Hallo,
Ons dochtertje is nu 10,5 maand..
Ik heb vaker last van mijn psyche.. soms zie ik door de bomen het bos niet meer.. ik heb gelukkig een man die daar goed mee om kan gaan en mij kan helpen relativeren..
Door pcos kon in moeilijker zwanger worden en dat ik daar psychisch mega sterk op reageerde hielp niet.. na bijna 2 jaar positieve test in handen en moest ik alles nog een plek geven.. het hielp ook niet echt om overtijd te zijn (41+1)...toen ze 2,5 maand oud was ben ik super ziek geweest (2,5 week koorts ondanks antibiotica).. naar ziekenhuis voor onderzoeken maar ik bleef desondanks borstvoeding geven.. ik was een krappe 2 weken "beter" en ben gewoon zoals gepland gaan werken.. achteraf gezien te vroeg.. dochtertje daarna nog onverklaarbare koorts waardoor we met haar een aantal keer bij de HAP zaten en opname.. nog een keer later is ze nog een keer heel ziek geweest en had ze koorts stuipen..
Ik heb steeds het gevoel gehad achter de feiten aan te lopen..begint nu een beetje beter te worden.. iedereen heeft het over zwangerschapskwalen maar o wat vond ik dat meevallen en de tijd erna juist tegen vallen (makkelijk kindje dus daar niks op aan te merken maar mijn psyche en gezondheid...pfff)..
Ik heb wel wat tips voor je:
- zet door bij je huisarts! Nu doorzetten kan helpen op lange termijn..
- je kan ook je verzekering inschakelen.. die kunnen bemiddelen bij second opinion etc.
- doe het samen.. geef er aan toe als het niet lukt.. beter je kind in de box en even tot rust komen dan jezelf gek maken.. ook aangeven als je het lastig hebt.. vraag om hulp van je partner/familie/vrienden..
- probeer kleine en realistisch dag doelente stellen.. probeer dat doel ook te spreiden bijv. Boodschappen doen moet vandaag en als het lukt doe ik een (strijk)was en ga ik stofzuigen, lukt dat niet dan veeg ik het belangrijkste even op.. Etc..
- "plan" wat tijd met kindje in.. met 4 maanden kan je proberen reactie uit te lokken door gezichten te trekken/kiekeboe te doen.. oefenen met omrollen.. knuffelen.. je kan ook bewust een paar minuten je kindje bekijken/aankijken.. gewoon even niet bezig zijn met het huilen, voeding etc. Proberen de wetenschap van "de opstartproblemen" te vergeten.. even bewust met vorderingen bezig zijn..
- aan het eind vd dag kijken wat er gelukt is.. ook bijvoorbeeld... het is niet gelukt om stof te zuigen maar wel een heerlijke wandeling gemaakt met ons kindje.. samen frisse lucht gehad.. Etc. Etc.
In ieder geval goed dat je naar de dokter gestapt bent..
Je kan je kindje ook bij de oppas/vrienden/familie brengen en even een relax reset moment voor jezelf inplannen..bijv. kapper, handbehandeling, high tea (o.i.d) met een vriendin (zus, moeder, tante,nichtje etc).. sauna (als je daar van houdt).. of als je een hobby hebt daar wat nieuws voor ( ik haak bijvoorbeeld en ben op zoek gegaan naar nieuw projectje en heb daar materiaal voor uitgezocht).. sommige gemeentes bieden workshops enzo aan.. misschien zit daar wat leuks tussen, iets nieuws om te proberen..
Ik voel me ook regelmatig slecht (goede moeder/slechte echtgenoot en vice versa of wel goed voor beide maar mezelf voorbij gestreefd.. etc heb ik op mijn werk wel goed genoeg mijn best gedaan.. wat als er dit gebeurd etc etc.)
Ik probeer dan te kijken naar de positieve dingen en ook of het wel realistisch is wat ik voor ogen heb/had en soms ook vragen of mijn man het ook zo ziet bijv. Ik heb het idee niet zo gezellig voor jou te zijn.. dan reageert hij daarop en kom ik er achter dat hij het juist wel gezellig en huiselijk vind (Als ik bijv. Een boek lees of helemaal in een haakproject o.i.d)
Hoop dat je je snel beter gaat voelen!
ik denk ook.niet dat ik een postnatale depressie heb, maar dat er iets niet goed zit weet ik zeker. De psycholoog wist zo haarfijn de vinger op de zere plekken te leggen dat ik op dat moment een soort van uitgeschakeld was en dacht.. Tja wat je zegt klopt wel, probleem opgelost. Maar nu denk ik daar toch wel heel anders over.