Fijn om te lezen dat het herkenbaar is. Ik heb idd stopcontact beveiligers maar leer hem alsnog dat hij er niet aan mag zitten, voor als we bij anderen zijn waar geen beveiliging op zit. Het maakt niet uit hoe ik het zeg, als ik niks zeg en hem weghaal bij bijvoorbeeld de staande plant, begint hij te lachen, als ik zeg nee mag niet op een wat strengere toon begint hij te lachen, het is echt een ondeugd. Heb het gevoel dat het alleen bij mij is. Bij het kdv en familie krijg ik altijd te horen wat voor lieverd het is. En dat is het ook echt, alleen ik heb het gevoel dat ik thuis de hele dag strijd met hem voer. Luier verschonen, slapen, bij alles zet hij het op een krijsen. En na het verschonen begint ie doodleuk te lachen. Ik vind het lastig om te zien wanneer het zijn zijn doordrijven is of dat hij echt verdriet heeft.. pfff frustrerend soms! Kijk soms uit naar zijn slaapjes ?