Bayblues, kraamtranen etc.

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi,

Kom net van de huisarts vandaan. Al meer dan een week loop ik elke dag te huilen, vaak meer dan 1 keer ook nog. Gewone kraamtranen of is er meer aan de hand?
Ik heb geen normale bevalling achter de rug. Deze was zeer heftig en ik ben er vrij nuchter over. Deze nuchterheid is de strijd aangegaan met mijn emoties. En die gaan nu met me aan de haal. Omdat ik geen postnatale depressie wil gaan ontwikkelen ben ik naar de huisarts gestapt. De borstvoeding die ik kolf, kost me erg veel energie. Ze heeft me meegegeven om toch na te denken om te stoppen met bv (en dat uit de mond van een arts!). Die energie heb ik nl nodig om mezelf op de been te houden.
Verder heb ik een dreigende borstontsteking. Het is nu nog goed, maar ik moet goed koelen en mezelf temperaturen. Kom ik boven de 38, krijg ik anti-biotica. Alsof ik de laatste tijd niet genoeg troep in mijn lijf heb gehad.
Ik slaap erg slecht. Oké, dat doet iedere moeder met een baby van 2 weken, maar de slaapjes die ik heb, monden uit in nachtmerries. Een gevolg wellicth van de hormonen en de emoties die ik nog te verwerken heb.

Al met al zit ik er aardig doorheen. Maar ik zal vast toch niet de enige zijn? Mijn roze wolk heb ik echt niet, verwacht ik ook niet. De vorige keer dacht ik dat het kwam omdat mijn vader toen ernstig ziek was, nu weet ik omdat ik dit heb omdat het bij mij hoort. Ik ben zo'n type. Dat geeft niet. Ik hou veel van onze Isa, maar toch ben ik echt niet de hele dag blij. Alleen is dat vaak taboe om te zeggen.

Wie heeft er nog meer last van het uitblijven van de roze wolk?

Gr. Tamara.
 
Hoi tamara,
ik heb er zelf geen last van maar ik kan me heel goed voorstellen dat je je zo voelt. Ik swas zelf bang voor een post natale depressie vanwege mijn eigen verleden maar het is gelukkig uitgebleven. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en hoop dat er iemand is met wie je er over kan praten, vind het in ieder geval moedig van je dat je er over begint.
Groetjes, Eline
 
Gelukkig heb ik dat nu (nog) niet, maar na de 2de wel. Omdat ik het zelf lang heb ontkent en er niet over heb gesproken, is dat uitgemond in een postnatale depressie. Had toen een erg traumatische bevalling achter de rug, maar ik wilde alleen maar blij zijn en er niet meer over denken, praten. Maar zo werkt dat helaas niet.
Praat er dus veel over! Ook over het feit dat je je niet steeds gelukkig voelt. Praten werkt echt! uiteindelijk heeft het mij een jaar gekost om weer een beetje erbovenop te zijn, waarna ik weer moeite kreeg met het feit dat ik hierdoor eigenlijk niet heb kunnen genieten van de babytijd van de 2de. Daar gelukkig wel veel over kunnen praten.
Nu is alles nog niet van een leien dakje gegaan helaas, maar praat ik daar over. Heb die gevoelens nu dus gelukkig niet.

Sterkte hoor!

groetjes Suus
 
Hoi Tamara,

Wat een gedoe allemaal. Ik hoop echt dat je je heel snel weer een beetje opgeknapt voelt zodat je in iedere geval een beetje op die roze wolk komt.

Ik heb met mijn eerste ook heel erg veel gehuild. Bijna de hele dag voor ongeveer 2,5 week lang. Daarna zeker nog elke dag totdat ik moest werken. Toen kreeg ik eindelijk weer wat ritme in mijn eigen leven.

Deze keer heb ik mionder last van kraamtranen maar meer last van lichamelijke kwaaltjes. Ik heb namelijk een verzakking van de vaginavoorwand overgehouden en dat voelt echt heel erg vervelend en soms pijnlijk aan. Hierdoor kan ik gewoon niet alles doen wat ik zou willen en dat belemmert me wel een beetje in het genieten. Helaas zal het nooit beter worden maar ik hoop wel dat ik er minder last van zal hebben of dat ik er gewoon gewent aan raak. Maar die roze wolk is ook wat verder dan verwacht helaas.

Sterkte meid en als je even van je af wil schrijven dan kan dat altijd hier of als je wil mag het ook prive hoor.

Groetjes Joyce
 
Hoi Tamara,

Wat een gedoe allemaal. Ik hoop echt dat je je heel snel weer een beetje opgeknapt voelt zodat je in iedere geval een beetje op die roze wolk komt.

Ik heb met mijn eerste ook heel erg veel gehuild. Bijna de hele dag voor ongeveer 2,5 week lang. Daarna zeker nog elke dag totdat ik moest werken. Toen kreeg ik eindelijk weer wat ritme in mijn eigen leven.

Deze keer heb ik mionder last van kraamtranen maar meer last van lichamelijke kwaaltjes. Ik heb namelijk een verzakking van de vaginavoorwand overgehouden en dat voelt echt heel erg vervelend en soms pijnlijk aan. Hierdoor kan ik gewoon niet alles doen wat ik zou willen en dat belemmert me wel een beetje in het genieten. Helaas zal het nooit beter worden maar ik hoop wel dat ik er minder last van zal hebben of dat ik er gewoon gewent aan raak. Maar die roze wolk is ook wat verder dan verwacht helaas.

Sterkte meid en als je even van je af wil schrijven dan kan dat altijd hier of als je wil mag het ook prive hoor.

Groetjes Joyce
 
Hoi Tamara,

Ik heb het bij mijn eerste ook gehad. Alleen maar huilen en nergens zin in hebben. Heb uiteindelijk hulp gehad van een psycholoog. Mijn bevalling was traumatisch, duurde 40 uur! En idd het enige wat ik deed was voor de buitenwereld laten zien dat ik blij was! Terwijl ik zo keihard van die roze wolk gevallen was! Ik had een postnatale traumatische stress stoornis. Ik ben er uiteindelijk vanaf gekomen gelukkig zonder medicijnen. Een jaar nadien heb ik een hyves opgericht voor mama's die dus echt niet op die roze wolk zitten. We hebben veel steun aan elkaar ook al is het maar een klein groepje. Ik wil je het adres niet onthouden:
http://geenrosewolk.hyves.nl/
We hebben veel steun aan elkaar en je bent met meiden die elkaarr snappen! Ook is er een VK aanweizg die eventuele vragen kan beantwoorden.
Hoop dat je daar wat aan hebt! En dat we je daat eventueel mogen zien! Schroom niet!


Liefs en heel veel sterkte,

Janne, mama van Senne 18-3-2007 en Jason 14-1-2010
 
Hi Janne,

Ik zal zeker eens gaan kijken op deze hyves. Ik vind dat er teveel nadruk op de roze wolk ligt en iedereen die er van af dondert een beetje taboe is. Gelukkig is er wel steeds meer openheid over.
Mijn bevalling was voor mijn gevoel niet traumatisch maar mijn huisarts vindt dat ik hem toch nog beter moet gaan verwerken. Ik ben net iets te rationeel als ik er over vertel. En dat is op zich wel goed, maar in principe ben ik een heel emotioneel mens, dus past dat niet bij mij. Daarom ga ik binnenkort ook naar een psycholoog. Daar ben ik vorig jaar al eens geweest ivm met mijn slaapproblemen, maar hij kon me toen niet verder helpen. Ik had wel een goed gevoel bij hem, dus nu ga ik daar weer naar terug.

In ieder geval leek het me goed om hier ook een bericht te posten, omdat ik vind dat er best over gepraat mag worden. Het is moeilijk, maar iedereen die me nu vraagt hoe het gaat, zeg ik ook dat het niet echt geweldig gaat. Jammer dan, als ze het niet willen horen.

Gr. Tamara.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan