Bang voor de toekomst: zwanger worden na twee miskramen

<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik heb in maart 2019 en in oktober 2019 tweemaal een missed abortion gehad, beiden met 10 weken echo ontdekt. De eerste was een leeg vruchtzakje, bij de tweede hadden we met 7,5 weken een hartje zien kloppen en dat is helaas met ongeveer 8/9 weken gestopt met groeien. Bij beide miskramen uiteindelijk een curretage gehad. Al met al een erg moeilijk jaar met veel verdriet en angst. In het ziekenhuis hebben we een tweetal onderzoeken laten doen, 1 voor chromosoomafwijkingen en 1 voor bloedstollingsproblematiek. Beiden kwam niets uit, aan de ene kant natuurlijk een opluchting, aan de andere kant is geen aanwijsbare oorzaak ook eng. Want het kan zo nog een keer gebeuren, het voelt een beetje als gokken. </p><p>Ik wil graag weer zwanger proberen te worden. Ik ben inmiddels 33, mijn man 36. We hebben geen tien jaar meer en we willen ontzettend graag een kindje samen. Ik ben alleen zo bang voor wat er misschien nog komen gaat. Ik wil het zo graag, maar het verdriet en de lichamelijke klap (ik heb na de curretage en bijbehorende narcose een longontsteking gehad waar ik maanden mee zoet ben geweest en het heeft me emotioneel erg uit balans gebracht) zorgen ervoor dat ik veel angst heb voor nog een miskraam, en erg bang ben voor echo's, omdat we beiden keren bij een 10-weken echo het verdrietige nieuws hoorden. Zijn er meer vrouwen die iets soortgelijks hebben doorgemaakt? Hoe ga je om met de angst en stress? Hebben jullie uiteindelijk een gezond kindje gekregen? Hoelang duurde dat? Ik zou zo graag ervaringen uitwisselen, niemand in mijn omgeving heeft hetzelfde doorgemaakt. Het voelt soms zo eenzaam, ik kan mijn emoties nergens kwijt. Al mijn vriendinnen hebben kinderen en worden probleemloos zwanger (en blijven dat ook). </p><p>Alvast bedankt voor jullie antwoorden,</p><p>Liefs</p><p>Robin</p>
 
Wat verschrikkelijk zeg. Ik kan me helaas heel goed inbeelden hoe je je voelt.
Ik heb zelf in een kleine 2 jaar tijd ook 2 miskramen gehad en daarna nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Beid miskramen waren ook weer totaal anders en er was dus ook geen duidelijke reden waarom het mis ging.
Elke zwangerschap voel je je eerst helemaal gelukkig maar je voelt tegelijkertijd ook die angst. Het is heel moeilijk maar je weet dat je op een natuurlijke manier zwanger kunt worden en dat heeft mij wel geholpen in het hele proces.
Uiteindelijk na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap gelijk de eerste maand zwanger geraakt en inmiddels een kleine meid van 7.5 maand. Wel blijven de zwangerschappen niet onbezorgd maar zodra je buik begint te groeien en je de baby voelt schoppen in je buik dan stelt dit al erg gerust. 
Heel veel sterkte en hopelijk is het jullie ook gauw gegunt. 
Liefs 
 
Bah wat een nare ervaring!
wij hebben bij de 20 weken echo geen goed nieuws gehad en de zwangerschap moest met 23 weken worden afgebroken na de uitslagen van wat onderzoeken.
hierna nog lang lopen zeuren met buikpijn en grote stolsels verloren. Pas na 11 weken na de bevalling ben ik van binnen schoongemaakt. Hierna 2x ongesteld geweest en daarna toch weer zwanger geworden.
nu ben ik bijna 38 weken zwanger. Er is niets mooier dan weer zwanger te raken. Wel een erg angstige en onzekere zwangerschap. Elke echo en afspraak ben ik gigantisch zenuwachtig en als er ook maar iets afwijkt ben ik gelijk in paniek. Zo had ik bijv gisteren een controle en had ik een te hoge bloeddruk en eiwitten in de urine. Meteen door naar t ziekenhuis... gelijk paniek terwijl het een veel voorkomend iets is. En er is dus ook niks aan de hand.
zou je het advies willen geven om proberen de volledige vertrouwen in je lijf te krijgen. Zo veel vrouwen krijgen na zulke ervaringen toch gezonde kindjes. En het is een feit dat je zwanger kunt raken. Dus dat is al een fijn teken. 
Heel erg veel succes!
 
