bang voor reactie ouders

[Anoniem]

Hey hey,

Ik was ookals de dood voor de reactie van mijn ouders.
Ik ben tenslotte pas 23 .
Mijn ouders hadden al zovaak gezegt dat ze echt nog geen opa en oma willen zijn.
En dat we het eerst financieel even op een rijtje moest hebben bla bla bla.
Maar nu we het verteld hebben vinden zo het toch zoooooo leuk. Ze hebben het ook al tegen iedereeen verteld . En wij wouden juist nog even wachten met vertelllen omdat het vandaag pas 7 weken is.
Maar goed zo leuk vinden ze het dus dat ze echt hun mond niet kunnen houden.
Helemaal voor niks in de zenuwen.

Liefs Bontrie

 

[Anoniem]

Hoi Willeke,

Een herkenbaar verhaal. Mijn ouders zijn ongeveer net zoals die van jou ingesteld.
Ook ik heb het heel moeilijk gevonden om het hen te vertellen, omdat ik erg bang voor hun reactie was. Toen ik het ze vertelde reageerde mijn   vader heel anders dan ik verwacht had. Hij had de instelling dat het wel allemaal goed zou komen, hij vond het alleen nog wat vroeg (aangezien ik 25 ben en ik nog niet zo lang een relatie heb).
Met mijn moeder heb ik echter een behoorlijke ruzie gehad. Zij stak niet onder stoelen of banken hoe ze erover dacht en begon zelfs over een abortus.  Iets wat je niet wilt horen als je zelf ontzettend blij bent met de zwangerschap.
Gelukkig is ze nu compleet bijgedraaid en verheugd ze zich op haar eerste kleinkind. Ze houdt me nu zelfs goed in de gaten dat ik niet te zwaar til en andere 'rare' dingen doe.
Ik kan je geen tip geven hoe je het aan moet pakken, maar blijf in ieder geval wel achter je eigen beslissing staan. En je ziet... uiteindelijk kan het toch goed komen.
Ik wens je heel veel succes met het te vertellen.

Groetjes Marielle

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik heb het inmiddels een weekje geleden verteld, de reactie van mijn vader was heel relaxt eigenlijk, maar mijn moeder liet al haar emoties gewoon gaan. Ze begon gelukkig niet over abortus, maar ze vond het echt een domme beslissing van  ons.
Ik ben deze afgelopen week door een spiraal van emoties gegaan door de reactie van mijn ouders. Eerst was ik boos en verdrietig, een dag later begreep ik het wel, maar naarmate alle andere mensen om mij heen heel leuk reageerde en mensen met kaartjes en cadeautjes aan kwamen begon ik het steeds moeilijker te vinden dat juist mijn ouders zo vervelend gereageerd hadden.
Mijn moeder vind het nu zelf ook heel erg dat ze zo reageerde en ze kwam gisteren dus ook met een klein cadeautje en lief kaartje. Dat deed me echt heel erg goed.
Iedereen in mijn omgeving vraagt ook meteen: En? Wat vonden je ouders er van? Ik durf dan nooit te vertellen wat ze echt vonden, dus zeg maar dat ze er even aan moesten wennen.

Liefs Willeke