Bang

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb sinds een paar dagen een angstig gevoel. Ik ben bang dat het mis gaat. Waarom ik dit voel is niet te verklaren want ik heb geen bepaalde klachten die daar op wijzen. Maar toch heb ik een naar en angstig gevoel.

Ik ben nu in mijn zevende week en het gaat allemaal eigenlijk zo goed dat ik eigenlijk niet moet klagen. Maar ja ik kan er niets aan doen. Misschien is het angst om weer zoveel verdriet te hebben of angst dat deze mooi droom een nachtmerrie wordt???? ik weet het niet of zijn het gewoon hormonen? Zijn dit normale angsten in een vroege zwangerschap? Wie herkent dit?

Ik weet dat ik me niet zo aan moet stellen en ik probeer van elke dag te genieten dat heb ik nu wel geleerd maar het blijft moeilijk. Vind het dood eng om iets te kopen voor de kleine dat doe ik dus ook nog niet.

Liefs van Bibi.
 
Hoi Bibi,

Wat rot voor je dat je je zo angstig voelt! Dat is inderdaad niet prettig..maar gelukkig voel je je goed toch? vertrouw op je eigen lichaam! Met hoeveel weken ging het de vorige keer mis? Ik kan mij voorstellen als je dat al eens hebt meegemaakt je er toch wat angstiger tegenover staat! En dan is er ook nog geen mei-forum, waar je je gevoelens en angsten kunt delen...blij gewoon maar zolang hier schrijven hoor dat lucht op!

Ik voel mij ook prima en ben ook niet echt bang dat het fout gaat...al flits dat natuurlijk ook wel eens door mijn hoofd!

Meissie, hou je rustig!!

Liefs, moi xxx
 
ik denk dat het normaal is want ik ben nu 22 weken zwanger van een tweeling en daar zijn meestal meer complicaties bij dan bij een kindje en ik maak me ook zorgen de ene dag iets meer dan de ander maar verder gaat het met mij ook goed dus ik zou zeggen geniet er maar van
 
Hoi Bibi,

Dat is best heel normaal hoor lees en hoor ik overal. Ik heb het zelf ook, omdat je zo vaak hoort dat het mis gaat...erg is dat hè. Ze zeggen dat je er niet aan moet denken maar dat gaat vanzelf ;)
En dingetjes kopen dat wilde ik ook nog niet, maar mijn schoonmoeder heeft al een draagzak gekocht, een positiebroek(veeeeel te groot haha) en de buurvrouw ligt 's nachts wakker hoe ze onze babykamer gaat inrichten. Ik krijg van iedereen leuke reacties en kadootjes, allemaal zo fantastisch maar dat terwijl ik officieel nog maar 5,5 weken zwanger ben! Stel je voor dat het mis gaat, dat weet iedereen dan ook...Het nieuws is als een lopend vuurtje gegaan, dat hou je bijna niet tegen.
Toch blijf ik afwachten en ervan genieten en het beste van maken. Moet jij ook doen!
Ik snap het wel, je hebt al eerder een miskraam gehad maar....

Hoe lang ben je nou zwanger dan?

Heel veel liefs en sterkte Barb
 
Heel vervelend dat je je zo voelt. Ik moet zeggen dat ik zelf ook wel bezorgd was in het begin want je voelt tenslotte niks. Ik had ook niet veel klachten eigenlijk.

Ikzelf heb geen enkele aankoop gedaan voordat ik de drie maanden voorbij was. Daarna had ik eigenlijk vrij snel op de marktplaats het kamertje gevonden dat ik heel graag wilde hebben. Ik heb het ook gekocht maar was toch nog bang dat het mis zou gaan ofzo. Ik ben nu 38 weken en ben er bijna.........maar nog niet helemaal, ik zal enorm blij zijn als ik de kleine gezond en wel in de armen kan sluiten. Ik denk dat het er tot op zekere hoogte wel bijhoort, die angst, het moet alleen niet allesoverheersend worden want dan vormt het een probleem.

groetjes, Jane 38+1
 
Hoi Bibi,

Ik herken je angst zo ! Bij mij is het ook eerder fout gegaan. Ik voelde me toen op en top zwanger, maar door de echo kwamen we erachter dat het al met ca. 5,5 week fout was gegaan ! Wat voel je je dan in de steek gelaten door je lijf. Ik ben nu weer zwanger en kan pas sinds vorige week genieten. Toen hadden we de echo en bleek alles perfect in orde te zijn, ik was zelfs al 13 weken i.p.v. 12 weken ! Het grote genieten is nu dus eindelijk aangebroken, maar ik begrijp je angst dus heel goed. Ik heb overigens pas na deze echo voor het eerst een schattig jasje voor onze uk durven kopen, daarvoor bleef ik ver uit de buurt van alle winkels. Het is zonde als je die eerste tijd zo in angst zit, maar helaas ik heb geen tips voor je om die angst te onderdrukken. Veel sterkte en ik hoop dat je snel een goede echo zal krijgen en kan gaan genieten van het wondertje in je buik !

Liefs,
Luna

 
Ik herken het helemaal. Ik ben nu 18w. maar de eerste 13 weken, was ik haast aan t doemdenken. Dacht gewoon dat het mij niet gegund zou zijn. Maar als je voor het eerst de echo of hartslag ziet/hoort, veranderd dit en begon, bij mij tenminste, het vertrouwen te groeien. Nu maak ik me alleen de 'gebruikelijke zorgen'. Je moet vertrouwen in je kindje hebben.
 
Mijn moeder heeft een doodgeboren dochtertje gekregen met 40wk, een vriendin van me heeft haar dochtertje verloren met 35wk, mijn schoonzus heeft onlangs een miskraam gekregen met 10wk en ik heb een miskraam gehad met heel kort 5wk. Dus lezen dat ik nogal een bagage meedraag van wat ellende op dit gebied. Om me heen zijn ook gezonde baby's geboren maar dat vergeet je sneller die nare dingen gaan met je mee dragen.

Maar we blijven hopen en zorgen dat die angsten "gezond" blijven. Ik weet natuurlijk dat ik het wel in mijn achterhoofd blijf houden maar ik ga toch proberen om deze wat meer opzij te zetten. Fijn en bedankt voor jullie lieve berichtjes. Morgen moet ik al naar de verloskundige (vroeg he)! en zal ik dit eens met haar bespreken.

Liefs Bibi 6wk 1dg
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan