<p>Hallo allemaal 
</p><p>mijn dochter is 11 maanden en vaak Nog steeds vaak heel ontevreden. </p><p>Ze zuigt me soms helemaal leeg, ik weet het het klinkt heel naar maar zo ervaar ik het echt. </p><p>ze sliep net eindelijk 10 dagen achter elkaar dus dacht dat we het meeste wel gehad hadden maar nu ineens komt ze alweer dagen achter elkaar voor een fles en wordt ze meermalen per nacht wakker En begint tussen 05:00 en 06:00 haar dag om vervolgens om 07:30 weer in te zakken en 2 uur te slapen. We hebben echt alles geprobeerd maar niets werkt.</p><p>De eerste maanden van haar leven heeft ze alleen maar gehuild... eigenlijk weten we niet beter.. in het begin kan zo’n kleintje er natuurlijk helemaal niets aan doen maar nu ze wat ouder is begin ik me er echt aan te storen... kan iemand mij vertellen of dit ook weer een fase is? <br />ze is nooit tevreden. Speelt 5 minuten met iets en ik dan vervolgens weer aan het jammeren en de aandacht aan het trekken met haar stem. Het is heel vervelend. Continu haar armpjes omhoog want ze wil opgetild worden en jammeren... vooral als ze moe is maar wij moeten haar slaapjes goed controleren omdat we anders snachts nog erger de pineut zijn... dus wil haar niet te pas en te onpas naar bed brengen maar een soort van ritme aan houden. <br /><br /></p><p>haar neefje van dezelfde leeftijd hoor je nooit, speelt makkelijk, is tevreden en huilt nooit, niet zo intens aandacht vragend als zij. De box vond ze nooit wat en nu ze kan staan staat ze continu in de box met haar armen wijd van “til me op zodat ik in de armen verder kan spartelen en jengelen”. Het is gewoon zelden goed... ze gaat 1 keer in de week naar een gastouder en die merkt het ook op maar zegt dat het er wel een beetje bij hoort. Maar het continu mijn aandacht vragen op een negatieve manier zuigt me echt een beetje leeg... ze gaat net zo lang door tot ze het voor elkaar heeft. <br /><br /></p><p>lieve moeders, het klinkt echt heel vervelend en hou natuurlijk hee veel van haar maar ik ben dat baby achtige zo zat! Ik heb in een behoorlijke postnatale depressie gezeten na mijn ongeplande keizersnede en het huilen van soms wel 10 uur achter elkaar en sta daarvoor nogsteeds onder controle, en eerlijk ik voel me een stuk “lichter” dan een half jaar geleden maar ik vind dit gedrag ook weer zoooooo intens. Ik sta echt in dienst van haar.. en snap wel dat dat een beetje hoort maar kan iemand mij vertellen of dit erbij hoort of dat dit wel een beetje uitzonderlijk gedrag is. <br /><br /></p><p>thnx alvast ))</p>
</p><p>mijn dochter is 11 maanden en vaak Nog steeds vaak heel ontevreden. </p><p>Ze zuigt me soms helemaal leeg, ik weet het het klinkt heel naar maar zo ervaar ik het echt. </p><p>ze sliep net eindelijk 10 dagen achter elkaar dus dacht dat we het meeste wel gehad hadden maar nu ineens komt ze alweer dagen achter elkaar voor een fles en wordt ze meermalen per nacht wakker En begint tussen 05:00 en 06:00 haar dag om vervolgens om 07:30 weer in te zakken en 2 uur te slapen. We hebben echt alles geprobeerd maar niets werkt.</p><p>De eerste maanden van haar leven heeft ze alleen maar gehuild... eigenlijk weten we niet beter.. in het begin kan zo’n kleintje er natuurlijk helemaal niets aan doen maar nu ze wat ouder is begin ik me er echt aan te storen... kan iemand mij vertellen of dit ook weer een fase is? <br />ze is nooit tevreden. Speelt 5 minuten met iets en ik dan vervolgens weer aan het jammeren en de aandacht aan het trekken met haar stem. Het is heel vervelend. Continu haar armpjes omhoog want ze wil opgetild worden en jammeren... vooral als ze moe is maar wij moeten haar slaapjes goed controleren omdat we anders snachts nog erger de pineut zijn... dus wil haar niet te pas en te onpas naar bed brengen maar een soort van ritme aan houden. <br /><br /></p><p>haar neefje van dezelfde leeftijd hoor je nooit, speelt makkelijk, is tevreden en huilt nooit, niet zo intens aandacht vragend als zij. De box vond ze nooit wat en nu ze kan staan staat ze continu in de box met haar armen wijd van “til me op zodat ik in de armen verder kan spartelen en jengelen”. Het is gewoon zelden goed... ze gaat 1 keer in de week naar een gastouder en die merkt het ook op maar zegt dat het er wel een beetje bij hoort. Maar het continu mijn aandacht vragen op een negatieve manier zuigt me echt een beetje leeg... ze gaat net zo lang door tot ze het voor elkaar heeft. <br /><br /></p><p>lieve moeders, het klinkt echt heel vervelend en hou natuurlijk hee veel van haar maar ik ben dat baby achtige zo zat! Ik heb in een behoorlijke postnatale depressie gezeten na mijn ongeplande keizersnede en het huilen van soms wel 10 uur achter elkaar en sta daarvoor nogsteeds onder controle, en eerlijk ik voel me een stuk “lichter” dan een half jaar geleden maar ik vind dit gedrag ook weer zoooooo intens. Ik sta echt in dienst van haar.. en snap wel dat dat een beetje hoort maar kan iemand mij vertellen of dit erbij hoort of dat dit wel een beetje uitzonderlijk gedrag is. <br /><br /></p><p>thnx alvast ))</p>