ben bang dat het weer in een vroeg stadium mis gaat, vooral omdat ik continu last heb van buikpijn.
Het maakt me erg bang en onzeker.
Iemand die hier ook ervaring mee heeft of tips heeft?
 
Heel heel herkenbaar. Zelf heb ik bij mijn eerste zwangerschap een miskaam gehad en daarna hebben we twee gezonde kinderen gekregen. Nu in december weer een miskraam gehad en nu weer zwange (ruim 5 weken). Ik check steeds mijn onderbroek en smacht naar klachten. Terwijl ik nog nooit veel klachten heb gehad tijdens alle zwangerschappen tot nu toe. Toch maakt het me weer onzeker. Zelf heb ik wel het vertrouwen dat het ook goed kan gaan, omdat ik al twee keer die ervaring heb gehad. Maar dat geeft geen garantie dat het dit keer ook goed gaat. Tenslotte is het opnieuw afwachten. Mijn motto is geworden: Geen bloed, is goed. (Die krampen zij heel normaal hoor!) De verloskunidge zei ooit eens tegen mij: "Er zijn vrouwen die misselijk zijn en overgeven maar een miskraam krijgen. Er zijn vrouwen de niks voelen, maar een gezond kindje krijgen! Kortom: klachten zeggen niets over het feit of je een gezonde zwangerschap hebt!" Die heb ik maar onthouden en hou ik mezelf voor als ik weer pieker.Veel afleiding zoeken helpt ook. Want je moet nog een lange tijd voordat je voor de eerste echo mag. Pff... ik moet ook nog even. Dus ik probeer positief te denken: de kans is groter dat het goed gaat, heb vertrouwen! Piekeren zorgt er niet voor dat je zwangerschap wel beter verloopt, dus je maar beter genieten van wat je hebt dan bezig zijn met iets wat hogstwaarschijnlijk niet gebeurd. Sterkte!
 
Dankje! Het is wel een goede uitspraak van de verloskundige. Heb jij al een afspraak voor de 1e echo? Mijn afspraak hebben ze iets vroeger gedaan om me eerder gerust te stellen. Ik mag 2 juni, dan ben ik 9,5 week zwanger.
Fijn om via deze weg met mensen te kunnen praten die tenminste ook snappen wat je bedoelt.
 
Hey!Ik heb nog geen afspraak gemaakt, ga ik eind deze week of volgende week even doen. Ik ga denk ik ook pas na 9 weken hoor. Als het dan goed is zegt het ook iets voor de toekomst. Zelf komen de gedachten en ze gaan. Ik probeer de negatieve gedachten wat te negeren, ze een beetje uit te lachen (haha.. de kans dat jij uitkomt is klein!). Maar het blijft een strijd hè! Nou... sterkte ermee... (zeg ik ook tegen mijzelf haha!)
 
Ik heb me vandaag opgegeven voor moeders voor moeders. Merk dat dat me helpt. Zo ben ik met iets positiefs bezig en kan anderen dan helpen.

Nee een echo zegt inderdaad niets, maar is toch wel een mooi meetmoment.

Ik zal het proberen. Heb een mindfullness cursus gedaan. Is erg fijn maar op zulke momenten merk ik dat het lastig is.
Al is het nemen zoals het komt wel prettig
 
hey,Ik ga helaas afscheid nemen. Vorige week zaterdag heb ik voor het eerst een klein beejte bloed verloren met 7 weken. de echo wees uit dat ik veel korter zwanger was. Er was alleen een vruchtzakje te zien. Mijn hormonen zijn toen gecheckt en die bleken nog te stijgen, dus dat gaf hoop.Afgelopen woensdagavond weer bloedverlies en donderdag voor een echo. Zagen we toch groei en heel even hartactie. Wij blij en hoopvol gestemd, maar ik bleef bloedverlies houden en gisterenavond werd het allemaal zo heftig dat wij zeker weten dat het definitief voorbij is. Veel pijn en veel bloedverlies. Omdat ik buikpijn blijf houden moet ik vanmiddag voor een echo om te kijken of mijn lichaam dit zelf weg kan werken, ik hoop dat ik niet naar het ziekenhuis moet. Helaas is dit onze derde miskraam. We hebben gelukkig twee mooie gezonde kids rondlopen en dat troost. Ook mogen we troost vinden in onze God, die heel dichtbij is en we mogen weten dat ons kleintje bij Hem mag zijn. Als we willen mogen we voor onderzoeken, maar we twijfelen daar nog over. Ik wens je een gezonde zwangerschap toe en hoop ook dat ik me ooit weer eens mag melden als ik weer zwanger mag zijn en dat het dan goed mag gaan. Lieve groeten, Bloempje
 
Lieve Bloempje,

De tranen staan in mn ogen. Wat een verlies. Een troost zijn je 2 vrolijke kinderen, maar dat maakt dit niet minder erg.

Fijn dat je troost in God kunt vinden. Hij zal je ook laten zien hoe verder te gaan.

Ik hoop dat het jullie als gezin lukt om dit op een goede manier voor jullie af te sluiten. Daarbij hoop ik dat er geen complicaties ontstaan en je lijf dit zelf oplost.

Heel veel sterkte! Ik voel met je mee.

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan