angst voor ziekenhuisbevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ik ben nu 31 weken zwanger van mijn vijfde kindje, alle vorig keren ben ik thuis bevallen.
Bij mijn vorige zwangerschap was een ziekenhuisbevalling wel dichtbij omdat ik overtijd dreigde te raken. Gelukkig is de baby de nacht voor ik naar het ziekenhuis moest toch nog spontaan geboren.

Mijn probleem is dat ik heel erg bang ben voor een ziekenhuisbevalling, en dan vooral een ingeleide bevalling. Ik heb hier al over gepraat met mijn verloskundige, maar zij kan mij niet geruststellen. Ze denkt dat het wel meevalt als het zover is.
Ik ben vooral bang dat ik de weeën niet op kan vangen als je bewegingsvrijheid beperkt wordt door een infuus enzo. Bij mijn vorige bevallingen ving ik de weeën altijd lopend, in bad of onder de douce op. Dit ging altijd super zodat mijn bevalling vlot en makkelijk verliepen.
Ik  moest  één keer  tijdens mijn derde bevalling  van de verloskundige (een andere dan ik nu heb)  op mijn linkerzij gaan liggen omdat dat beter voor de baby was. Maar dat ging helemaal niet, ik kon helemaal niet meer ontspannen en iedereen die probeerde me op bed te houden kon een klap of schop krijgen. Ik schrok gewoon van mezelf, want normaal gesproken  ben ik zelfs tijdens een bevalling heel redelijk en aanspreekbaar. Na  drie weeën liet de verloskundige me maar weer mijn gang gaan omdat liggen ook geen oplossing was. De ontsluiting vorderde toen weer vlot.

Ik heb de laatste weken regelmatig nachtmerries over een ziekenhuisbevalling en dat verpest mijn zwangerschapsgeluk behoorlijk. Ik vind mezelf een grote aansteller op dit punt maar ik hoop toch dat de ervaringen of tips van andere me wat gerust kunnen stellen.
Want ook al ga ik weer voor een thuisbevalling, heb je soms natuurlijk gewoon geen keus.

groetjes Bianca
 
Hoi, wat jammer, dat je zo bang bent. Ikzelf wil ook het liefst thuis bevallen, en de vorige 2 keer is dat ook heel goed gegaan. Is er een rede dat je nu naaar het ziekenhuis zou moeten, of is het gewoon je angst? Je moet niet vergeten dat je al 4 keer een goede bevalling hebt gehad, en dat dat zeker in je voordeel is. Ze zullen je niet zomaar naar het ziekenhuis laten gaan, maar er zijn situaties dat je moet. Ik denk dat je dat dan op de koop toe neemt, maar ik zou zeker nogmaals duidelijk zeggen, dat je anders echt thuis wilt blijven. Ik wens je heel veel sterkte en geniet nog van je laatste weken. Groetjes Wendy 35w2d
 
Hallo Bianca ik ben al 4 keer in het ziekenhuis bevallen en echt meid,daar hoef je niet tegen op te zien hoor!! dat valt allemaal reuze mee ,ik zag juist heel erg tegen een thuisbv op gewoon geen ervaring mee dat is alles bang voor het onbekende ,de laatse keer 25 april mocht ik eindelijk thuis bevallen maar toen lag de baby onverwachts in een stuit ,dus weeeeeeer naar het zkh en met mijn andere 3 kinderen was ik gewoon overtijd ik baal er wel van dat ik nu nog nooit thuis bevallen ben ,maar ik heb over het zkh niets te klagen hoor ,t,zijn schatten van verpleegsters en artsen en je word flink in de watten gelegd ,je moet er echt niet tegen op zien hoor ,
 
Ik wilde ook heel graag thuis bevallen, en was als de dood voor een ingeleide bevalling.
Maar toen ik 42 weken zwanger was, had ik dus geen keus, helaas.
Op zich vond ik het ziekenhuis uiteindelijk niet erg, ik had een ruime kamer met douche en werd erg met rust gelaten.
In het begin kon ik niet van het bed af, omdat ik nog aan het ctg apparaat lag, maar toen eenmaal een electrode op het hoofdje van de baby geplaatst kon worden, mocht ik lopen en douchen (met infuus en electrode).
Alleen ging mijn bevalling zo snel (volgens de verloskundige kwam dit waarschijnlijk niet door de inleiding maar zou een zelfbegonnen bevalling ook snel zijn gegaan), dat ik snel  zeer heftige weeen had, en dus gewoon niet in staat was om van dat bed af te gaan. Mijn zoon is viereneenhalf uur na het breken van de vliezen en het starten van het infuus geboren.
Wat ik uiteindelijk echt erg vond is dat je lichaam door de weeenopwekkers 'moet' bevallen. Maar de gezondheid van de baby staat boven alles.
Na de bevalling verliep alles heel rustig, en na een paar uur was ik lekker weer thuis, met baby!
Mocht ik ooit nog een keer bevallen dan toch graag thuis en 'spontaan', maar zo niet, dan niet.
 
Hoi allemaal,

Bedankt voor jullie reacties, mijn angst om in het ziekenhuis te bevallen is denk ik voor een deel te verklaren doordat het voor mij onbekend is.
Bij mijn vorige zwangerschappen duurden allemaal langer dan 41 wkn dus de kans om over tijd te raken is niet ondenkbaar. En bij mijn vorige zwangerschap heb ik een keer een CTG moeten laten maken wat ook op een verloskamer werd gedaan en dat was een kamertje van 3x3 m zonder raam, niet echt een plek waar je wil bevallen dus.

Maar ik begrijp dat er dus ook ziekenhuizen zijn waar het er veel beter uitziet, en dat het zelfs mogenlijk is om te douchen en wat rond te lopen stelt mij echt gerust.
Ik zal eens aan mijn verloskundige horen bij welk ziekenhuis in onze regio dat evt. mogenlijk is.

Verder hoop ik natuurlijk gewoon op een thuisbevalling, maar we zien wel, een gezonde baby is tenslotte het allerbelangrijkst.

groeten Bianca
 
hallo,

het is vaak de angst voor het onbekende. Ik ben geen ziekenhuis mens, wilde bij mijn eerste kost wat kost thuis bevallen, maar uiteindelijk moest ik toch naar het ziekenhuis omdat ze in het vruchtwater had gepoept. Maar daar in het ziekenhuis beviel het me eigenlijk wel. Alles was mogelijk, douchen, rondlopen en met de drukte in de kamer viel het gelukkig ook wel mee. Het enige dat jammer was dat de vk van het ziekenhuis het nu deed en niet mijn eigen VK Bij een geplande zh bevalling vanwege niet medische redenen doet onze eigen VK het wel daarom ga ik dt keer ws voor een ZH bevalling, maar ja aan de andere kant, misschien gaat het thuis allemaal wel zo goed en snel dat ik toch besluit lekker thuis te blijven (als het kan)

Maar ter geruststelling:   het zh is echt niet zo vreselijk, je kunt in de meeste ZH gewoon vrij bewegen en douchen ed. (tenzij er echt ernstige complicaties zijn) Is er in het zh bij jullie in de buurt niet zo'n info-avond ofzo. Dan zou ik daareen keer heen gaan als het nog lukt op zo'n korte termijn (en anders kun je misschien wel wat regelen via je VK om eens op zo'n afdeling te gaan kijken.
 
Hoi!

Ik ben vrijdag 1 sept bevallen van een zoon in het ziekenhuis. Van te voren had ik graag thuis willen bevallen, maar ivm overtijd moest ik zowiezo naar het ziekenhuis. Nu ben ik verpleegkundige en werd ik al nerveus bij de gedachte dat ik in zo'n niet relaxte omgeving zou moeten bevallen, maar goed.. het lot had bepaald, dus ik kon niet anders dan het nemen zoals het kwam.
Het is me zo ontzetten meegevallen! Terwijl het opvangen van de eerste weeen thuis helemaal niet fijn verliep, ik kon mijn weg niet vinden en vond eigenlijk geen enkele fijne houding. Pas toen we in het ziekenhuis waren kon ik mijn spanningen laten gaan en in ontspannen toestand alles laten gebeuren. Voor het opvangen van de weeen kon ik me veel beter concentreren dan thuis en ik kon gewoon mezelf zijn. In principe mocht alles, lopen, staan, springen, dansen, kruipen, bad, douche etc.. Maar omdat ons kindje het niet zo lekker deed tijdens de weeen, lag ik 'vast' aan het CTG apparaat. Toch kon ik ook dat best hebben en vond ik houdingen om het vol te houden. Behalve toen ik op mijn rug 'moest' liggen, werd het minder.
De ontsluiting vorderde niet, dus vandaar dat het feest eindigde op de operatietafel, maar het bevallen in het ziekenhuis heeft absoluut mijn voorkeur voor een eventueel volgend kindje!

Laat het gewoon over je heenkomen, zou ik zeggen. Het valt waarschijnlijk allemaal mee en je weet bovendien heel goed wat er gaat komen. Je weet ook van jezelf wat je prettig vind en wat niet, dus neem de vrijheid om dat aan te geven. Jij moet het werk leveren en zolang je kindje het goed doet is er voor hun geen enkele reden om je te beperken in je activiteiten. In ieder geval hoef je er niet tegenop te zien, als je het mij vraagt..

Succes!!
Groetjes, Harma

 
Hoi Bianca,

Ik ben ook in het ziekenhuis bevallen.... en daar ben ik HEEEEEEEL erg dankbaar voor. Ik had op de eerste plaats verschrikkelijke weeen en ook al riep ik van te voren "geen verdoving voor mij, het moet natuurlijk!!!", toen het puntje bij het paaltje kwam, was ik erg blij met een ruggeprik.  Ik heb er zelfs twee gehad! Lang leve verdoving!

Toen eenmaal Katja  geboren was,  kwam de moederkoek niet los en verloor ik 2 1/2 liter bloed, dus ik ben erg blij met het ziekenhuis geweest. Iedereen was erg lief en behulpzaam en ik zou er niet aan moeten denken dat ik thuis was geweest.

Niks om je druk over te maken, meid!

Heel veel succes!

Groetjes, Sonja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan