Hoi Judith,
wat vervelend dat je er zo tegenop ziet.
Tja, het zal sowieso geen feestje zijn, zo'n bevalling, maar het is wel voor een goed doel natuurlijk en miljoenen vrouwen zijn je voorgegaan dus het moet te doen zijn.
Maar op dit soort reactie zit je vast niet te wachten.
Je hebt gelijk als je zegt dat angst of paniek de bevalling ophoudt en daarmee dus eigenlijk alles alleen maar erger maakt.
Ik denk dat het goed is om te proberen voor jezelf te verwoorden waar je precies bang voor bent: de pijn, het onbekende, of je genoeg voorbereid bent, of je voldoende steun zult hebben aan je man, wat dan ook.
Pas als je weet wat je angst precies is, kun je volgens mij erover na gaan denken wat je eraan kunt doen. Ofwel: wat is er voor jou nodig om minder angstig te zijn.
Dat hoef je niet alleen te bedenken volgens mij, ook je man en je verloskundige kunnen met je meedenken.
Voor sommige mensen kan het heel geruststellend werken als ze weten dat hun verloskundige eventueel bereid is pijnstilling te geven, of als ze weten dat een goede vriendin stand-by staat voor eventuele extra ondersteuning.
Ik geef zomaar wat voorbeeldjes, ik weet natuurlijk niet wat voor jou werken kan.
Ik zou deze situatie sowieso bij je volgende bezoek met de VK bespreken: je moet nog een aantal weken en het lijkt me niet goed en vooral erg onplezierig voor je als je al die weken nog iedere dag met de bevalling bezig moet zijn.
Sterkte,
N
36 weken