bang voor een volgende bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi allemaal,
Ik begin over dit onderwerp omdat ik op de gedachte gebrracht werd door dat andere topic, over een 2e baby.
Mijn hele zwangerschap heb ik me eigenlijk prima gevoeld, wel wat misselijk in het begin maar allemaal prima te doen.
Ik was helemaal niet bang vooor de bevalling. Ik dacht wat miljoenen vrouwen kunnen kan ik ook. Ik ben wel naar zwangerschapsgym geweest geleerd hoe je weeen op moet vangen en zo.
En toen was plots de bevallig daar, 3 weken eerder dan verwacht. Het was werkelijk een hel, maar duurde maar 2,5 uur. Ik had een kerngezonde dochter. Ik ben behoorlijk ingescheurd en de rugweeen waren werkelijk afgrijselijk. er is nooit een pauze tussen de weeen geweest.
Ik moet er niet elke dag aan denken, maar ik zal bij een 2e zwangerschap echt wel bang zijn voor de bevalling.
Dat vind ik erg jammer.
Meestal  kan ik het wel relativeren. 2,5 uur is te overzien, ik bedoel je krijgt er zoiets moois voor terug.
Maar dat hele onbezorgde is er wel van af.
Tijdens de bevalling is ook mijn placenta gescheurd en dat zette me later pas aan het denken.
Ik ben thuis bevallen en dat durf ik misschien om die reden niet meer, maar de bevalling ging zo snel dat ik het ziekenhuis nooit meer gehaald zou hebben.
Dat alles samen spookt geregeld door mijn hoofd als ik aan een tweede baby denk.
Dus: een 2e baby? NU EVEN NIET....
Hoe ervaren jullie dat?
groeten Elke
 
Ik snap het helemaal.
Ook mijn bevalling was geen pretje met uiteindelijk blijvend letsel aan Isabel haar arm.
De volgende x (ik hoop toch wel ooit nog 1 of 2 kindjes te krijgen) zou ik een keizersnee moeten/mogen of bevallen met een heel team om mijn bed.
Beide opties vind ik niks.
Tegen de tijd dat ik zwanger ben en dat duurt vast nog wel een hele poos ga ik eerst eens flink praten met de verloskundige.
Tot die tijd maak ik me maar niet te druk.

Groetjes Sharon mv Isabel 11-10-06
 
Ik heb dat ook heel erg. Mijn zwangerschap verliep super en mijn bevalling had ook erger gekund. Maar als ik nu aan een 2e denk dan bedenk ik me ook dat ik dan weer moet bevallen en dat maakt me best toch wel bang.

Gr. Natasja
 
Mijn zwangerschap is eigenlijk perfect verlopen en de bevalling op zich ook - het was geen superheftige of ellendige bevalling, alleen vond ik het jammer dat ik op het laatst toch naar het ziekenhuis moest. (Ik was bezig om in bad te bevallen thuis nl.)
Ik was van tevoren ook niet bang voor de bevalling, alleen maar erg  benieuwd hoeveel pijn "pijn" nou zou doen. Nou, dat heb ik geweten idd!!!! HET DOET PIJN!!!  Maar ja, dat weet je van tevoren ook!
Dus wat ze zeggen dat een tweede bevalling juist  minder eng zal zijn omdat je al ongeveer weet wat je kan verwachten, dat vind ik dikke onzin!
Ik ben er juist nú bang(er) voor ómdat ik weet wat ik kan verwachten!
Maar dat weerhoudt me niet van een tweede hoor! Integendeel, zwanger zijn vond ik geweldig en hoeveel pijn de bevalling ook deed (dat hoofdje!!! ), ik vond het allemaal toch heel super bijzonder en kan niet wachten tot de tweede keer!

