<p>Kan ik het hier zeggen? Dat ik de babytijd vreselijk vind? </p><p>Mijn eerste kindje (2017) huilde heel veel, bleek na 7m KMA en reflux te zijn. Nu hebben we een baby van 8weken, meteen toen ze onrustig werd gestart met Neocate, want 'ik ging mij niet nog eens laten vangen'. Het helpt echter niet, ze blijft onrustig met onwijs veel krampen.</p><p>Dat het erbij hoort en het over gaat weet ik, maar ik ga er aan onderdoor. Ik huil heel vaak mee, slaap ontzettend slecht, krijg amper eten binnen, etc. Elke ochtend ben ik ontzettend zenuwachtig, voel ik de zenuwen echt door mijn lijf razen, zenuwachtig hopend dat vandaag wél een goede dag wordt. Gelukkig heb ik heel veel steun aan mijn vriend. Ik dacht na de ervaring met onze eerste dat ik hier beter tegen bestand zou zijn, maar het omgekeerde is waar.</p><p>In mijn omgeving zie ik overal rustige baby's, mama's die rustig met hun baby op restaurant gaan, mama's bij wie het allemaal zo natuurlijk blijkt te gaan, die niet kapot gaan door het slaaptekort, etc. Dan vraag ik mij af wat er mis is met mij...</p><p>Herkent iemand dit?</p><p>Groetjes, een moedeloze mama.</p>