bang voor bevalling

hoi, ik ben nu 33 weken zwanger van mijn eerste kindje en zie enorm op tegen de bevalling. Ik zit wel op zwangerschapsyoga en leer hoe je moet ademen enzo, maar ben toch bang dat ik bijvoorbeeld schrik van de pijn of in paniek raak. Waardoor ik de bevalling dus zou kunnen ophouden, waardoor het alleen maar langer zou duren. Ik lig er niet wakker van, maar ben er wel bijna elke dag mee bezig. Heeft iemand tips voor mij?Ik wil wel graag thuis bevallen.
 
Hoi Judith,

wat vervelend dat je er zo tegenop ziet.
Tja, het zal sowieso geen feestje zijn, zo'n bevalling, maar het is wel voor een goed doel natuurlijk en miljoenen vrouwen zijn je voorgegaan dus het moet te doen zijn.
Maar op dit soort reactie zit je vast niet te wachten.

Je hebt gelijk als je zegt dat angst of paniek de bevalling ophoudt en daarmee dus eigenlijk alles alleen maar erger maakt.
Ik denk dat het goed is om te proberen voor jezelf te verwoorden waar je precies bang voor bent: de pijn, het onbekende, of je genoeg voorbereid bent, of je voldoende steun zult hebben aan je man, wat dan ook.
Pas als je weet wat je angst precies is, kun je volgens mij erover na gaan denken wat je eraan kunt doen. Ofwel: wat is er voor jou nodig om minder angstig te zijn.
Dat hoef je niet alleen te bedenken volgens mij, ook je man en je verloskundige kunnen met je meedenken.

Voor sommige mensen kan het heel geruststellend werken als ze weten dat hun verloskundige eventueel bereid is pijnstilling te geven, of als ze weten dat een goede vriendin stand-by staat voor eventuele extra ondersteuning.
Ik geef zomaar wat voorbeeldjes, ik weet natuurlijk niet wat voor jou werken kan.

Ik zou deze situatie sowieso bij je volgende bezoek met de VK bespreken: je moet nog een aantal weken en het lijkt me niet goed en vooral erg onplezierig voor je als je al die weken nog iedere dag met de bevalling bezig moet zijn.

Sterkte,

N
36 weken
 
O ja, als je nog, naast de info van de yoga, wat meer wilt weten over de bevalling (hoe het in je lichaam in z'n werk gaat, wat verschillende houdingen zijn om in te bevallen, wat de rol van de partner is etc etc) dan kan ik je het boekje veilig bevallen van Beatrijs Smulders (een VK) erg aanbevelen. Voor mij bracht het veel duidelijkheid en maakte het me ook een stuk rustiger dat ik het gevoel heb dat ik in elk geval zo ongeveer weet wat me te wachten staat (hoewel je het natuurlijk uiteindelijk pas op het moment zelf echt kunt ervaren)

Bij mij zat het gratis in het kraampakket van CZ. Misschien kun je het van iemand lenen of bij de bieb krijgen of zo?

N.
 
bedankt voor je reactie! Het boek veilig bevallen heb ik inderdaad ook. Ik had er ook heel veel goeie dingen over gehoord. Mensen om me heen zeggen ook dat je in een soort roes/trance raakt en je lichaam precies weet wat het moet doen, maar toch... Ik moet morgen weer naar de vk, dus dan ga ik het er toch nog maar even goed over hebben. Had het er nog niet over gehad, omdat ik me er een beetje voor schaam. Er zijn tenslotte miljoenen vrouwen die het ook gewoon hebben gedaan en dan ben ik er bang voor.. Maar in ieder geval bedankt voor je advies en jij ook nog maar eventjes he? Succes!
 
Ik zou het er zeker over hebben met de vk. De bevalling zal toch moeten gebeuren, je er druk over maken is iets heel natuurlijks.... Ik weet wel dat ik vroeger al heel graag kinderen wilde maar er heel erg tegen de bevalling opzag. Nu ben ik zwanger van mijn derde kindje!! De eerste bevalling was een makkie, veel makkelijker dan ik dacht van te voren...... Maar de tweede nou die was echt niet leuk, nu zie ik weer net zo op tegen de bevalling als de eerste keer!!!! Geen bevalling is hetzelfde, idealiseer het niet in je hoofd, het gaat pijn doen, misschien wel heel veel pijn, maar weet je, je komt er doorheen!!!
Manus.
 
Hoi Judith,

Ik was ook bang/erg nerveus voor de bevalling. Ik heb vantevoren veel gelezen (ook Beatrijs Smulders) ter voorbereiding, had vantevoren ook geregeld dat ik evt pijnmedicatie kon krijgen (moest nl toch in ziekenhuis bevallen, achteraf niet nodig gehad), heb veel met vriendinnen/schoonzussen/moeder gepraat over hun eigen bevallingservaringen. Had verder wat opmerkingen goed im mijn hoofd geprent:
1) Elke wee gaat weer weg
2) Van pijn ga je niet dood
3) Elke wee brengt je verder naar het einde
4) Het is voor een goed doel (je kindje)
5) Je zwangerschap was goed, dus een beetje pijn op het einde is acceptabel

Achteraf is me alles echt 100% mee gevallen. Ik kon goed alles wegpuffen, kon me goed afsluiten van mijn omgeving en de persfase vond ik helemaal niet meer pijnlijk. Al met al was het toch een bevalling van negen uur en een vaccuum op het einde.

Succes,
Mariaz
 
Hoi Judith,
Snap best dat je het spannend vind. Ik heb zelf steeds een houding gehad van: Ik weet dat het pijn gaat doen, het is voor een goed doel en laat maar komen, ik ben er klaar voor. Ik moet je zeggen: het was echt geen pretje (op het laatst, had een weeenstorm), maar achteraf kijk ik er met een geweldig goed gevoel op terug. In mijn kraamweek dacht ik: dit vooooooorlopig niet meer.....heel snel was ik dat gevoel kwijt. Het is eigenlijk maar zo'n kort moment in je leven dat je aan het bevallen bent. Ik zou zeggen: probeer er ook een beetje van te genieten, hoe stom het ook klinkt. Ik vond het een hele bijzondere ervaring. (o ja, het persen was ook helemaal niet erg.....alleen de laatste weeen waren heel heftig, maar als het eenmaal zover is dat je het bijna niet meer houdt dan is 'het einde nabij'!!)
Heel veel succes!! en geniet van de laatste weekjes!!
p.s. Geniet ook van de tijd daarna, mijn zoontje is inmiddels alweer acht maanden, het gaat enorm snel maar het is geweldig!!
 
Hoi Judith,

Ogh jee,hoe dichterbij het kwam hoe erger ik de bevalling vond maar het is mij 100% meegevallen,echt waar!
Laat het gewoon over je heen komen...
en vertrouw op jezelf!
Een vrouw heeft op dat moment oerkrachten,ik heb ook het boek "veilig bevallen" gelezen van Beatrijs Smulders,heb er veel aangehad!

Meid geniet ervan!
Heel veel succes Marjolein en Daimy(13 weken)
 
Terug
Bovenaan