Baby meteen op eigen kamer of niet

Hoihoi,

Ik ben op zoek naar wat ervaringen. Momenteel ben ik 31 weken zwanger en begin nu langzaam af te tellen(yes!). Nu is er nog 1 puntje waar ik nog niet 100% zeker van ben en dat is of ik de baby meteen op haar eigen kamertje wil laten slapen ipv 'rooming in'. Een reden voor mij om haar meteen op haar eigen kamer te leggen is omdat ik een ontzettend lichte slaper ben en van ieder klein geluidje meteen klaarwakker word. Ook werken manlief en ik beide in ploegendienst waardoor er op onze slaapkamer dus ook geen vast ritme is...
De voorkeur gaat nu dus uit naar direct op eigen kamer, maar dit gaat natuurlijk in tegen de adviezen die je krijgt van de verloskundige waardoor er toch twijfels ontstaan.

Zijn er ervaringsdeskundigen die de voor en nadelen eens op een rijtje kunnen zetten, hoe hebben jullie het aangepakt? Ik ga overigens geen borstvoeding geven.

Alvast bedankt!
 
Ons zoontje heeft vanaf dag 2 op zijn eigen kamer in eigen ledikantje geslapen. Ging prima. (Eerste nacht in het ziekenhuis). Het is vanaf die dag enorm goed gegaan voor ons allemaal. Kindjes maken best veel geluidjes in hun slaap. Probeer het gewoon. Beide deuren op een kiertje. Je hoort het dan echt wel als je kindje je nodig heeft.
 
Ons zoontje heeft 1 nacht bij ons op de kamer gelegen we sliepen allemaal zo onrustig dat we hem op zijn eigen kamertje hebben gelegd. Ons meisje heeft op 10 dagen na 4 maand bij ons op de kamer geslapen. Ze wou gewoon zo dicht mogelijk bij ons slapen. De eerste 3 weken alleen bij mij op de arm en nergens anders. Heb altijd gezegd kinderen slapen in hun eigen bed en als ze ziek zijn ofzo tussen ons in. Nou ons zoontje heeft 1 nacht bij ons geslapen. Ons dochtertje huilde alleen maar en als ze bij mij lag sliep ze nou ik geloofde het wel en dacht zo krijgen we allemaal wat slaap.
 
Onze oudste lag vanaf dag vier op de eigen kamer en ons jongste dochtertje meteen vanaf de eerste nacht. Dat ging prima. In het begin voor de zekerheid bogende babyfoon aan, maar als de deur op een kiertje staat hoor je ze echt wel. Wij sliepen ook allemaal beter als we apart lagen. 
 
Hier ook meteen op de eigen kamer. Ik had dit op voorhand zo bedacht, maar bleek het toch wat moeilijk te hebben, zo die eerste nacht thuis. De nachtjes in het ziekenhuis (in BE) hadden wel geleerd dat ik geen oog dicht doe met een baby'tje naast me. Dus ik heb mezelf toch wat moeten forceren voor die eerste nacht, maar het was al snel duidelijk dat dat het beste was voor iedereen :).
 
 
De lat had ik hoger dan hoog gelegd, dus ons zoontje moest de "verantwoorde" 6 maanden bij ons op de kamer. Ik heb mezelf 4 weken lang gekweld, want ik ben ook een erg lichte slaper. Na weer een nacht niet te hebben geslapen (door alle kreuntjes, hikjes, en hapjes naar adem) heb ik mijn vriend in de ochtend, voor zijn dagdienst, huilend gesmeekt om het bedje naar zijn kamertje te brengen. Iedereen sliep toen beter, zowel wij als ons zoontje.
Misschien dat je het tijdens het kraamverlof (die je partner nu ook krijgt als het goed is) wel kunt doen, als je dat wil natuurlijk. Zodra je partner weer gaat werken, dat je je kleintje dan naar zijn/haar kamertje doet ?
 
Mijn zoontje lag vanaf het begin op zijn eigen kamer. De eerste twee nachten waren we nog in het ziekenhuis waar hij op neonatologie en ik op de kraamafdeling lag. Op dag 3 mochten we gelukkig naar huis. Vanaf de eerste nacht thuis lag hij op zijn eigen kamer. Onze slaapkamer is zo klein dat er geen wiegje bij paste. Het beviel ons prima. Mijn zoontje sliep goed en wij ook. En we hoorden hem echt wel. Hij maakte de eerste weken veel herrie in zijn slaap dus ik was ook wel blij dat hij niet direct naast mij lag.
 
Onze dochter heeft 3 weken op onze kamer geslapen, maar omdat ze veel lawaai maakte in haar slaap en ik snel wakker word van geluid hebben we haar daarna op haar eigen kamer gelegd. Dat ging prima. Ik heb als kind ook meteen op mijn eigen kamer geslapen, daar heb ik niks van gekregen.
 
Terug
Bovenaan