Hoihoi,
misschien kunt je dit in je gesprek aangeven:
stel je zou niks zeggen, en gewoon constant maar als een puppy achter hem aanlopen tegen je zin in. Nooit aangeven als iets je teveel word. Of het nu je banden zijn of hoofdpijn of whatever.
En dan gebeurt er iets: en dan zegt hij: JA ZEG hoe moet ik ruiken dat er iets mis is! Zeg t dan!
Want zo gaat t dan he...
jij wilt niet in een bubblewrap in bed worden gelegd de komende maanden! Je wilt niet ineens anders behandeld worden door hem of anderen. Je wilt gewoon naar dat feestje kunnen!
je hoeft maar 1 x aan te geven nu, in dit gesprek: dat je wel even minder energie hebt en soms door die vermoeidheid ook je banden en spieren opspelen. En dat hij dus soms wat ingekort moet denken. Waar jullie eerst uren lang op een festival rondliepen, is nu even ietsje minder. Zal toch al wennen zijn want gaat ook minder vaak gebeuren als de kleine er is
als hij daar bewust mee kan omgaan, zou jij je prettiger voelen en minder vaak 'zeuren' want t is ook voor jou niet leuk dat je je een 'zeur' voelt. Ben je normaal ook niet, dus hij moet niet doen alsof je t nu wel wilt zijn?! Als mij een keer gezegd word: stel je niet aan en neem een voorbeeld aan mijn zus, dan zou ik het niet durven nog te zeuren als het werkelijk aanstellen was. Masr alsnog geef jij aan dat je pijn hebt, dan moet hij toch begrijpen dat het menens is, en dat zijn zus waarschijnlijk flink geluk heeft gehad, want geen enkele zwangere vrouw maakt precies t zelfde mee als de ander!! Misschien denkt hij werkelijk dat zijn zus ook bandenpijn moet hebben gehad maar niks heeft gezegd? lijkt me stug want t doet verrekte pijn soms!! Maar buiten alles is dat je nu meer aan je kleine denkt, beetje angst ook, wat als ik te weinig rust neem enzenz. Omdat hij nog 3 bier wilt drinken en er gaat iets mis? Ook is t voor hem helaas iets waar hij niks aan kan doen, (wat mannen liever hebben) hij kan je pijn niet wegnemen, hij kan er geen bouilionnetje voor maken zoals met het overgeven.
Maar hij kan wel op een uitje om t uur even vragen of het nog gaat, of dat je wilt gaan...zoals t hoort
Dus: goed communiceren, niet feiten opnoemen of beschuldigen van dingen doen of niet doen. Maar aangeven wat je verwacht: want idd, ook dat kan hij niet ruiken ?
heel veel succes ? en geniet samen van de zwangerschap ?
misschien kunt je dit in je gesprek aangeven:
stel je zou niks zeggen, en gewoon constant maar als een puppy achter hem aanlopen tegen je zin in. Nooit aangeven als iets je teveel word. Of het nu je banden zijn of hoofdpijn of whatever.
En dan gebeurt er iets: en dan zegt hij: JA ZEG hoe moet ik ruiken dat er iets mis is! Zeg t dan!
Want zo gaat t dan he...
jij wilt niet in een bubblewrap in bed worden gelegd de komende maanden! Je wilt niet ineens anders behandeld worden door hem of anderen. Je wilt gewoon naar dat feestje kunnen!
je hoeft maar 1 x aan te geven nu, in dit gesprek: dat je wel even minder energie hebt en soms door die vermoeidheid ook je banden en spieren opspelen. En dat hij dus soms wat ingekort moet denken. Waar jullie eerst uren lang op een festival rondliepen, is nu even ietsje minder. Zal toch al wennen zijn want gaat ook minder vaak gebeuren als de kleine er is
als hij daar bewust mee kan omgaan, zou jij je prettiger voelen en minder vaak 'zeuren' want t is ook voor jou niet leuk dat je je een 'zeur' voelt. Ben je normaal ook niet, dus hij moet niet doen alsof je t nu wel wilt zijn?! Als mij een keer gezegd word: stel je niet aan en neem een voorbeeld aan mijn zus, dan zou ik het niet durven nog te zeuren als het werkelijk aanstellen was. Masr alsnog geef jij aan dat je pijn hebt, dan moet hij toch begrijpen dat het menens is, en dat zijn zus waarschijnlijk flink geluk heeft gehad, want geen enkele zwangere vrouw maakt precies t zelfde mee als de ander!! Misschien denkt hij werkelijk dat zijn zus ook bandenpijn moet hebben gehad maar niks heeft gezegd? lijkt me stug want t doet verrekte pijn soms!! Maar buiten alles is dat je nu meer aan je kleine denkt, beetje angst ook, wat als ik te weinig rust neem enzenz. Omdat hij nog 3 bier wilt drinken en er gaat iets mis? Ook is t voor hem helaas iets waar hij niks aan kan doen, (wat mannen liever hebben) hij kan je pijn niet wegnemen, hij kan er geen bouilionnetje voor maken zoals met het overgeven.
Maar hij kan wel op een uitje om t uur even vragen of het nog gaat, of dat je wilt gaan...zoals t hoort
Dus: goed communiceren, niet feiten opnoemen of beschuldigen van dingen doen of niet doen. Maar aangeven wat je verwacht: want idd, ook dat kan hij niet ruiken ?
heel veel succes ? en geniet samen van de zwangerschap ?