Snap ik, ik moest ook huilen van de schrik en was ook heel bang ervoor. Ik haat bloed prikken en werd al bang van het idee van het infuus.
Ik werd meteen de dag erna behandeld en de persoon die gaat over een licht roesje zou er die dag niet zijn dus ik had geen andere keus dan narcose. Ik keek er heel erg tegen op maar echt ik beloof je dat het helemaal meevalt. Ik kreeg voor dat ik naar de OK wers gebracht kalmeringspillen en slaappillen en voor dat ik het wist last ik al te slapen en heb vaag meegekregen dat ik naar de OK werd gebracht en toen deden ze pas de narcose. Ik zou zo weer narcose doen omdat ik er niks van meegekregen heb.
Ik ben die dag wel erg suf geweest en moest het emotioneel een beetje een plek geven. Was toe aan dat het klaar was en verder kon maar toch werd ik ook heel verdrietig dat ik hierdoor weer met de neus op de feiten werd gedrukt dat het niet was gelukt. Ik heb daarna nog een dagje rustig aan gedaan maar had zeker geen pijn en ben vandaag weer gaan werken. Nog steeds geen buikpijn alleen bloed verlies maar net zoals een menstruatie. Ik weet ook niet helemaal zeker of het curratage is wat ik heb gehad aangezien de gynaecoloog en op de folders anders heet. En ik natuurlijk ook geen echt vruchtje in de baarmoeder heb gehad maar een buitenbaarmoederlijke zwangerschap maar er weefsel in de baarmoeder bleef zitten.
Heel veel sterkte, maak je niet druk of het pijn gaat doen of de narcose erg is. Dat is echt meegevallen en totaal geen pijn of vervelend. Alleen emotioneel vond ik het toch weer even zwaar en confronterend.
Dikke knuffel!
