Ik dacht dat ik er nu wel aan gewend was om Esther bij een ander achter te laten. Bij mijn man was al geen probleem. Toen ik weer ging werken, liet ik haar ook vrij gemakkelijk bij mijn schoonouders achter. Dus heb ik heel overmoedig mijn man kaartjes voor de matineevoorstelling van Tarzan cadeau gegeven en mijn zusje gevraagd om op te komen passen. En dat vond ik me toch moeilijk! Esther jengelde toen ik weg ging, want ze kent mijn zusje niet zo goed en voelde zich niet zo op haar gemak. Dus dan vertrek je al niet lekker. Ik had alles keurig opgeschreven voor mijn zusje, maar ze luisterde maar half en riep alleen maar 'komt goed'. Waarschijnlijk in een poging mij gerust te stellen, maar ik vind het persoonlijk niet zo geruststellend als mensen niet luisteren.
Uiteindelijk is het goed gegaan in die zin dat Esther gegeten heeft en ergens een dutje heeft gedaan, maar ze is dus met Esther op stap gegaan, heeft haar bij anderen de fles gegeven en haar fruithap (ja, ze vond al dat ze niet goed at...duh!), haar slaapritme door de war gegooid waardoor ze te laat in bed lag, anderen bij ons in huis gelaten en hun Esther in bed laten leggen. Kortom: die pas wat mij betreft niet meer op totdat Esther 1 jaar is!
Zijn er meer mensen die er nog steeds zoveel moeite mee hebben om hun kindje uit handen te geven?
Groetjes,
Eveline
Uiteindelijk is het goed gegaan in die zin dat Esther gegeten heeft en ergens een dutje heeft gedaan, maar ze is dus met Esther op stap gegaan, heeft haar bij anderen de fles gegeven en haar fruithap (ja, ze vond al dat ze niet goed at...duh!), haar slaapritme door de war gegooid waardoor ze te laat in bed lag, anderen bij ons in huis gelaten en hun Esther in bed laten leggen. Kortom: die pas wat mij betreft niet meer op totdat Esther 1 jaar is!
Zijn er meer mensen die er nog steeds zoveel moeite mee hebben om hun kindje uit handen te geven?
Groetjes,
Eveline