Goedenavond,
Ik wil graag het eea kwijt wat mij dwarszit en hoop dat ik met jullie adviezen wat kan.
Ik heb een dochtertje van 4 maanden bij wie we na de geboorte heel voorzichtig zijn geweest. Dit ivm haar geboortegewicht en angst van dat het niet goed zal gaan. Wij hebben gewacht totdat ze aangesterkt was met het ondernemen van dingen (lees: kraamvisites ontvangen, naar buiten gaan, bij families op bezoek gaan wekelijks, wandelen, boodschappen doen etc). Hierdoor is het nu wel zo dat ik een baby heb die aan mij gehecht is en niet een beetje ook. Ze krijgt borstvoeding en weigert de fles(6 geweigerd). We hebben nu een mimic fles die zo nu en dan gegeven kan worden in de middaguren. In de ochtenden en voornamelijk in de avonduren heeft ze gewoon de borst nodig. Ze gaat dan clusteren en valt dan na het drinken in slaap. Helaas kan ik haar niet direct in bed leggen want ze heeft last van fixe reflux en dit zorgt ervoor dat ze een tijdje rechtop gehouden moet worden. Zodra haar melk gezakt is, kan ze in bed gelegd worden. Ik vind het lastig om buiten uitjes te gaan plannen, omdat ik dus “vastzit” aan borstvoeding (wil niet voor kunstvoeding gaan of iets hierdoor). Verder vind ik het al helemaal lastig om met haar weg te gaan na haar slaaptijd. Vaak wordt gezegd van oh dan slaapt ze toch hier en dan slaapt ze toch lekker boven. Ik vind dat niet werken voor mijn kindje, maar ik heb wel het gevoel dat ik het niet goed doe. Dat ik haar teveel binnen houd en niet genoeg aan mensen en buiten laat wennen (proberen inmiddels elke dag te wandelen buiten). Ik heb het gevoel dat ik de gewoontes heb aangeleerd waardoor ze zoveel huidhonger heeft en per se in mijn schoot wilt slapen. Door mij gaat ze misschien ook niet bij andere familieleden en zoekt ze iedere keer mama en anders papa.
Het is allemaal warrig misschien wat ik zeg, maar zo spookt het ook rond in mijn hoofd. Ik ben misschien wel te beschermend, maar ik doe wat goed voelt voor me. Ik probeer alles te doen voor haar. Mijn dagen vliegen voorbij met haar. Ik krijg zoveel ongevraagde adviezen en meningen over het feit dat ik haar teveel bescherm en niet naar iedereen laat gaan, dat ik moet overstappen naar nutrilon zodat ze langer verzadigd is en dat ik zo dingen kan gaan ondernemen.
Ik weet dat mijn dochtertje niet de makkelijkste is. Zij is een temperamentvolle baby en daarom probeer ik haar aanwijzingen goed te begrijpen en te doen wat goed aanvoelt.
Ik hoop dat jullie mij verder wat adviezen/meningen kunnen geven.
Ik wil graag het eea kwijt wat mij dwarszit en hoop dat ik met jullie adviezen wat kan.
Ik heb een dochtertje van 4 maanden bij wie we na de geboorte heel voorzichtig zijn geweest. Dit ivm haar geboortegewicht en angst van dat het niet goed zal gaan. Wij hebben gewacht totdat ze aangesterkt was met het ondernemen van dingen (lees: kraamvisites ontvangen, naar buiten gaan, bij families op bezoek gaan wekelijks, wandelen, boodschappen doen etc). Hierdoor is het nu wel zo dat ik een baby heb die aan mij gehecht is en niet een beetje ook. Ze krijgt borstvoeding en weigert de fles(6 geweigerd). We hebben nu een mimic fles die zo nu en dan gegeven kan worden in de middaguren. In de ochtenden en voornamelijk in de avonduren heeft ze gewoon de borst nodig. Ze gaat dan clusteren en valt dan na het drinken in slaap. Helaas kan ik haar niet direct in bed leggen want ze heeft last van fixe reflux en dit zorgt ervoor dat ze een tijdje rechtop gehouden moet worden. Zodra haar melk gezakt is, kan ze in bed gelegd worden. Ik vind het lastig om buiten uitjes te gaan plannen, omdat ik dus “vastzit” aan borstvoeding (wil niet voor kunstvoeding gaan of iets hierdoor). Verder vind ik het al helemaal lastig om met haar weg te gaan na haar slaaptijd. Vaak wordt gezegd van oh dan slaapt ze toch hier en dan slaapt ze toch lekker boven. Ik vind dat niet werken voor mijn kindje, maar ik heb wel het gevoel dat ik het niet goed doe. Dat ik haar teveel binnen houd en niet genoeg aan mensen en buiten laat wennen (proberen inmiddels elke dag te wandelen buiten). Ik heb het gevoel dat ik de gewoontes heb aangeleerd waardoor ze zoveel huidhonger heeft en per se in mijn schoot wilt slapen. Door mij gaat ze misschien ook niet bij andere familieleden en zoekt ze iedere keer mama en anders papa.
Het is allemaal warrig misschien wat ik zeg, maar zo spookt het ook rond in mijn hoofd. Ik ben misschien wel te beschermend, maar ik doe wat goed voelt voor me. Ik probeer alles te doen voor haar. Mijn dagen vliegen voorbij met haar. Ik krijg zoveel ongevraagde adviezen en meningen over het feit dat ik haar teveel bescherm en niet naar iedereen laat gaan, dat ik moet overstappen naar nutrilon zodat ze langer verzadigd is en dat ik zo dingen kan gaan ondernemen.
Ik weet dat mijn dochtertje niet de makkelijkste is. Zij is een temperamentvolle baby en daarom probeer ik haar aanwijzingen goed te begrijpen en te doen wat goed aanvoelt.
Ik hoop dat jullie mij verder wat adviezen/meningen kunnen geven.
Voel je aub niet schuldig of het idee hebben dat je iets niet goed doet. Activiteiten en uitstapjes kun je oppakken door echt heel klein te beginnen maar wel te zorgen dat je je eigen regelmaat en structuur blijft behouden. Maar doe niets waar je je niet goed bij voelt, jij kent de kleine het beste. Babies te erg verwennen bestaat ook niet in mijn ogen, je doet wat het beste is voor de kleine en iets beters bestaat niet. Wel zou het je wat meer vrijheid geven als de kleine de fles zou accepteren zodat je op voorhand kunt kolven. Mijn 1e kindje was qua borstvoedign hetzelfde als jouwe, wilde de fles ook niet. Ik was altijd vrij makkelijk met borstvoeding geven als ik op pad was maar ik weet dat niet iedereen zich daar prettig bij voelt