Baby is moe maar gaat niet slapen

@Wonderan, bedankt voor de info over de slaapgids! Je zegt ze staan erom bekend? Waar is dat bekend? Wie geeft dat aan?
 
Mijn zoontje had de eerste maanden ook heel veel moeite met in slaap komen. Kraamzorg zei al dat het een erg alerte was en dat hij niet makkelijk in slaap kwam. Ook 's avonds was ik zo anderhalf uur bezig. Overdag heeft hij tot bijna een jaar steeds maar 30 max 45 minuten geslapen. We hebben een poos geprobeerd hem altijd in het bedje te laten slapen en hem wakker neer te leggen. Op een gegeven moment heb ik me er maar aan overgegeven dat hij dat wiegen nodig had en hebben we hem overdag ook vaak in de kinderwagen gelegd (soms wiegde ik die wagen gewoon terwijl ik op de bank zat) en in de draagzak. Zou niet goed zijn, want je kind leert dan niet dat hij in z'n bedje en alleen in slaap kan vallen etc. Maar het was zoveel makkelijker. Uiteindelijk is het goed gekomen hoor. Nu is hij bijna anderhalf en gaat meteen zelf lekker liggen als ik hem in bed leg. 
 
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Het is een zoektocht! Ze is best prikkelgevoelig dus ik moet even gaan bedenken hoe ik haar routine daar het best op af kan stemmen. Verder is het zo lastig, want ik reageer direct bij vermoeidheidssignalen maar dan nog wordt ze alert als ik start met het bedtijdritueel... dus het is niet dat ik die signalen mis ofzo maar ze vecht gewoon echt tegen de slaap lijkt wel. Lijkt op mama ?
 
Onze zoon is nu bijna 4 jaar en ik weet het niet meer precies hoe en wat, maar wat ik me nu bedenk... laat het los! Ik wilde alles zo graag zo goed doen en 'onder controle' hebben, nu kijk ik erop terug en denk ik: dat was ook echt onbegonnen werk. 
Onze zoon sliep goed in de wandelwagen, lag die lekker te slapen besloot ik dat hij in z'n bedje moest (nu denk ik dus; why tell me why dat ik dat dacht ?). Lag hij in de box? Hing ik boven hem om geen slaapsignaal te missen met als gevolg dat hij me de voglende 3 uur met grote ogen aan bleef kijken en ik niet uit z'n blikveld mocht verdwijnen (nu denk ik; slapen in de box was ook echt helemaal prima). Moest ik een uurtje met hem op de arm rondjes lopen was ik bang dat hij vanaf dan al helemaal nooit meer in z'n eigen bed zou slapen (nu denk ik; lekker dat rondjes lopen, doe je nu niet meer met 18 kilo kind). Sliep hij 30/45 minuten dan was het te kort, sliep hij ook maar een minuut langer dan 90 minuten dan was het óók weer niet goed (nu denk ik; why tell me why waren die 5, 10 of 20 minuten zo belangrijk?) 
Het heeft me zoveel kopzorgen gekost en nu slaapt hij niet anders dan in z'n eigen of een bed (nooit vinden wij onze zoon slapend op een bord spaghetti of onder de tafel snurkend). Af en toe zo'n periode dat je denkt; waarom slaap je niet!! Maar ik kan het (meestal) loslaten en weet dat het goed komt. Een bijna 4 jarige kan je een beetje sturen, een jonge baby niet en ondertussen weet ik dat het allemaal fases (Aargh wat een wóórd is dat?!) zijn. En net als je denkt dat je het door hebt en snapt maakt je nazaat er een nieuwe puzzel van. Wat je ook doet, je doet het altijd goed!!!
Slapen en kinderen, het is volgens mij bij iedereen een haat liefde relatie en is het net als in sommige relaties (werk, liefdes, vrienden): het gaat niet volgens een boekje, iets met water bij de wijn en geven en nemen ? 
(Idemdito met eten en drinken; verhongeren zullen ze niet en een keer wat meer of minder, gezonder of ongezonder... Wij leven ook allemaal nog na een nachtje niet slapen of 3 biertjes te veel ?) 
 
 
Terug
Bovenaan