Groetjes Edith
 
zo leuk om de verschillende ervaringen te lezen. Ik had al vaker van mensen gehoord dat ze het persen op het hoofdje zo pijnlijk vonden.
Mijn rugweeen heb ik als zo afschuwelijk pijnlijk ervaren dat het hoofdje ''peanuts'' was.
En zo heeft iedereen zijn verhaal, maar inderdaad ik weet dus nu wat ik kan verwachten en dat is het hem nu juist..
Elke
 
Hoi. Ook ik heb er wel schrik voor. Ik ben nu 6 weken te vroeg bevallen,met 33,5 week braken mijn vliezen. Ik ben daar het meest bang voor,wat als ze de volgende keer nog eerder breken? Niemand kan mij precies vertellen waar het aan gelegen heeft. (de vliezen braken maar kreeg geen weeen) Ik had een blaasontsteking maar daar heb ik niks van gemerkt,dus kun je er niks tegen doen. Ik kan moeilijk elke week een plasje in gaan leveren. Uiteindelijk hebben ze het na 4 dagen ingeleid en dat hoop ik niet meer mee te maken. Teun wou er gewoon nog niet uit! S`ochtends om 7 uur ingeleid en s` avonds om half 8 had ik 3 cm ontsluiting maar wel de weeenstorm. Gelukkig wel een ruggeprik gehad,toen ging het uiteindelijk zo snel dat Teun nog om 23:21 uur is geboren.
Ik zou in jou geval ook goed aangeven wat je wil en vast laten leggen dat als jij het wil een ruggeprik wilt. Bij ons zijn er 3 meiden op de na-gym die de eerste bevalling als een hel hebben ervaren en nu meteen een ruggeprik kregen,nog voor de weeen echt begonnen. Groetjes Mikkie.
 
Hoi hoi,

Ik zou het zo weer doen.
´De eerste keer kreeg (2,5jaar terug) kregen we een 2ling die ook via de ´gewone ´ weg zijn geboren, en Phoebe (5maanden) is ook ´gewoon ´ geboren.
Ik vond de 2e keer pijnlijker, maar dat komt om dat Phoebe 6pond was en Ginger en Mike waren allebei rond de 4pond dus dat is wel een verschil. En ja het hoofdje is het moeilijkst, maar infeite moet je er niet teveel bij stil staan denk ik, ik keek naar het gene dat ik er voor terug kreeg. Voor Sharon is het anders denk ik, met het armpje van Isabel, dat hebben ze gewoon echt verkeerd gedaan.
Ik ben ook wel een stukje uitgescheurd bij de bevalling van Phoebe, tuurlijk lekker is anders, en nogmaals je krijgt er zoveel voor terug.
Ik had op het laatst ook een weeenstorm die ik haast niet weg gepuft kreeg, maar toch was ik het alweer snel vergeten.
Het is dat we nu 3kids hebben en hoeft het van mij niet meer hoor, maar je weet het nooit, zeg nooit, nooit.

Liefs,

Rachel
 
Hoi!! (en wat interessant om dit allemaal te lezen)

Ook mijn zwangerschap was voorbeeldig!!! Maar de bevalling was echt "from hell" hahaha
Nu lach ik er wel om, maar toen echt niet: Ik zou dus thuis bevallen... op 3 oktober 2006 braken mijn vliezen en s'Nachts om 1.30 (4 oktober 2006) begonnen de weeen.
Om 2.45 toch maar alvast de VK gebeld , en ik stond onder de douche.. pffff wat viel dat even tegen zeg!! Ze ging toucheren en ik moest me geen illusies maken zei ze... Hmm ik had dus al 4 cm ontsluiting en zeer onregelmatige weeen, na 30 minuten ging ze weer voelen... bleek het al 7 cm te zijn!!   En als grote domper bleek mijn dochter verkeerd te liggen... Teentjes eerst  een andere VK opgebeld en is ook gekomen (omdat ze twijfelde... GRRRR )
Met spoed naar het ZH, en daar aangekomen was de ontsluiting te ver om nog enige vorm van pijnstilling te kunnen krijgen, ik heb de volledige stuitligging ZELF eruit geperst, met de nodig rug-buik- en beenweeen.  
Normaal heb je van te voren indalings-pijn, heb ik dus nooit gehad... en het hoofdje als laatste eruit persen is echt geen pretje..
Maar ja, al met al een gezonde dochter (nu 6 maanden) en al na de bevalling zei ik al tegen mijn man: wanneer komt de volgende?? Ik zou het zo overdoen.
Wel heb ik een aantal maanden voor het slapen gaan een soort flash-back gehad.. continue de bevalling herleven zeg maar.
Maar bij mij spelen de gedachte voor een volgende al heel lang, als mijn man groen licht geeft.. doe ik het gelijk weer! Hahaha hij heeft denk ik op het moment meer een "trauma" aan over gehouden dan ik

Nu best een lang verhaal geworden zie ik... hahaha
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan