Daar zit ik dan op de bank met een kussen in mijn nek en een deken om mijn benen.
Gistern heb ik mijn eerste echo gehad, ben in de zevende hemel, heb het iedereen verteld en toch lig ik hier op de bank en voel ik me diep ongelukkig.
Ik ben namelijk moe. Alleen maar moe. Als ik in bed lig wil ik eruit, lig ik op de bank dan wil ik naar bed.
In het dagelijks leven ben ik directeur van mijn eigen bedrijf een ARBOdienst, stuur ik 6 werknemers aan en draai ik een regionaal vrouwennetwerk en doe ik niets anders dan anderen coachen, stimuleren, motiveren, tonnen aan energie weggeven en beleid maken met en in organisaties. En op dit moment denk ik alleen maar aan niets doen en alles zoveel mogelijk uitstellen en afzeggen.
Naar de winkel gaan om iets te halen is teveel.(ik kan de winkel zien als ik uit het keukenraam kijk)
Ik irriteer me mateloos aan de soort voorhoofdsholte ontsteking die lijkt maar niet echt is, een continue verstopte neus die de belangrijkste reden voor mijn hoofdpijn is en de kou die zo in mijn rugspieren en - gewrichten is gaan zitten dat het me bijna verlamd.
Ik weet dat het de hormonen zijn en dat het er allemaal bijhoort, maar ik herken mezelf even niet. Ik ben gewoon moe, wil rusten, maar vind eigenlijk dat dat niet kan, terwijl ik het toch doe, en baal gewoon enorm dat ik eigenlijk niet euforisch rondren en nog meer energie opmaak omdat ik dolblij ben dat ik eindelijk zwanger ben!!
Ik heb dus eigenlijk gewoon een baaldag en geef me er ook helemaal aan over, maar moest het gewoon even kwijt.
Is er iemand anders die ook zo onherkenbaar moe is en zich zo levenloos voelt terwijl je een extra leven bij je draagt waar iedere minuut aan gewerkt wordt?
Liefs,
Een saaie ffoontje
Gistern heb ik mijn eerste echo gehad, ben in de zevende hemel, heb het iedereen verteld en toch lig ik hier op de bank en voel ik me diep ongelukkig.
Ik ben namelijk moe. Alleen maar moe. Als ik in bed lig wil ik eruit, lig ik op de bank dan wil ik naar bed.
In het dagelijks leven ben ik directeur van mijn eigen bedrijf een ARBOdienst, stuur ik 6 werknemers aan en draai ik een regionaal vrouwennetwerk en doe ik niets anders dan anderen coachen, stimuleren, motiveren, tonnen aan energie weggeven en beleid maken met en in organisaties. En op dit moment denk ik alleen maar aan niets doen en alles zoveel mogelijk uitstellen en afzeggen.
Naar de winkel gaan om iets te halen is teveel.(ik kan de winkel zien als ik uit het keukenraam kijk)
Ik irriteer me mateloos aan de soort voorhoofdsholte ontsteking die lijkt maar niet echt is, een continue verstopte neus die de belangrijkste reden voor mijn hoofdpijn is en de kou die zo in mijn rugspieren en - gewrichten is gaan zitten dat het me bijna verlamd.
Ik weet dat het de hormonen zijn en dat het er allemaal bijhoort, maar ik herken mezelf even niet. Ik ben gewoon moe, wil rusten, maar vind eigenlijk dat dat niet kan, terwijl ik het toch doe, en baal gewoon enorm dat ik eigenlijk niet euforisch rondren en nog meer energie opmaak omdat ik dolblij ben dat ik eindelijk zwanger ben!!
Ik heb dus eigenlijk gewoon een baaldag en geef me er ook helemaal aan over, maar moest het gewoon even kwijt.
Is er iemand anders die ook zo onherkenbaar moe is en zich zo levenloos voelt terwijl je een extra leven bij je draagt waar iedere minuut aan gewerkt wordt?
Liefs,
Een saaie ffoontje