Ik weet helaas hoe het is en het is ontzettend verdrietig en onzeker. Je zit er midden in dus alle goed bedoelde tips zijn lief maar helpen je misschien niet. 
Ik heb helaas in 2015 2 x een MA gehad met curretage. Wel met een roesje en geen narcose. Toch bleef ik hoop houden. Ik kon goed praten met lotgenoten uit mijn omgeving en gaven de beste “tips”. Ooit zei iemand die 2x miskramen had gehad en 3 gezonde dochters op dat moment; houd moed, geef niet op als de wens groot is! 
Men nu kan ik deze bemoedigende tip doorgeven. In 2016 moeder geworden van dochter 1 en nu uitgerekend in april van dochter 2! Geef niet op! Houd moed! 
 
Bah wat verschrikkelijk! 
Zelf heb ik een miskraam gehad, kloppend hartje gezien bij 7 weken en bij 10 weken echo te horen krijgen dat het hartje niet meer klopte, daarna gecurreteerd. Het was voor me mentaal een grote klap, had 3 jaar gewacht met weer zwanger te raken omdat ik zo angstig was dat het weer wat gebeurt. 
Op een gegeven moment kon ik het loslaten en probeerden we weer zwanger te raken. Vrij snel werd ik zwanger alleen liep me zwangerschap heel erg moeizaam. Het was voor fysiek en mentaal beide heel zwaar geweest maar ik heb nu een gezond kind van 4 maanden. Dus hou moed, het komt wel goed! 
 
Bah wat verschrikkelijk! 
Zelf heb ik een miskraam gehad, kloppend hartje gezien bij 7 weken en bij 10 weken echo te horen krijgen dat het hartje niet meer klopte, daarna gecurreteerd. Het was voor me mentaal een grote klap, had 3 jaar gewacht met weer zwanger te raken omdat ik zo angstig was dat het weer wat gebeurt. 
Op een gegeven moment kon ik het loslaten en probeerden we weer zwanger te raken. Vrij snel werd ik zwanger alleen liep me zwangerschap heel erg moeizaam. Het was voor fysiek en mentaal beide heel zwaar geweest maar ik heb nu een gezond kind van 4 maanden. Dus hou moed, het komt wel goed! 
 
Heel erg naar om dat mee te maken. Ik heb in 2019 4 miskramen gehad. Ik heb me eraan vastgehouden dat het echt gewoon dikke, vette pech was. De kans op een miskraam is gewoon best groot helaas. Het is een ongrijpbaar iets, hoe gezond je ook leeft. Natuurlijk had ik er veel verdriet van, maar ik kon het iedere keer goed een plekje geven. 
Inmiddels ben ik toch 24 weken zwanger en het gaat hartstikke goed. Nipt was goed, 20 weken echo was perfect, het mannetje groeit hartstikke goed. 
Zelf ben ik overigens ook 33 jaar en dit is onze eerste.
Echt tips geven om de angst los te laten kan ik niet. Ik denk dat het ook heel erg persoonlijk is in hoe je het allemaal ervaart. Maar wat ik je wel mee kan geven is dat het dus echt goed kan komen. Zelfs na een berg miskramen. 
Wat ik wel heb gedaan is bij deze zwangerschap al met 6 weken de eerste echo en tot en met de 12 weken ben ik iedere week geweest. Vanwege mijn vorige miskramen mocht dit ook gewoon voor mijn gemoedstoestand. Dat was erg fijn en iedere echo kreeg ik meer vertrouwen. Inmiddels geniet ik er ook echt van. 
 
Voor mijn dochter heb ik ook een miskraam gehad met een onverklaarbare oorzaak en daarna heeft het 25 maanden geduurd voordat ik weer zwanger werd dus ik was ook doodsbang dat er iets aan de hand was. Maar ik heb toen een hele makkelijke zwangerschap gehad.
 
Terug
Bovenaan