Bang voor de toekomst: zwanger worden na twee miskramen

Hier ook 2 miskramen, bij 6 en 11 weken. Hierna snel weer zwanger geraakt en nu is mijn docht 14 weken.
Roze wolk hebben we nooit meer op gezeten. We leefden van week tot week. 
Ik heb zelf nooit het idee gehad dat het niet goed zou komen. Dit komt mede doordat ik een vriendin had die 8 miskramen heeft gehad en nu 3 gezonde kinderen. 
Geduld.... ik was bij de bevalling net 35.
 
Heel erg bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Het doet me verdriet om te lezen wat jullie allemaal door hebben moeten maken, maar het geeft ook hoop voor de toekomst, omdat er uiteindelijk wel zwangerschappen zijn gekomen die zijn blijven plakken.
 Zo fijn om uit te kunnen wisselen met vrouwen die het begrijpen. Ik ga naar een psycholoog om er ook over te praten, misschien niet onverstandig. Hebben jullie iets gedaan om met de angst om te gaan?   
 
Iedere week een echo inplannen en verder heel veel met mijn vriend en ouders gesproken over mijn angst. En het proberen te relativeren. Maar ik snap heel goed dat niet iedereen dat kan. Ik heb me er altijd aan vastgehouden; met mijn lichaam is niks mis, ik kan gewoon zwanger worden gelukkig. Miskramen komen heel erg vaak voor helaas en de natuur doet zijn werk. Als er iets mis gaat met het vruchtje zorgt de natuur ervoor dat de zwangerschap afgebroken wordt. Daar doe je helaas niets aan. Ik heb altijd wel vertrouwen gehouden dat er een plakkertje zou gaan komen. En dan nog was het steeds spannend. Ik leefde van echo naar echo en toen kwam de nipt en toen de 20 weken echo. Het is iedere keer wel iets. Maar ik merkte wel dat mijn vertrouwen steeds meer begon te groeien. Inmiddels voel ik de kleine iedere dag lekker schoppen en doen. Dat geeft heel veel rust.  
Ik denk dat je goed bij jezelf na moet gaan wat jij nodig hebt om met de angst om te kunnen gaan. Is dat praten met naasten? Is dat iedere week een echo? Iets heel anders? Die vraag kan alleen jij beantwoorden. En als jij een goed gevoel hebt bij een psycholoog, echt doen. Het gaat om jou.
 
Lieve Haanr, ik heb in 2019 ook 2 miskramen gehad, in maart en in in juli. Was heel zwaar, dus ik begrijp je.
In september weer zwanger geraakt en ben nu 21 weken. Houdt moed, komt goed.
Achtergrond info van mij, heb al wel 2 kinderen, dus ik weet niet helemaal wat je doormaakt. Ben bijna 37, dus leeftijd zou niet uit moeten maken. 
 
Ik ben zelf bijna 18 maar in november 2019 heb ik op 17jarige leeftijd ook een miskraam gehad veel mensen vinden dat ik me aan stel omdat ik nog jong ben, maar ik ben al een tijdje met mijn vriend (23) en we zouden graag een kindje willen toen ik ontdekte dat ik zwanger was waren we super blij ik heb het mijn ouders nooit verteld (ik woon bij mijn vriend) omdat ik bang was dat ze boos zouden worden even later had ik steeds flinke buikpijn en mijn suikers begonnen te schommelen( ik heb diabetes type 1) vervolgens kreeg ik zoveel pijn in mijn buik dat ik wist dat er iets mis was en jha wat bleek volgens het ziekenhuis een miskraam ik ben er nog steeds kapot van en dan krijg ik ook steeds de opmerking stel je niet aan je bent nog jong jha nou en dat ik jong ben geen enkel baby'tje verdient het om te overlijden zelfs niet als het nog niet geboren is een kind is een kind vind ik 
 
Hou moed! Ik heb in een jaar tijd 3 miskramen gehad. "Pech" volgens de artsen na uitgebreid onderzoek. Op dat moment kun je daar helemaal niets mee. Maar de 4de keer was het raak en ik ben inmiddels bij 34 weken zwanger. Waarom nu wel, ik heb geen idee. Ik was 38 toen we begonnen met proberen en inmiddels net 40.
Ik heb ook vanaf week 6 ongeveer elke week een echo gehad tot de eerste termijn echo. Toen nog een keer een "pret" echo met 15 weken.... En daarna begon ik wat te voelen qua beweging. Ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is inderdaad. Zelf kreeg ik na 4 maanden wel het vertrouwen.
 
 
 
In 2017 2 miskramen gehad achter elkaar. Daarna durfde ik een jaar lang niet meer te proberen maar in 2018 was mijn wens groter dan mijn angst. Veel met mijn man over gepraat, hij is heel nuchter. In mei 2018 opnieuw geprobeerd, meteen raak en inmiddels is onze prachtige perfecte dochter net 1 jaar geworden. De eerste periode vond ik zo spannend, maar iets zei me dat deze zwangerschap goed zou gaan terwijl ik dat gevoel in 2017 niet had. Ik heb op dat gevoel vertrouwd en dat gaf mij rust. Hopelijk vind je de moed om te blijven proberen en hopelijk gaat alles snel goed. Veel succes gewenst!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan