Bang voor tweede huilbaby

Danaantje bizar he hoeveel het voorkomt. Ik heb me ook zo extreem eenzaam gevoeld. Niemand in mn omgeving herkende dit of kon zich inleven. Ook vind ik dat er weinig “professionele hulp” te vinden is.
 
@Rozenmeisje Bedankt voor je tip. Wij zijn indd ook naar een osteopaat geweest maar die vond ook helemaal niets. Alle lichamelijke oorzaken waren uitgesloten voor zover we weten.    
@samsonnn Absoluut. Ik ben echt 8/9 maanden helemaal van de wereld geweest. Wat de mooiste tijd moest zijn was echt mijn donkerste. of mensen die zeiden dat het allemaal wel meeviel terwijl ze mijn dochter misschien maar een uurtje per week zagen, mensen die vonden dat ik zeurde... pfff ik voelde me ook zo doodmoe en onbegrepen en alleen. Die hormonen ook! Vreselijk. Zo verdrietig en depri :( Ik heb zelf om hulp gevraagd en kreeg het toen wel maar denk dat dit een uitzondering op de regel was... als je er naar vraagt hoor je het zoveel! Je gunt het echt je ergste vijand niet! hoop dat het inmiddels weer goed met jullie gaat ?
 
Hmm hier wel hulp soort van gehad maar dat maakte eerlijk gezegd alles erger ? ook bepaalde uitspraken of acties dat ik bij mezelf denk dat zou ik es moeten flikken op mn werk. Mensonterend. Ach ja het is gelukkig geweest. Maar merk wel dat ik een beetje het vertrouwen in de mens kwijt ben geraakt, ook indd mn intuitie en het vertrouwen op mezelf. Door deze extreem positieve ervaring die ik nu mag meemaken merk ik eigenlijk pas hoe diep het zat en hoeveel positieve stappen ik nu zet.
 
Maar hier gaat het nu dus top! Wel druk, en bij vlagen vind ik het echt pittig maar het weegt absoluut niet op tegen alle gezelligheid die ik nu ervaar ? heb eigenlijk meer werk aan mn peuter dan aan de baby soms ??? hoe gaat het nu met jullie dochter?
 
Terug
Bovenaan