Bang voor bevalling

Thanx allen voor jullie berichtjes! 
ik ga proberen om me er niet zo druk over te maken en idd even doorgeven aan de verloskundige.. waarom ik zo bang ben weet ik zelf ook helemaal niet.. heb een super hoge pijngrens en iedereen om me heen die mijn qua pijnlijke dingen kent zegt jij doet dit wel!!! Maar toch het is het onbekende wat gaat komen!!! Misschien ga ik ook wel die bevallingen kijken van andere vrouwen zodat ik weet hoe het een beetje kan gaan.. 
en zoals jullie ook zeggen er gaat straks een kracht in je vrijkomen zodat je het aankan!! En oh ondanks dat ik er zo tegenop zie kijk ik zo uit na het moment dat ik de kleine vastheb!!!!!!! 
? 
 
Bij mijn eerste zag ik er ook tegenop. Tot het moment dat bij een reguliere controle zijn hartslag wat afzakte. Toen ging bij mij de knop om en dacht ik laat maar komen. De bevalling vond ik echt wel pittig en inderdaad lang leve de pijnstilling. Ook vond ik het heel spannend wat zou gaan komen, een kindje, wauw, ik mag hem bijna ontmoeten! Achteraf gezien ben ik zo trots op mezelf dat ik dit heb gedaan en heb ik er iets prachtigs voor teruggekregen, dat het het helemaal waard was. 
Bij mijn tweede zag ik er totaal niet tegenop. Ja, de weeën deden pijn, maar heel goed op te vangen tot het moment dat ik extra oxitosine kreeg. De hel brak los, maar die hel duurde maar 40 minuten! Dat is echt zo voorbij. 10 minuten later was mijn dochtertje er al! Mijn lijf had het volledig van mij overgenomen. Ze had er sneller kunnen zijn, maar ik moest nog even inhouden, want er lagen nog geen warme kleertjes klaar, haha. 
2 verschillende bevallingen, 2 verschillende kindjes. Het is dat ik het bij 2 wil houden, want poeh, wat zou ik het nog graag eens over doen. Het is zo'n bijzondere ervaring! Ik zeg weleens tegen mijn man, jammer dat jij geen kinderen kunt krijgen, want weten hoe het is om te bevallen is echt heel mooi (pijnlijk, dat wel)
Succes!
 
 
Ik was ook echt vreselijk bang om te bevallen. Ik wilde altijd graag kinderen, maar had zoiets van spuit me asjeblieft plat als ze eruit moeten.

Niet realistisch natuurlijk ;) Ik heb mn angst wel aangegeven bij de verloskundige zodat zij er rekening mee konden houden. Ze gaven me toen ook een boek mee over het waarom van pijn bij een bevalling en dat je lichaam dit dus helemaal zelf kan (geen idee hoe het heette), maar dat hielp me wel om er iets positiever naar te kijken.
Toen de bevalling eenmaal begon heb ik alleen heel hard geprobeerd om rustig te blijven en dat ging me best goed af. Het was niet leuk, maar ik heb het overleefd en het beste kado ooit gekregen.
Nu zwanger van de tweede. Wel lichte zenuwen, maar niet echt angst meer.
 
En als je er tijd en puf voor hebt, ga een keer kijken op de kraamafdeling, ook als je een thuisbevalling wilt. Het onbekende is vaak wat ons bang maakt en ondanks dat je nooit weet hoe het kan gaan, als je alleen al de sfeer proeft en ongeveer weet wat je kunt verwachten geeft het je een gevoel van zelfvertrouwen. 
Ik heb inmiddels mijn derde (en helaas laatste) bevalling achter de rug zo’n 11 mnd geleden en ik kijk terug op 3 totaal verschillende bevallingen waarbij ik na de derde keer pas kan terugkijken en supertrots op mezelf, m’n partner en onze kinderen ben. En niet te vergeten, de verloskundigen en de kraamhulpen die ik heb mogen meemaken. Alles wat je geeft, krijg je terug, wees dus positief en probeer die samenwerking met je vk en partner zo goed mogelijk te laten verlopen. Luister naar elkaar en geef duidelijke signalen, ook als je even niet weet wat je voelt of even met rust gelaten wil worden.. 
Overigens kun je onmogelijk met iedereen een klik hebben, blijf niet hangen in het negatieve en blijf bij jezelf en spaar je energie voor jezelf en je baby! 
De laatste loodjes zijn het zwaarst, ik wens je onwijs veel succes en kracht toe!! 
 
Ik weet niet of je thuis of in het ziekenhuis wilt bevallen, maar een info avond in het ziekenhuis waarbij je een rondleiding krijgt en ook over de afdeling loopt en de kamers / suites ziet waar je eventueel terecht kan komen kan je al iets meer rust geven misschien. 


Of een cursus over bevallen? Hier heb je Samen bevallen cursus. Lijkt mij interessant en ook voor mijn man zodat hij ook weet wat hij kan verwachten. Wij vrouwen verdiepen ons overal in maar voor een man is dat toch wel anders.
Misschien door de goede voorbereiding dat je je iets geruster voelt? Dat je een beetje weet wat je kan verwachten? 
 
Ik ben in mei 2018 bevallen en nu opnieuw zwanger (4+3).
Het is belangrijk om je zoveel mogelijk te onspannen. Laat het maar op je af komen. Dat bevallingsplan hebben ze bij mij nieteens gelezen. 
Je raakt helemaal in je eigen bubbel. Je hebt er totaal geen grip op. Ik had rugweeën en het de meeste tijd onder de douche gestaan. Ik wilde geen medicatie. Maar op het laatste moment voordat de persweeën begonnen kon ik niet meer en eiste ik medicatie. Die ik gelukkig niet kreeg. Maar dat ik het moment dat het einde in zicht is. Dan mag je persen en dan ben je al bijna. 
Bij mij ging het allemaal nog ietsje anders omdat ik was medische complicaties kreeg dus die zal ik niet uitgebreid gaan vertellen maar hee. Dat ik nu gepland zwanger ben van een tweede zegt toch genoeg. 
Het is echt niet makkelijk bevallen maar kijk hoeveel mensen er zijn die meerdere kinderen hebben. Je krijgt er zoveel moois voor terug.
Geniet nu vooral nog even van de rust en tijd voor jezelf! Komt echt wel goed.
 
Er is een site: mooiebevallingsverhalen.nl of geboorteverhalen.nl daarop staan een heleboel verhalen met het belangrijkste dat wij vrouwen het kunnen. Het heeft mij enorm geholpen om een stukje angst los te laten!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan