Volgens mij begrijp je me niet helemaal anoniem. Kinderen krijgen doe je mijns insziens ook met zijn tweeën en nooit achter de rug van de ander om. Maar als je zelf een kinderwens hebt en je man nog niet, dan houdt daarmee je eigen wens toch niet op? Je kunt dat gevoel toch niet uitschakelen?
En het is vaak de vrouw die jarenlang de pil slikt. Moet ook iedereen helemaal voor zichzelf weten, maar ik persoonlijk ben van mening dat als een vrouw graag een kind wenst en de man nog niet en beiden hebben een relatie met elkaar dat de vrouw dan op een gegeven moment moet kunnen zeggen dat ze gewoon stopt met het slikken/gebruiken van hormonen. Dan is het aan de man om te zorgen voor voorbehoedsmiddelen en als die het dan niet doet dan weet hij wat de consequenties kunnen zijn.
En als dan blijkt dat je zo'n 'lekkere' relatie hebt, dan zet je er een punt achter, maar dan kom je er ten minste niet op je veertigste achter dat je nooit kinderen hebt gekregen omwille van je man en dat je er achteraf zo'n spijt van hebt. (en soms hoor je nog wel eens verhalen van vrouwen die ook nooit aan kinderen begonnen omwille van de man die het niet wou. Die man kreeg na x aantal jaar de gekte in zijn kop, ruilt vrouw in voor een jonger exemplaar en maakt die zwanger, terwijl vrouw nr. 1 al te oud is voor kinderen. Dat is helemaal zuur).