A
Anoniem
Guest
Hoi Suzan, lastig hé, nou de pil lijkt me voor jou inderdaad geen optie als ik het zo lees.
Ik heb zelf sinds een maand of negen het mirena-spiraaltje, inbrengen was vervelend maar niet heel pijnlijk. Maar ik zit er nu over te denken om het er weer uit te laten halen.
De reden daarvoor is dat ik nu super onregelmatige menstruaties heb (dat is ook een kenmerk van het spiraaltje) en op de meest afwijkende momenten heb ik ( heel licht) bloedverlies en last van behoorlijk wat afscheiding (weefsel).
Dus het werkt nu perfect als anti-conceptie want op deze manier hebben we bijna helemaal geen sex, en dat was nou net niet de bedoeling.
Wij zijn er zeker van dat ons gezin compleet is maar vinden de stap naar sterillisatie erg groot. Eigenlijk met het oog op de toekomst, stel dat er mer mij iets zou gebeuren en mijn man zou weer een andere partner krijgen en samen met haar een kinderwens hebben. Nu bedoel ik dus als ik zou komen te overlijden, niet als hij een ander zou hebben.
Maar ook dit zijn we aan het relativeren, we zijn allebei 33 jaar en stel dat er iets zou gebeuren, we hebben twee geweldige kinderen natuurlijk.
Waar ik ook een tijdje mee heb gelopen is, stel dat een van de meiden zou komen te overlijden, wil ik dan nog een kindje? Maar ook daar wil ik niet meer aan denken en de meiden zijn natuurlijk niet te vervangen.
Dit gaat misschien allemaal wat ver maar goed ik denk dat in onze situatie manlief er toch aan moet gaan geloven en hij voor de "anticonceptie" moet gaan zorgen.
Hij denkt er zelf ook zo over alleen een afspraak is nog niet gemaakt, het is ook niet niks natuurlijk maar ik zou er wel heel blij mee zijn.
Succes met uitzoeken wat het beste bij jou/jullie past.
groetjes Daniëlle.
Ik heb zelf sinds een maand of negen het mirena-spiraaltje, inbrengen was vervelend maar niet heel pijnlijk. Maar ik zit er nu over te denken om het er weer uit te laten halen.
De reden daarvoor is dat ik nu super onregelmatige menstruaties heb (dat is ook een kenmerk van het spiraaltje) en op de meest afwijkende momenten heb ik ( heel licht) bloedverlies en last van behoorlijk wat afscheiding (weefsel).
Dus het werkt nu perfect als anti-conceptie want op deze manier hebben we bijna helemaal geen sex, en dat was nou net niet de bedoeling.
Wij zijn er zeker van dat ons gezin compleet is maar vinden de stap naar sterillisatie erg groot. Eigenlijk met het oog op de toekomst, stel dat er mer mij iets zou gebeuren en mijn man zou weer een andere partner krijgen en samen met haar een kinderwens hebben. Nu bedoel ik dus als ik zou komen te overlijden, niet als hij een ander zou hebben.
Maar ook dit zijn we aan het relativeren, we zijn allebei 33 jaar en stel dat er iets zou gebeuren, we hebben twee geweldige kinderen natuurlijk.
Waar ik ook een tijdje mee heb gelopen is, stel dat een van de meiden zou komen te overlijden, wil ik dan nog een kindje? Maar ook daar wil ik niet meer aan denken en de meiden zijn natuurlijk niet te vervangen.
Dit gaat misschien allemaal wat ver maar goed ik denk dat in onze situatie manlief er toch aan moet gaan geloven en hij voor de "anticonceptie" moet gaan zorgen.
Hij denkt er zelf ook zo over alleen een afspraak is nog niet gemaakt, het is ook niet niks natuurlijk maar ik zou er wel heel blij mee zijn.
Succes met uitzoeken wat het beste bij jou/jullie past.
groetjes Daniëlle.