BAM

[AnnemiekP]

Hoi allen,

Ik ben nieuw op dit forum. Zelf schrijf ik over mijn avontuur naar het bewust alleenstaande moederschap op mijn insta pagina
instagram
ONMNT (On My Way Naar Twee)
Maar ik vind het leuk om met anderen in contact te komen.

Inmiddels ben ik 3 jaar geleden gestart met het traject door eerst mijn artsen te vragen naar de risico’s omdat ik diabetes en reuma heb. Daarna doorverwezen waarna de eerste wachtlijst volgde en na intake nog langer wachten.

Inmiddels ben ik 8 maand bezig om zwanger te worden maar wil het nog niet slagen. En sta ik inmiddels op de wachtlijst voor verder onderzoek. Erg balen en verdrietig de hoop en de teleurstelling waarin je leeft. Maar moed houden er zijn nog opties en mogelijkheden.

Ik heb nu eerst gewone iui pogingen gehad.

Ik ben benieuwd naar andere verhalen.

Groeten Annemiek

 

[Lillibet]

Hoi! Geen ervaring hier maar ik wou wel even reageren.
Ik vind het mooi dat je schrijft over je ervaringen en wil delen over Bewust Alleenstaand Moederschap.
Heel moeilijk dat het nog niet is gelukt om zwanger te worden. Ik wens je alle succes hierbij.
Er zijn nog geen reakties in hetbtopic, misschien kun je ook andere forums proberen voor kontakt/ delen met anderen Viva forum, Via forum, etc

 

[Essil]

In het onderdeel "als het langer duurt" is er een actief topic om iui ervaringen te delen

 

[Espen]

Geen ervaring met alleen zwanger worden maar ik was wel alleen zwanger, omdat hij me verlaten heeft… daarna ben ik wel jaren lang alleenstaande moeder geweest. Maar aan die ervaring heb je nu nog niks.

Zelf ook bezig met iui omdat mijn man ( die ik nu dus wel heb ) niet echt een goede zaadkwaliteit heeft. Maar dat is ook weer een andere situatie dan bij jou. Mijn dochter is inmiddels 10 dus dat is ook wel anders allemaal.

Succes en sterkte!

 

[AnnemiekP]

Hoi! Geen ervaring hier maar ik wou wel even reageren.
Ik vind het mooi dat je schrijft over je ervaringen en wil delen over Bewust Alleenstaand Moederschap.
Heel moeilijk dat het nog niet is gelukt om zwanger te worden. Ik wens je alle succes hierbij.
Er zijn nog geen reakties in hetbtopic, misschien kun je ook andere forums proberen voor kontakt/ delen met anderen Viva forum, Via forum, etc

Dankje wel! Ik vind het ook zo bijzonder dat het allemaal mogelijk is. Uberhaupt als alleenstaande moeder met een donor. Maar ook nu het niet lukt onderzoeken en alles wat ze kunnen doen. Dat is toch weer fijn om in Nederland te wonen met de goede gezondheidszorg!

 

[AnnemiekP]

Geen ervaring met alleen zwanger worden maar ik was wel alleen zwanger, omdat hij me verlaten heeft… daarna ben ik wel jaren lang alleenstaande moeder geweest. Maar aan die ervaring heb je nu nog niks.

Zelf ook bezig met iui omdat mijn man ( die ik nu dus wel heb ) niet echt een goede zaadkwaliteit heeft. Maar dat is ook weer een andere situatie dan bij jou. Mijn dochter is inmiddels 10 dus dat is ook wel anders allemaal.

Succes en sterkte!

Wat fijn dat je nu samen bent en verdrietig dat je toen partner je in de steek liet.
Ben je al begonnen met iui?

 

[Espen]

Wat fijn dat je nu samen bent en verdrietig dat je toen partner je in de steek liet.
Ben je al begonnen met iui?

Ja, maar heel eerlijk… ik heb er nooit zo mee gezeten. Kwam denk ik omdat ik mij gericht had op mijn zwangerschap. Hij heeft mij laten kiezen tussen de baby en hem… tja. Door de boosheid, zwangerschap, hormonen en alles wat ik moest regelen in 9 maanden, was er geen plaats voor liefdesverdriet. Er zijn ook echt een heleboel positieve dingen aan alleen zwanger zijn en alleen een kindje opvoeden. Bijvoorbeeld; geen discussie om de namen.

De zwangerschap in m’n eentje vond ik ook niet echt zwaar eigenlijk. Als ik hulp wilde dan kreeg ik dat van mijn ouders, broers, zussen, vrienden en vriendinnen.
Het uitzoeken van de baby spullen kon ik ook doen naar mijn eigen zin. Geen discussie met een man met een mening.

De bevalling, daar is mijn zus bij geweest. En ik ben in het ziekenhuis bevallen.

Het enige wat ik spannend vond was de aller eerste nacht alleen met haar. De eerste week toen we thuis kwamen heb ik om de beurt mijn zussen, vriendinnen en moeder in huis gehad. Naast de kraamhulp natuurlijk.

Mensen zeggen altijd: knap hoor! Respect, ik zou het niet kunnen.
Ik vind dat altijd overdreven. Ik weet niet beter. Nu ik een man heb, vind ik het eerlijk gezegd veel lastiger.

Ja, we beginnen binnenkort aan poging 3. Ik heb er een hard hoofd in. Als ik eerlijk ben. En ik ben heel bang dat het nooit gaat lukken.