Babytijd niet leuk

<p>Kan ik het hier zeggen? Dat ik de babytijd vreselijk vind? </p><p>Mijn eerste kindje (2017) huilde heel veel, bleek na 7m KMA en reflux te zijn. Nu hebben we een baby van 8weken, meteen toen ze onrustig werd gestart met Neocate, want 'ik ging mij niet nog eens laten vangen'. Het helpt echter niet, ze blijft onrustig met onwijs veel krampen.</p><p>Dat het erbij hoort en het over gaat weet ik, maar ik ga er aan onderdoor. Ik huil heel vaak mee, slaap ontzettend slecht, krijg amper eten binnen, etc. Elke ochtend ben ik ontzettend zenuwachtig, voel ik de zenuwen echt door mijn lijf razen, zenuwachtig hopend dat vandaag wél een goede dag wordt. Gelukkig heb ik heel veel steun aan mijn vriend. Ik dacht na de ervaring met onze eerste dat ik hier beter tegen bestand zou zijn, maar het omgekeerde is waar.</p><p>In mijn omgeving zie ik overal rustige baby's, mama's die rustig met hun baby op restaurant gaan, mama's bij wie het allemaal zo natuurlijk blijkt te gaan, die niet kapot gaan door het slaaptekort, etc. Dan vraag ik mij af wat er mis is met mij...</p><p>Herkent iemand dit?</p><p>Groetjes, een moedeloze mama.</p>
 
Hey mama, wat een heftige tijd hè! Ik zei gister nog tegen mijn vriend "ik kan gewoon bijna niks herinneren van de babytijd omdat ik alleen maar aan het overleven was" hier huilde ze ook elke dag úrenlang. Gelukkig hield het met een week of 10 op. 
Maar ik snap je dus helemaal als je zegt dat je de babytijd niet zo heel leuk vindt ;) en toch heb ik ook verdriet als ik denk aan wat ik er nu allemaal van heb gemist. Maar dat intense krijsen, die spanning in je lijf brrrr.... kan me niet indenken hoe zwaar het moet zijn met nog een kindje erbij. 
Wil je dus heeeeel veel moed inspreken. Je kan dit mama! Het gaat voorbij, hang in there. En je hoeft niet alles alleen maar leuk te vinden hè, het ís ook loodzwaar. En je mag ook best "rouwen" om de dingen die anders gaan met een huilbaby. Tenminste, zo voelde dat hier wel af en toe. 
De tip die ik mezelf zou geven is wel, probeer elke dag ook wel iets moois te vinden en even bewust te genieten van je baby. Het gaat zo ontzettend snel ook al lijkt het nu oneindig ❤
 
Hee moedige mama! Ik herken het nog niet. Ik ben zwanger van mijn eerste, maar las je verhaal en wil je ook even moed inspreken. Je kan het! In restaurants zie je misschien allemaal rustige baby’s maar wie weet zijn die thuis ook verschrikkelijk veel aan het huilen! Fijn dat je ook zoveel steun hebt van je vriend, dat is nu ook heel belangrijk. Als ik kijk naar mijn zus (die heeft er 2 (4jaar en 3 jaar) en die gaan af en toe samen weg en dan vragen ze de opa’s en oma’s om op te passen. Wellicht ook een idee voor jullie? Dat de baby 1 nachtje gaat logeren en dat jullie even kunnen opladen? Dat heb ik ook weleens gehoord als iemand een huilbaby heeft. Zet ‘m op! Het gaat voorbij dat weet ik zeker! En wat Bo-Belle zegt: geniet ook van de kleine mooie momenten ❤
 
Dat mag je zeker zeggen hoor. En niet alleen maar hier. Praat er vooral over. Je hoeft de babytijd niet leuk te vinden. Zegt helemaal niks over wat je voor je kindje voelt.
Hier ook een rampzalige kraamperiode gehad met huilbaby, KMA, gefaalde borstvoeding, gecompliceerd herstel. Ik voelde me pas na 6 maanden een beetje kalmeren. Heel herkenbaar over het meehuilen en hoe je altijd de stress voelt jagen en tegen het gehuil op ziet. Ik was ook jaloers op moeders met rustige babies buiten. Inmiddels snap ik ook wel dat de huilbabies vaak niet zo vaak meegenomen worden naar publieke plekken. 
Nu ben ik zwanger van de tweede en ik ben nu al ongerust over de bevalling en de eerste maanden. Hoe doe ik dat als er een dreumes rondloopt? Als het weer zo gaat?? Ik probeer uit te kijken naar 6 mnd +. Ik ben ook geen jonge baby mamma. Dreumessen vind ik veel leuker.
 
Lieve mama,
Wat is het lastig, die babytijd. Dat je dat vindt is niet raar en je bent zeker niet de enige. Ik heb een baby die niet veel huilt en zelfs ik vind het niet echt leuk en ben steeds blij dat er weer een maand bij zit en kan niet wachten tot ze groter wordt. Je bent echt niet raar. Praat erover, dan zul je zien dat er meer mensen zijn die het moeilijk vinden, je hoort vaak alleen leuke verhalen maar er zijn meer mamas die het moeilijk vinden. Uiteraard zul je ook fijne verhalen horen.
Liefs!
 
Lieve mama, mijn ervaring is dat heel veel moeders dit niet zeggen en dus altijd mooi weer spelen. Het zijn weken van overleven, de eerste tijd. Het hielp hier mij dat mijn man de zorg van de baby savonds overnam. Zodat ik heerlijk uitgebreid kon douchen, keer met vriendinnen afspreken of gewoon bij slapen. Die weken heb ik overdag ook geprobeerd om er vooral voor onze zoon te zijn, soms flink mee te huilen en hem veel dichtbij me te houden. Straks met 2 zal die uitdaging groter worden. Maar je kunt het echt!
 
Ik vind de baby tijd ook helemaal niet zo leuk. Dat gepruts met slapen, voeding, flesjes, huilen, ritme... wat een gedoe! Amper de deur uit kunnen, bang zijn dat je baby steeds huilt of ongelukkig is.

Maarja, je moet er doorheen en vanaf 6 maanden vond ik het 'beter' gaan, maar pas vanaf 12/14 maanden echt relaxed. Nu zijn ze 2 en bijna 4 hier en gaat het écht lekker, 2 peuters in huis! Genieten!

Babytijd is gewoon stom, maar je moet er doorheen. Achteraf denk ik: ooohh, dat hebben we gehad en het stelt achteraf niet zoveel voor omdat het voorbij is, maar op het moment dat je erin zit zijn het drukke en pittige maanden. Hou vol, op een dag wordt het beter!
 
Bedankt voor de lieve reacties iedereen. Ik denk dat ik gewoon even erkenning zoek... Het is ook zo eenzaam, ook al helpt mijn vriend veel, overdag zit je toch maar zelf heel de dag alleen thuis, te troosten, te wiegen, etc terwijl je gewoon wil slapen. We moeten erdoor, I know, maar er mag toch eens gezegd worden dat de wolk soms serieus zwart kan zijn.
 
Terug
Bovenaan