Hallo dames
Zoals ik al schreef in de topic van Esme, worden mijn angsten voor de bevalling steeds meer.
Ik zal kort even vertellen hoe mijn eerste bevalling was.
Ik was uitgeteld begin juli (hittegolf).
Omdat de baby groot was, was ik onder behandeling van de gyn. Iedere keer als ik op controle was, had ik een andere arts in opleiding.
Ze hadden allemaal hun mening klaar over onze reus (zo werd hij genoemd en wij werden er erg bang van).
De KS zou plaatsvinden op donderdag en in die nacht braken mijn vliezen.
Dus naar ZH (weer andere arts die nergens van op de hoogte was).
De weeen kwamen gelijk. Pas om 14.30 (we waren 's nachts om 3u in ZH) kwam er voor het eerst iemand kijken hoeveel ontsluiting ik had.
Toen ging alles heel snel.
Ik had onvoldoende vorderingen en er werd direct besloten tot een KS omdat hij zo groot was.
De ruggenprik ging niet goed. Drie keer toe werkte hij niet en de vierde keer schoot hij omhoog, waardoor ik onvoldoende zuurstof kreeg. Zo benauwd, ik dacht dat ik doodging....
Gelukkig ging de KS verder goed, ik heb alleen veel bloed verloren.
Het vervelende daarvan vond ik dat ik zolang in ZH moest blijven.
Daarom ben ik nu bang voor herhaling en bang dat ik mijn zoontje lang moet missen.
Zou graag jullie tips en adviezen krijgen. We gaan nu ook een geboorteplan maken, dus hopelijk hebben we meer dingen in de hand.
Bedankt voor het lezen...
Groetjes
Margo
Zoals ik al schreef in de topic van Esme, worden mijn angsten voor de bevalling steeds meer.
Ik zal kort even vertellen hoe mijn eerste bevalling was.
Ik was uitgeteld begin juli (hittegolf).
Omdat de baby groot was, was ik onder behandeling van de gyn. Iedere keer als ik op controle was, had ik een andere arts in opleiding.
Ze hadden allemaal hun mening klaar over onze reus (zo werd hij genoemd en wij werden er erg bang van).
De KS zou plaatsvinden op donderdag en in die nacht braken mijn vliezen.
Dus naar ZH (weer andere arts die nergens van op de hoogte was).
De weeen kwamen gelijk. Pas om 14.30 (we waren 's nachts om 3u in ZH) kwam er voor het eerst iemand kijken hoeveel ontsluiting ik had.
Toen ging alles heel snel.
Ik had onvoldoende vorderingen en er werd direct besloten tot een KS omdat hij zo groot was.
De ruggenprik ging niet goed. Drie keer toe werkte hij niet en de vierde keer schoot hij omhoog, waardoor ik onvoldoende zuurstof kreeg. Zo benauwd, ik dacht dat ik doodging....
Gelukkig ging de KS verder goed, ik heb alleen veel bloed verloren.
Het vervelende daarvan vond ik dat ik zolang in ZH moest blijven.
Daarom ben ik nu bang voor herhaling en bang dat ik mijn zoontje lang moet missen.
Zou graag jullie tips en adviezen krijgen. We gaan nu ook een geboorteplan maken, dus hopelijk hebben we meer dingen in de hand.
Bedankt voor het lezen...
Groetjes
Margo