Ik ken dit. En ik ben inmiddels bijna 31 weken. Het is wel minder geworden, maar toch in mn achterhoofd blijf ik angstig. Er kan nog zoveel gebeuren, en de kans dat het goed gaat is waarschijnlijk groter maar stel je voor. Ik geniet nu wel heel erg, want je hebt het toch (tot op zekere hoogte uiteraard) niet in de hand. Klinkt heel cru, maar zo ben ik er inmiddels wel tegenaan gaan kijken, anders zou ik de hele zwangerschap mega angstig zijn.