<p>Hoi Ik moet even mijn frustratie kwijt. Ik ben 17 w zwanger en heb last van bandenpijn, Mijn 2 laatste ruggenwervels zitten vast, ik ben hyper mobiel en een erge holle rug. Hierdoor komt er nog meer druk op mijn bekken te staan waardoor ik vaak erg veel pijn heb bij lopen zitten en staan. Alleen op mijn zij liggen of in een heet bad werkt. Mijn vriend vind dat ik zeur. Voornamelijk als we ergens zijn en mensen vragen aan mij hoe t gaat. T gaat goed maar last van mijn bekken. Hij kijkt me dan geirriteerd aan. Ik zeg t niet altijd hoor maar tegen goede vrienden en familie wel. T is fijn om je verhaal met andere te kunnen delen. En soms goede tips of juist herkenning te ontvangen. Gisteren hadden we een drukke dag ik high tea daarna samen house warming en nog een verjaardag. Bij de housewarming zei ik tegen hem dat we zo door naar de verjaardag gaan omdat t staan en zitten niet meer zo top ging. Hij werd erg boos in de auto en zei dat ik altijd zo zeur. Ik klapte dicht en ben verder gereden. We hebben t er niet meer over gehad. Ik ben bij thuis komst op de bank geplofd ik kreeg veel steken in me liezen naar schaambeen. En kon niet goed liggen dus in bad gegaan. Mijn vriend vroeg op een rot toon wat er met me was. Ik was te koppig om t uit te leggen en gezegd pijn in me rug. Heb tot 12 uur gehuild van frustratie en pijn. En baal ervan dat t niet goed gemaakt is. Ik baal er nog meer van dat hij vind dat ik zeur en me vergelijkt met zijn zus die morgen is uitgerekend en geen klachten heeft gehad. Super fijn voor haar! Maar helaas heb ik nou eenmaal wel pijn. Hij zei dat zijn zus gewoon niet klaagt. Ik heb m uit gelegd dat t bij iedereen anders is. Maar ipv steun naar mij toe of bezorgdheid wilt meneer dat ik me mond hou en hij met zn vriende lekker dat biertje kan drinken. Ik vind t zo stom dat hij zulke dingen zegt. Ik ben geen klagert ik ben al 4 jaar kaal en loop met die hitte met een haarwerk. Ik ben door deze imuunziekte soms over vermoeid maar daar hoor je mij niet over. Nu ik zwanger ben vind ik ook niet dat ik klaag ik heb gewoon pijn. Moet ik dan voor iedereen groot houden en mezelf kwellen. En doorgaan tot ik echt niet meer kan. Mijn zus zei dat ik t niet te vaak moet zeggen omdat t niet leuk voor hem is. Als hij me zou steunen en ziet dat ik pijn heb en zelf zegt kom schat we gaan. Dan hoort ie mij niet meer. Dan hoef ik ook niet tegen hem te zeggen dat ik wil gaan omdat ik pijn heb. Pff hopelijk is t geen wirwar van een verhaal. </p>