Bang voor bevalling

<p>hey ..</p><p>wil even mijn verhaal kwijt en ik weet dat hierop antwoorden niet echt kan maar poeh wat zie ik op tegen de bevalling.. ik vind het dood en dood eng!!! Ben inmiddels 37 weken en krijg voornamelijk snachts echt lichte paniekaanvallen als ik er over nadenk...</p><p>zijn er nog meer mensen die er zooo tegen op zien of zagen?????? </p>
 
Ik ben ook bevallen in januari (2019) en man man wat heb ik genoten van deze feestdagen!! Heerlijk zwanger van het mooiste cadeautje ooit ♥️ 
Ja ik zag er ook tegenop maar wie niet. Er zal vast bijna niemand zijn die denkt yesss een kind eruit persen of geopereerd worden ? Wanneer de bevalling begint denk je daar niet eens aan. Dan word je echt geleefd. Klinkt vast heel raar maar geniet van dat moment. Voor je het weet is je mooie baby er. Uiteindelijk komt alles goed. Staat je vluchtkoffer al klaar? Baby wasjes gedaan?  Eventueel een pedi en manicure? Laat jezelf lekker verwennen en rust nu het nog kan. En kop op. You can do this!!
 
Ik ben niet bang geweest om te bevallen. Ik had er wel zo mijn voorstelling bij. Maar zelfs dat klopte niet! 
Het valt niet te plannen en het loopt altijd anders als je wil.
Laat het gewoon op je af komen! Het komt er toch wel uit . Gewoon rustig blijven ademen. 
En toen ik dacht  , dit doet teveel pijn en het lukt mij niet, toen was hij er al bijna. 
 
 
 
Ik heb ook geen idee wat me
te wachten staat. Als ik lees over bevalingsplannen die geschreven worden... dan denk ik kan me wel druk maken maar hej het loopt toch zoals het loopt misschien valt het wel ontzettend mee en je krijgt er zo veel moois voor terug! Heel veel succes! En probeer positief te blijven!
 
Hi!
ik was ook erg zenuwachtig voor m’n bevalling en merkte dat ik daardoor vaak s’avonds heel onrustig was en niet in slaap kon komen omdat ik in m’n hoofd zo druk ermee was maar toen eenmaal m’n vliezen braken was ik de rust zelve. Helemaal geen angst meer gehad terwijl de bevalling best pittig verliep met 2,5u persen, vacuum en uiteindelijk een spoedkeizersnede. Ik ben de heletijd heel kalm gebleven, volgens mij ga je op een soort automatische piloot op dat moment. 
heb vertrouwen in jezelf, het komt echt goed! 
en zoals hierboven staat beschreven, geniet van het moment want een bevalling is echt wel een prachtig iets, ik ben nog steeds helemaal verbaasd over wat je lichaam allemaal kan en wat een kracht er in je vrij komt. 
 
Hoi hoi! Ik ben recent bevallen van Mn tweede 
2 totaal verschillende bevallingen en niet de meest makkelijke maar thnx God for pijnstilling
bij Mn dochter een ruggen prik gehad en bij Mn zoon morfine en die morfine was heerlijk haalt echt de scherpe kantjes er af 
ja bij het persen vrat ik bijna het matras op en als je denk ik kan niet meer dan is de kleine er bijna 
ik heb bij alle bij Mn bevallingen nooit na gedacht over hoe of wat want het valt niet te plannen 
de rede dat je er nu nog zo bang voor bent om komt ook omdat je lichaam er nog niet klaar voor is dus je hoofd ook niet 
geloof me als je straks op je laatste eindje s loop zul je denken al kom je er via Mn keel uit als je er maar uit komt! 
Ja het doet pijn maar daar in tege is het zooo en ongelofelijke dag geniet er maar van het komt goed ❤️
 
Wat vind je eng dan? Ben je bang voor een specifiek deel van de bevalling? Komt je angst ergens vandaan of heb je nare ervaringen gehoord? 
Wat bij mij hielp was om bevallingen van andere vrouwen te bekijken, op youtube staan er best veel filmpjes. Men zegt vaak dat je dit niet moet doen, maar ik ben echt blij dat ik dat heb gedaan want er viel letterlijk een zware last van m’n schouders en m’n angst verdween! Ik kon me daarna ontspannen voorbereiden op de bevalling. 
Bespreek je angsten met je vk, ze zal je erbij helpen. Succes met de laatste loodjes! 
 
Ik herken het .
Ik ben nu zwanger van de 2e en zie echt al flink op  tegen de bevalling. 
Ik ben echt ontzettend geschrokken van mijn 1e bevalling.  Had dit niet zo verwacht. 
Dus ik zie echt zwaar op tegen deze.
Ik heb uiteindelijk de vorige keer naar 11 uur een ruggeprik genomen want ik zat nog maar op 4 cm toen en het zette niet door. Ik was echt vermoeid dus vandaar dat ik daar voor gekozen Had.
 
Heb hier tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad en zou het zo weer doen .  Ik kon echt even 5 uur bij komen voor het persen .
De angst dat een 2e sneller vaak gaat is er ook.
Ik probeer er nog niet teveel aan te denken want ik ben nu 18 weken dus ik heb nog eventjes .
Probeer met je verloskundige te praten over je gevoel.  Het is heel belangrijk dat hun weten hoe jij je erover voelt zodat ze jou op de perfecte manier kunne steunen ?
Succes met de laatste loodjes 
 
Terug
Bovenaan