Baby 10 dagen oud en frustraties partner

G

Gebruiker10394915

Vandaag is onze lieve zoon 10 dagen oud en gelukkig gaat alles super goed met hem. Helaas gaat het tussen mij en mijn partner wat minder.

Mijn vriend raakt helaas snel geïrriteerd als onze baby begint te huilen, hij lijkt niet te begrijpen dat dit gedrag voor baby's normaal is en dat dit de enige manier van communiceren is voor ze. Vannacht bleef onze baby een tijdje huilen en liep mijn vriend geïrriteerd naar zijn bedje om 'hou je bek eens' tegen hem te zeggen.

Ik maak me echt zorgen dat dit op dag 10 al zo gaat en had dit gedrag ook helemaal niet achter hem gezocht. Het maakt me zo verdrietig dat hij niet snapt dat je rustig moet blijven en gewoon lekker je kind moet troosten.

Mijn vriend heeft adhd dus dacht zelf dat het misschien daar iets mee te maken heeft. Verder probeer ik zoveel mogelijk van hem over te nemen om deze frustratie te voorkomen. Overdag/avond doe ik eigenlijk alles zelf en op dag 3 na de bevalling stond ik zelf alweer met de stofzuiger in mijn handen zodat hij even kon gamen.

Als er mensen zijn met tips hoor ik het graag, dit is totaal niet hoe ik het mij had voorgesteld helaas...
 
Wat een vervelende situatie! Mijn man kon ook geïrriteerd reageren op de kleine maar nooit zo. Ook nam ik het dan meteen over met de mededeling dat hij niet zo met ons kind kon zijn, want ik wilde dat ze vooral positief aan hun band werkte. Dit heb ik gedaan tot het haalbare, wel stellende dat mijn kraamtijd en de weken daarna (we hadden een huilbaby door KMA) mij volledig hebben leeg getrokken.
Zelf heb ik ook ADHD, heeft je vriend medicatie? Werkt deze een beetje of niet, zo ja, slikt hij deze dan? Bij mij kan het in nieuwe situaties zoveel kosten dat ik even kort iets moet ophogen, dan zodra de prikkels eigen zijn is het weer helemaal oke. Heeft hij niks en ook geen therapie? Dan ga ik hard zijn; zijn ADHD, zijn verantwoordelijkheid, daar horen jij en je kind niet op deze manier hinder van te hebben. Natuurlijk hou je rekening met elkaar, maar ik maak uit jouw verhaal ook op dat deze houding bij jou een grens over gaat. Daar zal hij iets mee moeten.
Het is veel wat er op jullie afkomt. Is er iemand die jullie even kan helpen? Dat jullie allebei even een uurtje kunnen ontwikkelen? 
Ik kan me voorstellen dat auditief gezien de baby heel heftig is. Mag hij van jou evt. Als hij de baby troost terwijl deze huilt oordopjes in? Zodat het geluid iets dempt? Ik weet namelijk zelf dat het geluid van je huilende baby door merg en been kan gaan. Ik kan er zelfs volledig bang met hartkloppingen alles van raken als jij echt tot vanuit zijn tenen krijst en ik hem niet direct rustig krijg terwijl ik ervan ben wakker geschrokken.
Ik hoop dat jullie vooral ook kunnen genieten en bespreek dit goed met elkaar. Het is een nieuwe spannende tijd met slaaptekort. Let goed op jezelf en elkaar.
 
Mijn vriend kreeg medicatie voor zijn adhd maar weigert dit nu te nemen, hij vind zelf dat hij dat alleen nodig heeft op zijn werk. Ik ben het daar niet mee eens maar kan hem moeilijk dwingen om medicatie te gaan nemen.
Verder heeft hij bijna dag en nacht oordopjes in, hier word hij rustig van en dat vind ik prima. Nadeel is dan wel weer dat ik mijzelf vaak moet herhalen omdat hij me dus niet hoort. Dit zorgt dan ook weer voor frustraties.
Hij zegt dat hij best gefrustreerd mag worden van de baby en dit is natuurlijk ook zo. Maar hou je bek zeggen tegen zo'n klein ventje gaat mij te ver. Ik ga toch nog maar eens het gesprek met hem aan en hoop dat dit opgelost kan worden.
Zelf heb ik dan weer add en ook tekenen van autisme dus dat word zo nog een hele klus. Hopelijk is het gewoon even wennen aan het nieuwe leven met baby en draait hij vanzelf weer bij.
 
