Oww... Wat vervelend zeg. Onze dochter Renee heeft ook van die momenten. Vooral 's avonds na de 20.00 fles. Dan krijst ze de boel heerlijk bij elkaar zodra je haar in bed legt (ook ledikant). Terwijl ze daarvoor nog heerlijk ontspannen, slaperig op mijn buik heeft gelegen. Soms is ze ook erg wakker, al voel ik dat ze dan wel moe is vd de dag. We zijn er nog niet helemaal achter wat er dan precies loos is; darmkrampjes, last vd melk, bij papa en mama willen zijn of gewoon oververmoeid. We hanteren tegenwoordig de troost en haar de kans geven om zelf in slaap te komen regel. Na vijf minuten lopen we er heen. Troosten haar door over haar wangetje en hoofdje te aaien en te vertellen dat we er zijn. Meestal proberen we ook de speen, daar kalmeert ze ook wel, alleen kan ze deze niet zelf vasthouden. Dit ritueel herhalen we max drie keer, omdat ze nog vrij jong is. Als ze blijft huilen halen we haar er naarna echt uit. Gistemiddag moest ik haar eruit halen en bleek het een geval van darmpjes te zijn. Gisteravond viel ze na de derde keer zelf in slaap en was ze gewoon oververmoeid. Vanochtend om 5.45 was ze voor mijn gevoel wel moe al toonde ze geen signalen. Ik heb haar toch terug gelegd en na een hoop gemopper (dat kan ze ook goed haha) viel ze al snel weer in slaap.Overig gebruiken wij een slaapzak zonder armen. En trekken wij haar dekentje strak om haar heen. Ik weet niet of dit nog mag als ze tekenen van omrollen gaan vertonen? Verder keen muziek ofzo... Allemaal extra prikkels.Je kunt niet meer dan je best doen en er voor je kleine zijn. En een vast ritueel blijven handhaven werkt uiteindelijk op lange termijn ook. Mocht je toch meer advies willen is een bezoek aan de osteopaat ook een goede tip.Succes!
