bang

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,
Ik ben bijna 22 weken zwanger en mijn eerste nachtmerrie over de bevalling is een fijt.
Het is echt iets waar ik met angst naartoe leef, ik kijk weleens bevallings verhalen, zodat ik misschien zie dat ik er niet zo bang voor hoef te zijn, maar in amerika en de rest van de landen krijgen ze allemaal een ruggenprik, dus ja ik heb daar niet zo heel erg veel aan, want dat is iets wat ik dus absoluut niet wil.
Weet iemand eenmanier om van die angst af te komen, of tenminste dat ik wat positiever er over ga denken?
Ik wil trouwens thuis bevallen, dat lijkt me toch wel het fijnste.

groetjes monique
 
Hoi Monique,

Ten eerste wil ik zeggen dat je je angst zeker met je verloskundige moet bespreken. Misschien weet zij een manier om van je angst af te komen en kan ze je goed begeleiden van nu tot en met de bevalling.

Ten tweede vind ik zelf dat je helemaal niet zo bang hoeft te zijn. Je weet immers niet wat je te wachten staat en niet alle bevallingen zijn even erg en even pijnlijk. De mijne viel reuze mee en om je enigszins gerust te stellen zal ik er in het kort even over vertellen.

Ik was 38 + 1 toen om 18.15 uur plotseling mijn vliezen braken. VK gebeld en die zei dat ik maar gewoon moest wachten tot de weeen begonnen (vruchtwater was helder). Tegen 21.00 uur kreeg ik een krampachtig gevoel en ik had echt zoiets van: is dit het nou? Ja dus, de weeen werden al vrij snel wat heftiger en ik dacht ik ga nog even lekker onder de douche. Dat was wel lekker, maar ik merkte dat het heel snel ging. Er zat weinig tijd tussen de weeen. Na de douche op bed gaan liggen en mijn man heeft de VK gebeld. Ik kreeg toen al persweeen en dat vond ik nog het lastigste om die tegen te houden, maar het was te doen. Toen de VK er was zag ze het hoofdje al en ik mocht meteen persen. Om 23.12 uur is onze dochter geboren. Al met al heel snel gegaan dus en ik vond het een prachtige ervaring. Het is toch zo mooi als dat kleintje op je buik ligt. Dat is met geen pen te beschrijven.

Ik heb dus heel kort weeen gehad en vond de pijn goed te dragen. Zo kan het dus en wie weet staat jou ook een soortgelijke bevalling te wachten. Omdat je dit niet weet van te voren zou ik het gewoon heel rustig op me af laten komen en zoals ik zei: je angst bespreken met je VK. Ik wens je heel veel succes!

Groetjes,
Jacqueline
 
Hoi Monique,

Ook ik ben niet zo happig om te bevallen. Ik heb niet zo'n makkelijke bevalling gehad van de eerste. Waarom bespreek je niet de mogelijkheden met je VK.

Ik krijg nu tijdens de ontsluitingsfase een ruggeprik (niet alle ziekenhuizen doen dat maar je moet gewoon even goed zoeken) Tijdens de persweeen wordt de vloeistof dan teruggedraaid zodat ik de persweeen goed kan voelen.

Zo gaat dat inderdaad in Amerika ook, en daar is niks mis mee. trouwens, zo gaat het tegenwoordig in alle Europese landen. alleen in Nederland en in ontwikkelingslanden beval je nog "natuurlijk".

Het gaat hier wel om de waardigheid van de moeder. De pijn is absoluut onnodig tegenwoordig. Dus waarom maak je het jezelf moeilijk? ga gewoon voor een ruggeprik in het ziekenhuis, we leven niet meer in de middeleeuwen.

veel succes!

groetjes Sarah
 
Ik denk dat het goed is je angst met de VK te bespreken, en misschien heeft zij nog tips over hoe je het beste ermee om kan gaan.

Zit je al op een zwangerschapscursus of yoga? Als je een beetje voorbereid bent op de bevalling is het misschien al een stuk minder angstig.
Ook zou je met de VK mogelijkheden van pijnstilling kunnen bespreken. Er zijn volgens mij ook wel dingen die je thuis kunt doen, zoals zo'n geboorte-TENS (heb daar zelf geen ervaring mee, maar je VK vast wel).

Ik heb overigens zelf ook een periode gehad dat ik me wat zorgen maakte over de bevalling, maar inmiddels is dat helemaal over. Ik ga ervan uit dat het pijnlijk zal zijn, maar aan de andere kant is het een pijn waarvan ik ook weet dat die een bepaald nut heeft en dat er een einde aan zal komen.
Ik probeer de bevalling te zien als het einde van mijn zwangerschap, daarna heb ik eindelijk mijn baby in mijn armen, en dat is toch waar ik het voor doe.
Bovendien hoor ik van veel vrouwen dat ze kort nadien de pijn al voor een groot deel vergeten zijn, en dat wat je ervoor terug krijgt alles goedmaakt. Als dat niet zo zou zijn zouden er waarschijnlijk ook niet zoveel vrouwen aan een tweede of derde kind beginnen!

Sterkte,

N.
 
Ik moet dus zelf ook nog en bij mij komt het best dichtbij nu.

Ik was heel erg bang in het begin, maar ik merk dat hoe langer ik zwanger ben, hoe nieuwsgieriger ik wordt naar het persoontje binnen mij. Daarnaast ben ik die 21 kg die ik erbij heb helemaal zat, mijn buik zit in de weg, ik kan amper nog iets. Kortom, je lichaam maakt je er wel klaar voor. Ik ben het al zo zat dat ik maar de hele tijd tegen iedereen roep dat ik wilde dat het begonnen was (terwijl ik toch zo bang was, maarja).

Ik ben zelf wel op zwangerschapgym gegaan en tegenwoordig is dat meer praten en uitleg dan gym. Ik vond het zeer leerzaam en het heeft mij een gevoel van rust gegeven.

Verder sluit ik me geheel bij Sarah aan, er is helemaal niks mis met een ruggenprik als de pijn niet te houden is. In het ziekenhuis waar ik ga is dit heel normaal. Ze proberen wel eerst iets anders, een spuitje geloof ik zodat de scherpe kantjes eraf gaan, redt je het dan nog niet dan krijg je gewoon een ruggeprik als je daarom vraagt. Je gaat toch ook niet bij de tandarts in de stoel liggen als je een paar kiezen getrokken moet krijgen en vraagt dan niet om verdoving?

Maar goed, iedereen moet dat voor zichzelf beslissen en ik vind het ook wel dapper van sommige dames dat ze wel de pijn gewoon doorstaan. Ik ben zelf gewoon niet zo'n held maar we zullen zien als het zover is.

groetjes en sterkte,

jane 36+3
 
Ik ben nu bijna 33 weken en merk dat hoe dichter de bevalling bij komt, hoe rustiger ik er over wordt. Ik heb afgelopen weekend het boek Veilig Bevallen van Beatrijs Smulders in een adem uitgelezen. Ik vond het heel geruststellend en erg informerend over de mogelijkheden. Zowel over pijnbestrijding als over natuurlijk bevallen. Ik heb er nu echt veel meer vertrouwen in dat mijn lichaam het waarschijnlijk gewoon zelf wel aankan.
Misschien iets om ook te lezen?!

Groeten Jeanette
 
Ik ben 17 juni bevallen en vond het helemaal niet pijnlijk. Je voelt een druk van binnen naar buiten, daarbij word je begeleid door de vlk. Je bent er op gebouwd hoor! Succes en laat je niet gek maken! Ik kan niet wachten tot mijn volgende bevalling, wat een ervaring!
 
Vraag gewoon van tevoren om pijnstilling als je het echt niet meer houdt. Is normaal hoor! Je moet hiervoor wel naar het ziekenhuis, maar dat is toch helemaal niet erg? als alles goed gaat sta je zo weer buiten, als je het niet meer trekt kunnen ze je eerder helpen.

In Nederland moet alles zo goedkoop en natuurlijk mogelijk, maar als je je er even in verdiept kun je ook veel voor elkaar krijgen. Het is niet de bedoeling dat ja gaat liggen creperen, je gaat bevallen, daar mogen ze je best bij helpen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan