bang voor de bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hai allemaal,

Ik ben nu 38.4 weken zwanger (van m'n eerste kindje) , en behoorlijk bang voor de bevalling!!!
Maar ik zal waarschijnlijk wel niet de enige zijn.
Ik vroeg me dan ook af of je bij een eerste sneller uitscheurd/ingeknipt wordt?
dat lijkt me echt afschuwelijk en ben er behoorlijk bang voor.... en dan ook de dagen erna als je moet plassen enz....
Hoe hebben jullie dat ervaren? Die dan al een kindje hebben?
En misschien wel tips dat ik wat rustiger kan worden, en me erbij neer moet leggen dat ik er toch door heen moet!!!!
pffff   nu ik dit schrijf zit ik alweer met zweet handen...

Liefs, Jennifer
 
hoi jennifer,

spannend dat de bevalling zo dicht bij komt, ik ben nu bijna 39 weken en ook bij mij begint het te kriebelen ook spoken er vragen door mijn hoofd maar ik denk dat je bij een tweede al wat meer weet toch?.
bij de eerste ben ik ingeknipt bij voorbaat omdat het een stuitbevalling was, en ik vond inderdaad de knip/hechtingen heel vervelend achteraf dan he met lopen plassen noem maar op maar dit is een week echt vervelend en dan gaat het beter er zijn zelfs vrouwen die nauwlijks last hebben van de knip.

maak je niet al te bang het komt zo als het komt en anders zijn er nog altijd paracetamolsliefs kim augustusforum
 
Hallo Jennifer,

Ben op 18 juni bevallen van een zoon Guus. En eerlijk gezegd kneep ik hem ook flink voor die tijd. Er is helemaal niemand die je kan uitleggen hoe het voelt en hoe het gaat. En nu ik zelf ben bevallen vind ik het ook best moeilijk om te vertellen wat je eigenlijk voelt. Ik ben 18 uur onderweg geweest. Kreeg een infuus om de ontsluiting te bevorderen, ben ingeknipt en Guus is met de vacuum gehaald. Eerlijk gezegd vond ik dat infuus het vervelendst. De weeen worden opgeschroefd en je hebt er geen controle over. Best heftig dus. De rest knip, vacuum enz enz enz vond ik niet zo erg. Was erg blij dat ik mocht gaan mee persen en dat Guus gezond ter wereld is gekomen. Van de  hechtingen heb ik niet veel last gehad. Alleen toen de hechtingen er bijna uitmochten begon het te trekken en dat was niet zo prettig. De verloskundige komt je dan ook echt van je hechtingen verlossen. Heerlijk was dat.    Nu 8 weken later kan ik me bijna niet meer inbeelden hoe het voelde en volgens de gynaecoloog heb ik niet de  makkelijkste bevalling gehad. Heb geen pijnstilling gehad alleen een verdoving toen ze ging inknippen. Voel je niks van want dat doet ze in een wee. Verder kan ik je alleen sterkte wensen ieder mens is natuurlijk verschillend. Zo heb ik het ervaren en ik hoop dat jij achteraf ook zegt het viel mee. Maar dat is afwachten. Laat het over je heen komen verzet je er niet tegen.
Ik wil zeker nog een tweede dus..............

Succes Groetjes Bianca
 
bedankt voor jullie reacties...

pfff zal het toch maar moeten afwachten he?
Het klinkt ook allemaal zo eng, knip, vacum spuiten enz...maar ja jullie hebben het ook overleeft  he?!
En inderdaad kan daarna lekker aan de pijnstillers....

Liefs, Jennifer
 

Hoi Jennifer,

Bij mijn volgende bevalling reken ik op een dag de meest erge buikkrampen die ik ooit hebt gehad en daarna een paar weken rustig bijkomen met wat kleine ongemakjes. Over knippen, scheuren, spuiten, hechten, enz. zou ik me niet druk maken. Mijn ervaring is dat ik daar helemaal niets van heb gevoeld, terwijl ik me vooraf hier het meest druk over maakte. De weeen waren daarentegen heel pijnlijk en dat had ik niet verwacht. Zorg voor voldoende peptalk en steun van iemand tijdens je bevalling, want dat trekt je erdoor heen.

En een waarheid als een koe; niemand kan je eigenlijk vertellen hoe het is en of het pijn doet, want iedereen ervaart het weer anders. Ik wens je een voorspoedige bevalling toe met weinig pijn. Misschien kun je nog op het forum laten weten hoe je het ervaren hebt.

Groet
Lies
 
Hoi Jennifer

Inderdaad iedere bevalling is weer anders.   Bij de geboorte van mijn eerste kindjes ben ik ingeknipt en ze is met de vacuum gehaald. Ik ben iemand die niet zo goed tegen ziekenhuizen kan enzo en prikken...iek!! Maar op t moment dat ik aan t bevallen was en ze zeiden tegen me dat ze in gingen knippen riep ik dat alles best was..niks voor mij maar heb er echt niets van gevoeld. Tuurlijk na je bevalling doet het wel zeer...goed naspoelen met lauw water en 2 a 3 keer in een badje gaan zitten met groene badedas en t is zo over...dus daar zou ik me niet te veel zorgen om maken.   Ga mee in de pijn die een bevalling met zich mee brengt..verzet je er niet tegen..kost te veel energie.   En voor je het weet heb je je kleintje in je armen en dat is waar je t voor doet!!!! probeer die gedachtte vast te houden...dan komt t echt goed...!!!\


groet Jess
(okt forum en zwanger van de derde)
 
Hoi Jennifer,

Ik ben 13 weken geleden bevallen van mijn eerste zoontje en ik heb anderhalf
uur persweeën gehad, t ventje kwam er telkens met zn koppie uit en ging weer
terug, maar is er uiteindelijk met een handje naast zn hoofd uitgekomen!

Ik kreeg 6 oppervlakkige hechtingen! Echt,  ik voelde van het hechten
bijna niets, het kriebelt het een beetje, het losknippen van de knoopjes voel
je ook niet. Ik had de dagen erna wel moeite met zitten.
En ik zag ook vreselijk op tegen knippen, hechten etc.
Oja, ik vond het prettig om onder de douche te plassen, zodat 'de boel' gelijk
schoon gespoeld werd!

Probeer je niet te druk te maken, geen bevalling is vergelijkbaar, maar
het kan dus echt reuze meevallen!

Succes en geniet van je zwangerschap!
 
Bedankt allemaal voor het reageren.....
Sta nu echt elke ochtend weer op met het iedee van: nou zal ze vandaag komen? En vannacht is er niks gebeurd....
Ik merk wel dat ik nu het wat meer over me heen laat komen...het moet toch!!!
En als veel mensen zeiden ben je het nog niet zat? Had ik zoiets van mwah liever dit dan bevallen.... nou kan nu wel zeggen van kom maar heb er genoeg van,wil je zien voelen en ruiken, ik kan nu echt niet wachten tot ze der is.

Me zus en me mams, zijn ook bij de bevalling om me te steunen, en die beginnen nu ook met de dag gestesser te worden, bij elk telefoontje slaat hun hart over enz... wel leuk ook...

En me man natuurlijk ook, heeft allemaal rare tiks en is ook vollop zenuwachtig, hij is chef-kok en normaal mag je je telefoon dan niet in de keuken bij je houden, maar hij nu dus wel, en als zijn telefoon dus afgaat is hij weer helemaal van zijn apropo.....
En vanmiddag belde ik m dus (ik zou m alleen op zijn mobiel bellen als het was begonnen, en voor minder belangrijke dingen gewoon naar de telefoon van de zaak) Maar had er dus helemaal geen erg in, en hij nam dus helemaal zo op van ja nu!! ik kom !!! word vader!!! ahhhh lekker stom dus van me....

Hebben jullie ook van die dingen?
Das aan de ene kant dan ook wel weer leuk, iedereen echt iedereen is er mee bezig,
 Maar ja is een heel verhaal geworden, en kan ook zo door blijven schrijven (zal ook wel dat knagend/zenuwachtig gevoel zijn wat ik al dagen heb van binnen), hoop dat jullie een beetje  snappen wat ik bedoel?

Liefs, Jennifer 39 weken

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan