Angst voor Wiegedood

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi

Ik heb een vraag. Ik ben moeder van een dochtertje bijna 4 maanden. In het begin was ik zo bang voor wiegedood dat we haar bij ons op de slaap kamer hebben gezet. Nu wordt ik snacht nog steeds wakker en denk ik steeds ohh zou ze nog leven ik ga zitten in me bed en controleer het. Elke keer ben ik weer blij en opgelucht dat ze lekker ligt te slapen. Ik heb haar nu nog steeds bij ons op de slaap kamer en ze adviseren ook 6 maanden tot een jaar en dan pas op eigen kamer.

Ik heb onse dochter in een slaapzak (trappelzak) liggen en ook geen dekens of lakens er over heen.

Als ik avonddienst draai zit ik ook elke keer op me werk van oohhh zou me man wel goed opletten, of als ik in het weekend de ochtend dienstmoet draaien bel ik altijd om 10 uur naar huis dan zijn ze wel op en ben ik blij dat ik weet dat onse dochter de nacht weer heeft doorstaan.

Ik weet dit klinkt ziek ik vind het zelf ook eigelijk niet normaal maar ik ben gewoon bang. Misschien ook omdat ik al een kindje ben kwijt geraakt (miskraam) Maar nu vraag ik me af ben ik de einige of hebben hier nog meer moeder last van misschien niet zo exstreem en wat kan je er aan doen. Ik probeer ook steeds te denken van ja nu is het wiegedood en straks kanhet lopen en kan het ook onder een auto lopen en dan zeg ik ook steeds tegen me zelf van doe nu eens normaal zelf kan je ook een hart aan val krijgen zo moet je niet denken want dan heb je geen leven meer. Ik geniet wel van me dochter en keutel ook veel me der maar zodra zegaat slapen speelt te angst weer op en word ik weer zo controlfreek en ga ik zeker om het uur controleren das toch niet gezond en wat kan ik hier aan doen iedere tip is welkom, ik moet van die angst af.

Alvast bedankt.
Groetjes.
 
Beste anonieme mama,

Je bent wel erg nerveus denk ik. Ik was in het begin ook erg voorzichtig hoor. Het is toch allemaal nieuw enz. Maar achteraf denk ik wel dat ik meer vertrouwen had kunnen hebben in mijn baby. Ze was een sterke meid. Dus achteraf denk ik dat ik er meer van had moeten genieten dat ze sliep (even tijd voor jezelf) dan dat ik elke keer ging kijken of ze goed lag.
Mijn dochter is nu 13 maanden en nu nog kijk ik een kwartier en dan weer een uur na het naar bed brengen s avonds of ze goed ligt. Leg ik haar op haar ruggetje en de knuffeltjes druk ik aan het hoofdeinde.
Probeer lekker te genieten van je kleine en probeer vertrouwen te hebben in een prachtige baby tijd.
Groeten,
Sandra
 
Meid laat je niet gek maken door die anoniem hier boven.Ze zal zelf niet echt een beste moeder zijn als je tijd hebt om constant raar op berichtjes te reageren.

Maar om op je verhaal terug te komen.Het kan nog erger als dat jij het hebt hoor.Ik heb de eerste vier maanden in zijn kamertje geslapen omdat ik als de dood was dat er wat met hem ging gebeuren.Mijn vriend is niet zo'n beste slaper.
Ik ben toen langzamerhand terug naar mijn eigen bed gegaan.En nu ga ik nog vaak kijken of hij goed ligt enz.
Ga gewoon op je gevoel af en doe geen dingen waar je niet aan toe bent.Er komt vanzelf een punt dat je het wel kan.
Succses en groetjes Claudia
 
Hai!

Ik heb de eerste weken ook regelmatig boven de wieg gehangen... Maar om te voorkomen dat ik mezelf gek zou gaan lopen maken en niet meer aan mijn eigen rust (die je zo hard nodig hebt) toe zou komen heb ik op advies van een vriendin de Angelcare gekocht. Dit is een babyfoon met daarbij twee sensorenmatjes die je onder het matras legt. Deze registreren de hartslag en bewegingen/geluiden van je kindje. Wanneer er tien seconden geen signaal is krijg je een klein alarm, na vijftien seconden een behoorlijk heftig gepiep waar je echt wel wakker van wordt. Ik heb dit apparaat gekocht en sinds die nacht slaap ik heerlijk rustig. Ik vertrouw blind op dat ding... Je kan hem bestellen via de site www.angelcare.nl of telefonisch (010-4493182). Het is niet goedkoop en ik kan natuurlijk niet in je portemonee kijken of het voor je te betalen is maar het is voor ons iedere cent meer dan waard geweest!! Ik hoop dat je er wat aan hebt, deze tip en wens je spoedig een heerlijke nachtrust toe!

Liefs, Iris
 
Hoi meid,

Fijn he dat je hier je verhaal kwijt kan. Ondanks dat er mensen bij zitten die raar reageren.

Ik had het in het begin ook maar mijn dochtertje lang vanaf dag 1 in haar eigen kamer en ging regelmatig kijken.
Nu is ze 8 maanden en heb ik het met vlagen. Opeens bekruipt me dan een gevoel echt een naar gevoel en soms kan ik me dan ook niet bedwingen om te gaan kijken en dat doe ik dan ook gewoon. Puur omdat ik me daar dan zelf beter bij voel.

Groetjes joyce mama van Mara
 
Wat Joyce hierboven beschrijft heeft elke moeder wel denk ik, ik in ieder geval wel. Maar wat jij beschrijft anoniem, gaat wel erg ver. Het lijkt je hele dag wel te beheersen, dat kost je toch vreselijk veel energie, het slokt je zo op. Misschien moet je er eens met iemand over gaan praten, ook over waarom je daar zo bang voor bent en waarom het je niet lukt om dat idee los te laten en vertrouwen te hebben. Ik zeg dit niet omdat ik geen begrip heb voor je gevoelens, maar omdat ik het idee heb dat dit je vreselijk veel energie kost en dat is toch zonde.
 
Hoi,

Nou volgens mij hebben alle moeders hier in het begin last van. Vooral omdat het onderwerp wiegendood weder zo vaak in opspraak is. Wij hadden ons zoontje gewoon in een goede babyslaapzak gelegd en goed ingestopt en dan moet je er op een gegeven moment maar op vertrouwen dat er niets misgaat anders heb je zelf geen rust. Veel succes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan