<p>Pff ik ben nu 30 weken zwanger Heb een zoon van 9 jaar en die kwam met exact 37 weken. </p><p>Ik was de gehele zwangerschap best rustig maar de laatste dagen merk ik echt een soort paniek momenten; ohnee ik durf niet, ik wil niet, als uk maar niet uitscheur, wat als het weer een sterrenkijker is, ik wil geen keizersnede haha en ga zo maar door. Herkennen sommige dit? En hoe gaan jullie hiermee om? Daarnaast moest ik toendertijd wegens medische noodzaak in het ziekenhuis bevallen en hier gaat mijn voorkeur weer naar uit. Echter dit keer gaat alles via de VK en ik vraag me af op welk moment ik naar het ziekenhuis mag en of het straks niet te laat is om nog te rijden aangezien wij een stukje moeten rijden. Help! Haha</p>
Angsten bevalling
- Onderwerp starter Gebruiker10352238
- Startdatum
Waarom maak je jezelf zo druk.. Ik ga juist heel nuchter de bevalling in. Ondanks ik dit keer medisch en risico vol ben. Mn 1e was er in 5. 5u en de 2e wss ook snel. Daarnaast is me vriend gewoon werken doordeweeks en masr de vraag waar hij is nl is als het begint en of hij erbij is.. Als mijn vliezen breken kan dit gevaarlijk zijn voor mijzelf maar helemaal voor de baby.. En toch.. Ben ik nuchter en rustig.. Gewoon alles op me af laten komen, ik zie wel hoe het loopt. En ik verwacht niks. Want al die verwachtingen lopen toch altijd anders..
Hopelijk kun jij je ook nuchter instellen en je niet al teveel zorgen maken. Want het maakt je bevalling denk ik alleen maar zwaarder als je met zoveel vragen loopt.. Laat het op je afkomen. Het komt er echt wel uit hoe dan ook..
Hopelijk kun jij je ook nuchter instellen en je niet al teveel zorgen maken. Want het maakt je bevalling denk ik alleen maar zwaarder als je met zoveel vragen loopt.. Laat het op je afkomen. Het komt er echt wel uit hoe dan ook..
Medisch kun je niet om vragen naar mijn weten. Je kunt wel altijd poliklinisch in het ziekenhuis bevallen met je eigen ogen VK. Denk wel om de extra kosten die dit met zich meebrengt.
Ik zou me niet te druk maken, dat heeft geen nut. Het komt zoals het komt je doet er niks aan. Nog 10 weken zo in de stress zitten lijkt me niet de bedoeling en het word er niet anders van
Ik zou me niet te druk maken, dat heeft geen nut. Het komt zoals het komt je doet er niks aan. Nog 10 weken zo in de stress zitten lijkt me niet de bedoeling en het word er niet anders van
Ik herken t.
Ben nu 35 weken en pfffff.....
Toevallig ook een dochter van 9
Maar poeh....nu komt het echt dichtbij hé?
Ik heb ook allemaal wensen in m'n hoofd die ik toch een beetje los probeer te laten.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan..... I know...
Ik probeer in elk geval goed voorbereid te zijn. Vluchtkoffer ( ook al wil ik thuis bevallen ) Alle info voor mijn vriend in een mapje gedaan...met mijn gegevens....
Meer kan je niet doen denk ik.... Het gaat zoals het gaat, maar dan nog....
Veel over praten met mijn vriend helpt wel merk ik
Succes met de laatste loodjes!!!!
Liefs
Ben nu 35 weken en pfffff.....
Toevallig ook een dochter van 9
Maar poeh....nu komt het echt dichtbij hé?
Ik heb ook allemaal wensen in m'n hoofd die ik toch een beetje los probeer te laten.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan..... I know...
Ik probeer in elk geval goed voorbereid te zijn. Vluchtkoffer ( ook al wil ik thuis bevallen ) Alle info voor mijn vriend in een mapje gedaan...met mijn gegevens....
Meer kan je niet doen denk ik.... Het gaat zoals het gaat, maar dan nog....
Veel over praten met mijn vriend helpt wel merk ik
Succes met de laatste loodjes!!!!
Liefs
Klinkt makkelijk, maar als je met de eerste niet zo'n goede ervaring had is het gewoon moeilijker om een tweede bevalling als een nieuwe ervaring te zien. Dan is "probeer er gewoon nuchter in te gaan" echt zo'n gevalletje: oohhh is dat wat ik moet doen?? Had ik zelf nog niet bedacht zeg! ?
Weet je verloskundige van je angsten? Met haar kun je al die vragen die door je hoofd spoken doornemen. Geeft misschien wat houvast. En zij kan nog een keer met je doornemen wat het moment is dat jullie samen naar het ziekenhuis gaan. En als het allemaal loopt als eerst: je hebt het toen ook doorstaan. Nu kun je dat weer. Heel begrijpelijk dat je in die laatste weken toch wat meer bezig bent met de bevalling hoor. Het komt toch steeds dichterbij.
Weet je verloskundige van je angsten? Met haar kun je al die vragen die door je hoofd spoken doornemen. Geeft misschien wat houvast. En zij kan nog een keer met je doornemen wat het moment is dat jullie samen naar het ziekenhuis gaan. En als het allemaal loopt als eerst: je hebt het toen ook doorstaan. Nu kun je dat weer. Heel begrijpelijk dat je in die laatste weken toch wat meer bezig bent met de bevalling hoor. Het komt toch steeds dichterbij.
Ik zou inderdaad ook je bezorgdheden bespreken met je vk en even doorpraten hoe het zal verlopen als je vliezen breken. Eventueel enkele scenario's waar je je zorgen over maakt met haar bespreken. Jezelf informeren lijkt me de beste oplossing om toch hopelijk wat rust te kunnen vinden. Kan wel begrijpen dat de spanning toeneemt nu het dichterbij komt. Ik ben zelf 34 weken ver en ik voel de spanning ook wel komen. Ik heb me ook goed geïnformeerd, in gesprek gegaan met mijn zorgverleners en heb er alle vertrouwen in dat het goed zal komen. Hopelijk kan je ook tot een gevoel van vertrouwen komen. Succes!
Haha ja sommige reageren alsof ik het bewust doe, die angsten. Ik probeer er al veel met mijn man over te praten dat scheelt, en 4 oktober moet ik weer naar de verloskundige. Het is gewoon erg zwaar geweest met mn eerste, die ook nog eens meteen naar neonatologie moest omdat het slecht met m ging en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik vroeg me meer af wat andere met hun angsten en zorgen deden, maar blijkbaar ben ik 1 van de weinige haha. Ik ga erover praten met de verloskundige en dat zal me misschien weer iets geruster stellen, bedankt voor je reactie.
groetjed evelyn
groetjed evelyn
Je bent niet de enige.
Toen ik bijna moest bevallen van de eerste, ook precies met 37 weken bevallen, was ik ook erg nerveus en bang. Ook toen ik ongeveer 30/32 weken zwanger was.
Ik hoorde allerlei horror verhalen over bevallen en zat toen zelf ook met het idee 'als ik maar niet uitscheur, kan ik het wel? Straks moet het een keizersnede worden omdat ik het niet kan! Ik wil die kleine niet in gevaar brengen!' en ga zo maar door. Ik ging er maar over praten met vriendinnen die waren bevallen en met m'n moeder. Wat meer geruststelling proberen te krijgen. Ja, het kan (weer) even pijnlijk worden. Ja, de kans is er dat het een keizersnede wordt. Enige wat jij kan doen is je best. Meer wordt er niet verwacht. Meer kan je niet doen. Op het moment zelf gaat alles rollen dus daar kan je nu niets mee, dus probeer je ook niet daar druk om te maken.
Betreft het ziekenhuis rit, dat is volgens mij vanaf 5 cm ontsluiting? Ik moest ook naar ziekenhuis (wilde ik sowieso al) omdat bij mij m'n vliezen spontaan waren gebroken bij 36+6 weken. Dus net aan nog voor de 37 weken.
Gelukkig geen last van weeën tijdens het rijden, dus daar geen tips over.
Probeer jezelf af te leiden deze komende weken. Geniet van je laatste weken zwangerschap.
Het komt allemaal goed.
Heb vertrouwen in jezelf, je partner en je verloskundige.
Toen ik bijna moest bevallen van de eerste, ook precies met 37 weken bevallen, was ik ook erg nerveus en bang. Ook toen ik ongeveer 30/32 weken zwanger was.
Ik hoorde allerlei horror verhalen over bevallen en zat toen zelf ook met het idee 'als ik maar niet uitscheur, kan ik het wel? Straks moet het een keizersnede worden omdat ik het niet kan! Ik wil die kleine niet in gevaar brengen!' en ga zo maar door. Ik ging er maar over praten met vriendinnen die waren bevallen en met m'n moeder. Wat meer geruststelling proberen te krijgen. Ja, het kan (weer) even pijnlijk worden. Ja, de kans is er dat het een keizersnede wordt. Enige wat jij kan doen is je best. Meer wordt er niet verwacht. Meer kan je niet doen. Op het moment zelf gaat alles rollen dus daar kan je nu niets mee, dus probeer je ook niet daar druk om te maken.
Betreft het ziekenhuis rit, dat is volgens mij vanaf 5 cm ontsluiting? Ik moest ook naar ziekenhuis (wilde ik sowieso al) omdat bij mij m'n vliezen spontaan waren gebroken bij 36+6 weken. Dus net aan nog voor de 37 weken.
Gelukkig geen last van weeën tijdens het rijden, dus daar geen tips over.
Probeer jezelf af te leiden deze komende weken. Geniet van je laatste weken zwangerschap.
Het komt allemaal goed.
Heb vertrouwen in jezelf, je partner en je verloskundige.