Heel herkenbaar, ik had dit de eerste paar weken ook met mijn dochter. Sliep alleen maar op de arm, anders krijsen. Heb d'r niet naast me in bed gelegd vanwege de veiligheid maar nachten met haar rechtop in bed gezeten. Ik ben alleen dus kon dit ook niet afwisselen, af en toe dommelde ik zittend wat weg maar verder waren het vooral nachten doorhalen. Ik was bang dat dit nog lang zo zou blijven, maar na een paar weken werd dit beter! Ze is nu 3 maand en slaapt nu snachts gewoon in een wiegje naast mij en overdag lukt het ook steeds iets beter om zelf te slapen. Eigenlijk is het ook heel logisch, ze hebben 9 maanden bij jou in de buik gezeten en ineens worden ze alleen gelegd op een afstand van de moeder. Ik zou zeggen, "lekker" aan toegeven, hoe zwaar ook, dit zorgt voor veilige hechting (lang laten huilen zo jong is naar mijn mening niet verstandig, huilen is duidelijk een teken dat ze wat nodig hebben (warmte/aandacht van hun moeder, negeer dit niet). Het wordt echt beter!