De pest is als je zelf continu oordopjes draagt dat dit dan je 'geluidsnorm' wordt en je dus eigenlijk jezelf nog gevoeliger maakt voor geluid...
Ik hoor een hoop dingen waar jullie samen nog een end mee verder kunnen. Ik hoop dat jullie er met een goed gesprek uit komen.
En heel eerlijk, persoonlijk vind ik samen zo'n leuk ventje opvoeden ook een soort werk. Wel het allerleukste werk dat je samen kiest te doen, maar het is echt wel doorpakken als je er iets van wil maken. Misschien dat je vriend zich dat nog niet realiseert?
 
Nog van harte gefeliciteerd! Wat vervelend dat dit gebeurt, ik heb geen ervaring met een partner met adhd. Maar wel met een partner die de baby fase ook heel erg moeilijk vond en ook niet leuk. Hij heeft geen lelijke worden gebruikt richting onze baby maar aan zijn gezicht kon ik zien dat hij best wel ongelukkig was door het huilen, het onvoorspelbare van een baby en gebroken nachten. Een goed gesprek hielp bij ons altijd en ook ik heb meer gedaan in de eerste maanden. Ik wist dat hij het niet met opzet deed, heel je leven staat gewoon op zijn kop. Ik denk dat ik mij daar wat beter bij neer kon leggen dan hij.  
 
Hallo lieve mama.
ik heb dit zelf ook meegemaakt niet zo heftig dat mijn partner zei "houjebek" tegen ons kindje maar wel dat we meer afstand van elkaar hadden en het leek alsof we uit elkaar groeide na 2/3 maanden dat hij er was, dit is een proces voor jullie het is natuurlijk voor iedereen erg lastig in het begin voor sommige iets meer dan voor andere.
ik weet niet of dit jullie eerste kindje is maar wij hebben nu ons 1e kindje ik heb heel vaak tegen mij partner gezegd ik heb je hulp nodig en je zal toch rustig moeten blijven zovaak dat ik dit gezegd zovaak dat ik erom gehuild heb dat ik echt even niet wist wat ik moest want ik kon alles zelf doen omdat hij geiriteerd raaktte van het huilen ..
uiteindelijk 4/5 maanden verder eindelijk een goed gesprek samen aangegaan over alles gepraat en wat bleek hij vond het toch eng alles was zo nieuw en ik snapte het ook wel je hele situatie gaat van 2 personen naar 3 personen en dat is natuurlijk even wennen nu moet je er zijn voor je kindje en kun je bijvoorbeeld niet meteen doen waar je zelf zin in hebt en dat is bij mannen nogal lastig ze zeggen ook dat mannen het pas meestal iets gaat interesseren rond 1 jaar .. wat ze dan zeggen..
maar ik zou gewoon kijken of je een goed gesprek met hem aan kunt gaan en mannen moet je soms wel echt duidelijk maken dat je dit niet alleen kan dat hij ook rustig moet blijven bij jullie kindje en tuurlijk iedere ouder word wel eens boos dat is heel normaal
ons kindje is nu 1 en het is allemaal zoveel anders mijn partner doet nu veel en veel meer ik zeg het ook tegen hem als het gewoon echt even niet gaat. En vooral proberen te zeggen tegen kan jij dit even doen of kan je dat even doen en probeer ook tussendoor wat tijd voor jezelf te nemen het komt allemaal goed 
 
dikke dikke knuffel!!! ❤️
 
Ja ik vind het ook zorgwekkend klinken, als hij zover heen is dat hij zelfs bij een baby van 10 dagen niet beseft dat hij de volwassen is.
Een baby verzorgen is een stukje zwaarder en minder gestructureerd dan de gemiddelde baan. Dus als hij die medicijnen tot nu toe alleen op zijn werk nodig had, mooi. Maar zijn thuissituatie is niet meer zo simpel als eerst. Daar zal die zich toch heel snel bewust van moeten worden.
Een baby voedt je niet fluitend op met twee vingers in je neus.
Geen beter advies voor je, dan ga de discussie nog eens aan. En corrigeer slecht gedrag onmiddellijk. De baby kan zichzelf nog niet beschermen. Als de vader dit ook niet kan is dat helemaal helemaal aan jouw.
Heel veel sterkte.
 
Het is 1 ding om zoiets te zeggen, na een aantal uren pogen de baby te troosten. Heel wat anders als dat je eerste poging tot de baby stil krijgen is.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan